O fascismo madrileño contra a liberdade das mulleres

           Aconteceu en Madrid. A xunta de distrito do barrio madrileño de Ciudad Lineal, a iniciativa de membros de Vox, partido de ideoloxía nazi-fascista, decidiu borrar un mural homenaxe ás mulleres realizado coa colaboración cidadanía-artistas na parede dun polideportivo sito nesa barrio. 

            O citado mural era unha homenaxe á muller; nel estaban representadas mulleres de profesións, países e ideoloxías variopintas cuxas actividades tiveron coma resultado avances no recoñecemento da muller coma suxeito activo e creador. Este recoñecemento ao labor das persoas alí retratadas traduciuse socialmente en avances na consideración social das mulleres e nunha dimunución da infravaloración que a sociedade machista ten de vello cara ao sexo feminino. Mulleres tan significativas para o avance social, a liberdade, a cultura, a non discriminación racial, a ciencia,... como Angela Davis, Rigoberta Menchú, Nina Simone, Frida Kalho, Rosa Parks e outras moitas mulleres.

            Só pode entenderse a decisión de borrar o citado mural polo odio que aos propositores de semellante gilipolléz teñen pola emancipación das mulleres, de que estas deixen de ser consideradas unicamente como obxectos e o racismo e xenofobia que destilan contra a poboación que ten a pel de cor distinta ao branco (moitas das mulleres representadas a teñen). Son os mesmos que se manifestan contra os migrantes subsaharianos, ou contra os que profesan relixións de culto islámico (que non son os mesmos que falsifican o islamismo para exercer a violencia contra quen non pensa coma eles e impoñer as súas costumes -igual que outros falsifican o cristianismo para defender os seus privilexios e os da clase social coa que se xuntan-), os que estenden falsidades sobre a pandemia, os que promoven manifestacións contra os migrantes que chegan a terra española en condicións fisicas e mentais deplorables, despois de inxentes esforzos e sacrificios, pensando en chegar a unha Europa ideal que non existe.

                Pero non son só eses indecentes, tamén hai outros que lle dan polo pau e que son os que teñen a potestade de borrar ou non unha obra de arte dos espazos públicos. Son aqueles que se xuntaron cos de Vox para poder acadar postos de gobernación en Madrid (concello e comunidade autónoma); son os neofranquistas do Partido Popular dirixidos por unha señora que non se molesta en esconder para nada a súa ideoloxía de extrema dereita e un señor cativo e con gafas pertencente a unha seita relixiosa ultraconservadora católica. Os mesmos que atentan contra a memoria histórica e mandan destruír ou retirar recordatorios ás víctimas dos asasinatos franquistas, dos asasinatos dos fascismo que eles sen disimulo defenden. Claro que se eses dous personaxes e os dos seus gobernos son o máis representativo que o Partido Popular ten en Madrid, como serán os demais... Certo é que a historia política de acoso do Partido Popular á muller e á liberdade sexual é coñecida: oposición inicial ao divorcio, oposición inicial ao aborto e recortes posteriores á lei, oposición ao matrimonio entre persoas do mesmo sexo,... Iso si, non sei o aborto, pero foron membros dese partido dos primeiros en usar tanto a lei do divorcio como a lei do matrimonio entre persoas do mesmo sexo. Non só fachas, tamén hipócritas.

                Outros son os membros de Ciudadanos que co-gobernan co PP tanto na C.A. madrileña coma no concello de Madrid, coas mesmas responsabilidades e actitudes indcentes na defensa das mulleres e das víctimas do franquismo. O Aguado e a Villacís. Que personaxes! Ao primeiro da pena escoitalo falar; un día di unha cousa e ao día seguinte a contraria para cambiar o discurso un pouco máis tarde e volver dicir o contrario pouco tempo despois; é un home incrible. A señora Villacís, á parte das cuestións de estar social (coma se é "pija" ou non), coido que ten unha importante contradición: quer actuar coma unha persoa de ideoloxía demócrata, pero a pouco que se descoida a súa lingua traicióaa e sáelle a súa vea ideolóxica de dereita rancia. Eu supoño que estes "descoloques" son un rasgo común á maioría dos membros dese partido; e coido que ven determinado porque moitos dos que se meteron aí o fixeron porque non foron quen de trepar nas estruturas do Partido Popular ou do PSOE; e claro, pasa o que pasa; non se aclaran. Mais, seguen a ser a alianza preferida de Pedro Sánchez para gobernar; así que no desesperen que ao mellor e cunha pouca de sorte pillan cacho.

