ÁS VOLTAS CON ALTRI

 

         Doutra volta ALTRI, ou Greenfiber, se quen le o prefire. Por que doutra volta? Pois moi sinxelo: porque doutra volta numerosos galegos e numerosas galegas acudiron a Compostela para manifestar na rúa o seu rexeitamento á instalación da macrocelulosa ALTRI en Palas de Rei. Xa me pronunciei desde estás páxinas no pasado 13 de xuño baixo o título de ALTRI NON! E non me queda outra, por amor ao país, que volver facelo.

          Xa foran miles as persoas que no pasado 30 de xuño, acudiran a Santiago para arrodear San Caetano e amosar a súa oposición ao proxecto que con tanto ardor e insistencia defenden o Partido Popular e a Xunta de Galiza. Alguén dixo que Alfonso Rueda, Presidente da Xunta, e as súas conselleiras de medio ambiente e de industria parecían máis comerciais de ALTRI que defensores da economía e dos intereses dos galegos e galegas. A verdade é que parece como se se lles fora a vida nelo; actitude que da que pensar. E non é que vaia afirmar aquí que todos eses e todas esas que con tanto ardor guerreiro defenden a instalación da macrocelulosa van tirar lucro persoal da instalación de ALTRI; non se me ocorre, non teño probas que apoien tal cousa nin quero pensalo. Mais non podo evitar que me veñan á cabeza os numerosos casos de membros do Partido Popular de Madrid e da Rexión de Valencia, moitos deles e delas altos cargos dos gobernos autonómicos e/ou municipais, condenados por corrupción.

          E tampouco me resulta fácil de dixerir que cando os recursos e alegacións das veciñanzas contra a instalación de proxectos industriais que lles prexudican se presentan nos prazos marcados polas leis, a Xunta de Galiza, do Partido Popular, facendo un uso filibusteiro da súa maioría parlamentaria, recorta ao mínimo os prazos para presentalas ou se inventa figuras como as contempladas na chamada “lei de depredación” ou a de “industrias estratéxicas” para quebrar a vontade dos opositores. E isto é o que Alfonso Rueda, os seus conselleiros e os parlamentarios do Partido Popular no Parlamento de Galicia están a facer.  

         

15 de decembro de 2024: 100.000 persoas contra a instalación de ALTRI.

          Pois preto de 100.000 galegos e galegas, ou máis, encargáronse de reiterarlle este pasado domingo 15 de decembro, tanto aos responsables da pasteira como aos que desde a Xunta e outras estancias políticas defenden os intereses de ALTRI, que os galegos e as galegas non queremos que nos instalen na nosa terra un monstro que remate con miles de postos de traballo directos e miles de postos de traballo indirectos, unha empresa que contribúa a empobrecer o parque forestal da Galiza potenciando e invadindo con eucalipto o pouco monte galego que deica agora, nas provincias de Lugo e Ourense, estábase a salvar de ser invadido por eucalipto ou piñeiro (un bosque, o galego, xa de por si empobrecido pola orientación que Partido Popular e empresas coma ENCE e FINSA teñen implantado nos montes galegos). E tampouco queremos que se envelene o noso ar nin o río Ulla, que non só ten numerosas utilidades sociais alí por onde flúe (entre outros, manter unha flora e unha fauna diversas, usos agrarios para o regadío, usos de fornecemento de auga para o consumo doméstico, etc.), utilidades que segundo diversos estudos  artigos presentados por biólogos de recoñecido prestixio sobre os efectos que ALTRI tería sobre o río Ulla serían moi prexudiciais non só para o conxunto da poboación por onde pasa o curso do río, senón que amais tería un impacto negativo para o marisqueo e a pesca artesanal da Ría de Arousa, onde o Ulla ten a súa desembocadura.

Quen non quer ALTRI no seu país?

          O primeiro que temos que contestar é quen non quere que ALTRI se instale nas súas terras. E a primeira contestación a esta pregunta que se me ocorre é dicir que as autoridades portuguesas non a queren no seu país, nin como pasteira, nin como “fabricante de fibras téxtiles”. Tanto pola contaminación e empobrecemento que produciría como polo exterminio da biodiversidade dos bosques portugueses que suporía incrementar a masa forestal con especies pirófitas coma o eucalipto; bosques xa de si depauperados e empobrecidos polo tipo de arboredo (eucaliptos e piñeiro, fundamentalmente) que demandan a propia ALTRI portuguesa, Navigator, CELBI e outras menores.  