                A reacción dos veciños, diante de semellante agresión ao seu barrio de Ciudad Lineal e ás mulleres, plantáronse e dixéronlle ao Concello dirixido polo do Opus que non ían permitir que borraran o mural. Os xornais internacionais fixéronse eco, tamén, de semellante despropósito fascista, machista e xenófobo. Resultado: a Villacís e os seus recolleron velas e, de rebote, aos neofranquistas do Partido Popular non lles quedou máis remedio que facer o mesmo. Polo tanto O MURAL DE HOMENAXE Á MULLER QUÉDASE. E aos nazi-fascistas, que lles dean.

             

Pensamentos soltos (a raíz da conspiración internacional contra Julian Assange)

     En principio isto ía ser un guión para un artigo de protesta arredor da conspiración internacional contra Julian Assange, conspiración na que hai participación de gobernos de diferentes países e as súas institucións xudiciais, policías e servizos secretos (Suecia, Inglaterra, Estados Unidos, Ecuador). Todos eles agrupados en torno aos chamados “países occidentais” liderados polos Estados Unidos, o país máis delincuente e violador dos dereitos humanos que hai en todo o mundo (parece que agora Rusia tamén quere competir polo primeiro posto do ranking) e que conta con varias bandas de asasinos organizados de orientación e principios nazi-fascistas (CIA, NSA, membros doutros servizos secretos amigos dos anteriores, grupos de mercenarios contratados, etc.) espallados por todo o planeta e non todos de nacionalidade estadounidense. Ao final, vai tal e como foi medrando o guión. E agora acabo de ler que unha xuíza británica deixa a Assange na cadea ata que se resolva o recurso dos EEUU contra a sentencia de non extradición. Que se saiba ese recurso aínda non foi interposto, polo que a xuíza parece facer futurismo. Poder xudicial independente? Vaia preas! 

Ben, aí vai o guión:

• Liberdade de expresión e de información en perigo.

• Asasinatos organizados polas oligarquía económica internacional ao través dos seus peóns nos distintos países.

• Participación de exércitos, policías e xudicatura na ofensiva contra a liberdade de expresión. Necesidade de denunciar os comportamentos das cloacas dos estados e dos uniformados en contra da libre expresión e información.

• Xa non é novo o ataque do exército dos USA aos xornalistas, sobre todo aos que deixan constancia gráfica das súas tropelías de toda caste (torturas, violacións, asasinatos, xenocidios, etc.). Temos experiencias que tocaron a españois; eu lembro dúas:

  • Juantxu Rodríguez, fotógrafo español do xornal El País, que foi asasinado polos marines dos EEUU durante a invasión de Panamá polo exército norteamericano; posiblemente por querer deixar constancia das animaladas, barbaridades e crueldade amosada polos marines para derrocar ao, ata daquela seu aliado e membro da CIA, ditador militar Noriega.

  • Outro caso claro de agresión é o asasinato por militares ianquis de Couso, reportero gráfico de televisión, durante a invasión de Irak pola banda de asasinos uniformados dos EEUU.

  • En ningún destes dous casos hai constancia de que se houberan esixido responsabilidades tanto aos responsábeis directos coma aos indirectos de tales atrocidades. E o único que si hai é a insistencia dos familiares de Couso en esixir que sexan procesados os responsábeis do asasinato do seu parente. Nin os gobernos de España (foran do PSOE ou do PP), nin os gobernos USA, nin as empresas de comunicación ás que pertencían os xornalistas parecen ter interese en que se se xulgue aos culpables dos asasinatos. Ao mellor é porque tampouco ningún deles está moi en desacordo con que o asunto tivera rematado así.
    

• Imaxino que outros moitos reporteiros morrerían en distintos conflitos bélicos nos que participaron exércitos regulares de distintos países; e que posiblemente moitos deses o foran por tentar de dar fe das atrocidades cometidas polos aparatos armados de distintos países. Por poñer un exemplo: cantos xornalistas gráficos pereceron nas guerras dos Balcáns? E nas guerras potenciadas e financiadas por multinacionais e gobernos europeos e americanos en África ou nos distintos países en guerra no Oriente Próximo?

• O que si fica claro é que a ofensiva non é contra os xornalistas en si mesmos. É unha ofensiva contra a liberdade de expresión e de información. Queren ter amordazado ao conxunto das poboacións e, sobre todo, a aquelas que non calan diante dos tropelias e das barbaridades potenciadas e/ou consentidas polos seus gobernantes ao servizo dos poderosos, que utilizan os seus exércitos regulares, as súas policías antidemocráticas e corruptas (secretas ou descubertas), os asasinos dos seus servizos de intelixencia e as súas xudicaturas que non cren naquilo que din administrar.Á parte dos casos aquí mencionados, temos a participación activa da xudicatura brasileira no golpe de estado contra Lula Dasilva ou Dilma Rouseff. Ou a participación activa en política institucional das altas instancias da xudicatura española, por moito que estas digan que a cousa é á inversa.
  

• Está demostrado que os maiores asasinos son organizacións gobernamentais como a CIA e os seus membros, sexan da graduación que sexan e teñan as responsabilidades que teñan. E, tamén, os seus colaboradores nos distintos países do mundo. En xeral todos os servizos secretos dos diferentes estados están implicados en verdadeiras guerras sucias que en moitos casos acaban en asasinatos, torturas ou outro tipo de agresións aos dereitos humanos. Lembremos as actuacións do Mossad, do MI-6, dos servizos franceses (lembren o afundimento do Rainbow Warrior en Australia, con mortos), o cuartel de Intxaurrondo no Páis Vasco, os GAL... E iso por non ir ao Chile do 73, Arxentina, Illa de Granada, Honduras, o recente golpe de Bolivia, as actuacións da CIA en Venezuela, etc. Toda unha gama de criminais ao servizo dun estado dirixidos polas clases dominantes e cuns gobernos que están ao servizo da oligarquía internacional. E aínda podemos observar toda a trama policial española que actualmente está nos tribunais e que imaxino que alguén tratará de ocultar por todos os medios.

• Gobernos, en teoría democráticos e algún ata autodenominado progresista, que permiten que aterren nos aeroportos dos seus países voos da CIA cargados de prisioneiros con destino a ser torturados noutros países, ou de avións nos que se sabe a ciencia certa que son centros de tortura dos servizos secretos ianquis. Feitos, como a aterraxe de avións deste tipo en Mallorca ou en bases militares situadas no Estado Español foron denunciados por distintos xornalistas comprometidos coas liberdades e por organizacións pacifistas ou defensoras do dereitos humanos.

• O que parece máis que claro, todos os indicios así o sinalan, é que os mandamáis do exército dos EEUU dan instrucións claras aos seus soldados para que eliminen calquera posible testemuña das súas atrocidades. Eses son os principais asasinos e os que merecerían ser xulgados no seu país e condenados con base á lexislación ianqui que regulamenta as penas por asasinatos premeditados. Son os xenerais e os coroneis, pero tamén deben ser postos ao dispor e condenados coma asasinos os executores materiais das súas ordes. Ou no seu defecto diante do Tribunal Penal Internacional, ao que EEUU nega a súa competencia para xulgar os casos dos criminais de guerra do seu exército.

• E cando hai xentes como Maining, Assange, Snowden ou outros que desde dentro ou desde fora denuncian con probas irrefutables as súas condenables actuacións, non dubidan en recorrer a calquera maña por moi sucia e fora da realidade que sexa para acalar ou tratar de desprestixiar aquelas voces que defenden a liberdade denunciando a atrocidades cometidas por asasinos. Así pasou con toda a montaxe do caso Assange; así pasou coas condenas e a indución ao suicidio da señora Maining. Snowden, ao escapar dos USA, salvóuse ao non ter que enfrontarse a unha farsa xudicial montada polo Departamento de Estado e os servizos secretos estadounidenses. Pero coma eles hai moitos máis en todo o mundo; bastantes deles en Guantánamo custodiados por torturadores fillos de puta.
  

• Cando non queren que se coñezan as súas atrocidades declaran coma secretos oficiais toda a documentación existente sobre as mesmas. E non é cousa do estranxeiro; aquí tamén pasa; só por poñer un exemplo: aínda hoxe están declaradas como secretas moitas das actuacións do exército fascista durante o golpe de Estado e a ditadura do xeneral Franco. Supoño que para non poñer ao descuberto atrocidades que, de forma directa ou indirecta, afectan a individuos socialmente ben posicionados na España actual e a un exército que a día de hoxe aínda conserva unha importante carga ideolóxica fascista.