          E se o goberno portugués non a quer, de quen botaron man os dirixentes de ALTRI? De que ía ser? Do Partido Popular na Galiza, entre coñecida polo seu amor ás empresas altamente contaminantes como pasteiras e mineiras que envelenan o chan ou as rías e os ríos da nosa terra. Aí están ENCE, Atalaya Mining, Cobre San Rafael, a mina de Lousame,... todas elas con forte oposición veciñal e con consecuencias destrutivas para o medio ambiente e as economías agrarias, pesqueiras e/ou marisqueiras. Pero aí está o capitán Rueda, e as súas escuderas-conselleiras de Medio Ambiente e de Economía, co respaldo da Consellería de Facenda e a Lei de Acompañamento aos Orzamentos Xerais de Galiza para 2025 (que reforma leis á carta e pola porta de atrás) para oporse ás veciñanzas. E, tamén, coa colaboración cacicotes locais de cada vila onde queren instalar o seu veleno; cacicotes que non dubidan en enganar e/ou intimidar e ameazar aos seus veciños para manter os favores e prebendas que cren ter ou que lles ofrecen e dan.

          Quen rexeita ALTRI na Galiza?

            Rematariamos antes, quizá, se dicimos se quen se ten posicionado en favor de ALTRI ata agora é o Partido Popular, o alcalde de Palas de Rei (do Partido Popular), a Xunta de Galiza (do PP), grandes empresarios de Galicia (do PP), os técnicos contratados pola propia pasteira (empregados ou externos) e unha soa das persoas que participaron no estudo do Consello Galego da Cultura sobre o proxecto de ALTRI.

          A oposición á macrocelulosa está encabezada pola Plataforma Ulloa Viva, numerosas asociacións e organizacións cidadás, partidos políticos e sindicatos progresistas, organizacións e colectivos ecoloxistas de todo o país e estatais.

          E a práctica totalidade dos estudos realizados por economistas, biólogos, técnicos de turismo, enxeñeiros, etc. teñen ditaminado que ese monstro que pretenden instalar en Palas de Rei é unha bomba destrutiva (non con esas verbas, pero si). Incluso todas as Facultades de Bioloxía do Sistema Universitario de Galiza pronunciouse en contra da instalación desa macrocelulosa na Galiza.

          Pero a Xunta di, por boca do seu presidente e da súa Conselleira de (destrución do ?) Medio Ambiente, que os estudos que eles manexan son favorables. Non sabemos cales son. Supoño que os dos empregados da pasteira ou dos contratados por ela; e, posiblemente, daqueles cargos técnicos “de confianza” contratados a dedo en distintas consellerías da Xunta que están amarrados á poltrona con metacrilato e que din “si bwana” a todo o que lle poñan por diante.

          A inmensa maioría da cidadanía máis activa desta Galiza, a que ten criterio propio e o defende, incluso diante das presións dos cargos da administración e dos caciques, a que realmente lle vale e quer ao seu país, xa se pronunciou saíndo á rúa en Santiago o pasado 15 de decembro ou aplaudindo desde a súa casa diante da imposibilidade de acudir a Compostela.

          A Xunta segue erre que erre. Coma sempre dándolle as costas á cidadanía para servir aos poderosos. Mercando espazos publicitarios gratuítos nos xornais, emisoras de radio de TV aos que rega con miles de euros para que desinformen e manipulen a realidade.

          Por fin, onte a Unión Europea admitiu as alegacións que a Plataforma Ulloa Viva e esta vai ser escoitada en Bruxelas. A razón está do seu lado, pero da actual Unión Europea non nos podemos fiar; non sería a primeira vez que incumpre coa súa propia normativa coa finalidade de favorecer a quen máis ten.

          En todo caso, non nos podemos calar. Non podemos permitir que coa promesa difusa dunha miseria de postos de traballo (que nin cumprirán) poñan en perigo milleiros de postos de traballo directos e indirectos no sector agrícola, gandeiro, da pesca e do marisqueo. Nin que nos enchan o país de eucaliptos e contaminación, amais de destruír o río Ulla que da vida á poboación que se asenta ao longo do seu curso.

          Se hai que saír á rúa de novo, sáese. E máis, tamén.

Horroroso panorama!