• E non so na ocultación. O ataque selectivo á liberdade de expresión e de información tamén está presente no Estado Español; lexislativamente, a chamada Lei Mordaza ,e as dúas últimas reformas do Código Penal español (non só a do Partido Popular, tamén a anterior do PSOE); blogueiros, twitteros, xentes do Facebook, rapeiros, cantores, sindicalistas,... moitos condenados en tribunais por exercer o seus dereito á liberdade de expresión (á marxe do bo ou mal gusto do xulgado, que a estética é algo moi persoal). Incluso, en algún caso e cada vez máis frecuente, coa implicación do Tribunal Constitucional en actos xurídicos de atacar esa liberdade de expresión (o da bandeira de Ferrol).

• Claro que as contas de Twitter, as de Facebook, os blogues, ... non son persoais nin privadas. Persoais e privadas son as contas de Whatsapp dos militares fascistas, igual que son privadas os fraudes á Facenda Pública do Rei Emérito; e a eles non se lles pode tocar, son quen son, non reclaman liberdades democráticas senón a restrición das mesmas.

• Sucumbirá tamén o Tribunal Europeo dos Dereitos Humanos a toda esa podremia que ataca sen cuartel á liberdade de expresión? Porque é este tribunal europeo o que nos queda aos españois que pelexamos por poder expresarnos e manifestarnos libremente.

• O que parece estar máis que claro é que a liberdade de expresión está en perigo, no planeta en xeral pero tamén nese lugar ao que chaman España. O mesmo pasa coa liberdade de información; e esta liberdade de información en numerosas ocasións está limitada polos mesmos que teñen atribuída a función social de informar. Non son poucas (coido que son maioría) as empresas xornalísticas e de comunicación que ocultan ou non publican informacións que o gran público ten dereito a coñecer, que negan as súas páxinas ou os seus espazos a persoas críticas coa sociedade e co comportamento dos poderes económicos, políticos ou institucionais. Afortunadamente, aínda podemos atopar xornais e publicacións que dan cabida a múltiples formas de opinar e ver a realidade; por desgraza, ao ser maiormente en formato dixital, non son accesibles pola maioría da poboación. A estes hai que apoialos economicamente, xa que a publicidade non é doado que lles chegue.

-------------------

Post Scrptum.-  Xusto o día anterior a que dea o visto e prace a este artigo para ser publicado producíuse o asalto ao Capitolio en Washington polos nazi-fascistas partidarios de Donal Trump. Isto amósanos da necesidade de denunciar e combater ao todo ese lixo con forma humana á que me teño referido máis arriba (non só os executores materiais, sinó os creadores intelectuais) porque non cabe dúbida de que é xentalla desa caste a que está detrás de todos eses feitos, son os inductores dos memos, como estiveron detras doutros golpes de Estado e de intentos de golpes de estado e de guerras de rapiña como as que acontecen en África ou no Oriente Medio. Non merecen nin a auga que beben; nin eles ni os que lle dan corda (aquí no Estado Español só temos que ver para toda a patética dereita política nos seus pronunciamentos sobre o acontecido en Washington, case disculpando aos autores materiais e intelectuais dos feitos).

 

 

Algunhas ligazóns actuais de interese e que me induciron a facer este artigo/guión:

https://www.publico.es/internacional/persecucion-mundial-wikileaks-violaciones-derecho-internacional-extradicion-assange.html

https://www.publico.es/politica/persecucion-mundial-wiikileaks-legado-wikileaks-destaparon-violaciones-derechos-humanos-eeuu-queria-ocultar.html

https://www.publico.es/internacional/persecucion-mundial-wikileaks-juzgando-assange-ejercer-periodismo-revelar-informacion-autentica-interes-publico.html

https://www.publico.es/internacional/juicio-libertad-informacion-embajada-espionaje-tomo-objetivo-bebe-assange-gabriel.html

https://www.publico.es/internacional/juicio-libertad-informacion-guerra-sucia-espionaje-amordazar-denunciantes-crimenes.html

https://www.publico.es/internacional/persecucion-mundial-wikileaks-jueza-libra-assange-extradicion-avala-imputaciones-eeuu-periodismo-investigacion.html

https://www.eldiario.es/catalunya/sociedad/futuro-assange-deberia-preocupar-periodistas-ciudadanos-mundo_1_6473827.html

https://www.eldiario.es/internacional/relator-onu-julian-assange-condenado_128_1114383.html

 https://www.eldiarioar.com/opinion/assange-democracia-informativa_129_6695500.html

https://wikileaks.org/