 

        Si, horroroso o panorama destes últimos días (de hai quince días para aquí, máis ou menos) e do que levamos desta semana. Tanto no nivel internacional coma no estatal ou o galego. Imos mencionar algún dos temas que marcaron eses días (e digo "algúns" porque seguro que voume esquecer dalgún importante):

1.- Altri e a Xunta de Galicia-Partido Popular

        As declaracións da Conselleira de Medio Ambiente da Xunta de Galiza desdeñando todos aqueles estudos sobre o impacto económico e social da instalación de Altri na Galiza que non se amosaran favorables á súa instalación. Dicía esa señora -impresentable ao meu modo de ver as actitudes dos cargos públicos- que eles xa tiñan os seus estudos (os favorables, por suposto; procedentes da propia empresa que quer fondos públicos e doutras fontes descoñecidas). Eu non sei que hai, se actual ou futuro, pero a min este descarado intento de meter Altri en Palas de Rei lémbranme as políticas de Feijóo e da que foi súa Conselleira de Medio Ambiente respecto aos eólicos e que rematou de alto cargo empresarial en Greenalia. Mais o ardor da actual Conselleira na defensa da instalación de ALTRI (eu a denominaría Conselleira de Destrución do Medio Ambiente polas súas políticas encol das mineiras contaminantes, de celulosas e destrutoras do bosque autóctono), xunto coa Conselleira de Industria (ou desindustrialización?), preocúpanme moito; parece como se se xogaran moito do persoal no intento; ata o punto de aturar os efectos negativos que ese tipo de industrias ten para a contorna e para o conxunto do país.

2.- Venezuela para aquí, Venezuela para alá.

        Segue o balbordo sobre Venezuela entre o Partido Popular e o PSOE. Os primeiros incorporando o tema ao debate interno desde un presunto punto das liberdades democráticas e a relación con terceiros países. Unha actitude que colide de fronte, con forza e moito estrondo coa súa propia política cara a Israel, Arabia Saudí, Emiratos Árabes e, en xeral, cara a todo canto ditadorzuelo ou "reyezuelo" sátrapa que hai polo mundo e que practica políticas ultraliberais, xenófobas e/ou represivas que reciben o apoio explícito do Partido Popular ou a súa calada por resposta. O PSOE botando balóns fora e dicindo que eles alíñanse coas políticas da Unión Europea e que a les non lle treme a man á hora de facer coa oposición venezolana o que non fan cos perseguidos magrebís, saharauis e africanos en xeral: darlle asilo político;

 3.- A Xunta de Galicia fai caixa a conta das persoas dependentes.

        Outro dos temas é o denunciado polos Directores e Directoras de Servizos Sociais sobre o aumento das persoas en situación de dependencia na Galiza, a diminución dos orzamentos da Xunta de Galicia-Partido Popular dedicados ás persoas dependentes e o aumento dos orzamentos que a Xunta recibe do Estado para este fin. Resultado: a Xunta de Galicia-Partido Popular está a facer caixa a conta das persoas en situación de dependencia. E eles, tan sen vergonzas coma sempre, o negan! E, tamén, coma sempre bótanlle a culpa ao goberno central. Iso si, mentres tanto establecen vantaxes fiscais para os máis ricos e para as empresas que controlan o xogo e os casinos na Galiza diminuído os seus impostos.

4.- Invasión do Líbano polo sionismo nazi e criminal

        E, quizá o tema máis importante acontecido nos derradeiros días: a criminal escalada masiva de bombardeos do Estado de Israel sobre o Líbano, un país soberano, causando centos de mortes (homes, mulleres, nenos, anciáns) coa escusa de "rematar con Hezboláh. Como xa teñen feito en Palestina (Gaza, Cisxordania e Xerusalén Leste), o exército criminal e o Mossad israelís, todos eles xenófobos nazis comandados por xenerais e oficiais nazis e por un goberno nazi presidido por Netanyahu (todos eles criminais de guerra), seguen a mesma técnica e escusas que utilizaron para masacrar á poboación palestina de Gaza, que están a usar en Cisxordania para expulsar dela á poboación palestina e entregarlle as súas pertenzas a colonos nazi-sionistas e, tamén, seguen a utilizar en Xerusalén Leste contra palestinos e palestinas.

        Esta escalada, amais de supoñer unha creba da lexislación internacional -unha máis das realizadas polo Estado de Israel desde a súa existencia- e unha violación da Carta das Nacións Unidas sobre os Dereitos Humanos (como xa acontece en Palestina), ten o perigo dunha escalada bélica internacional centrada no Oriente Medio, con participación de países con un alto potencial nuclear (Israel, Irán, Estados Unidos de América-EUA-) e que influiría nunha perda calidade de vida da maioría dos cidadáns do mundo que recaería fundamentalmente sobre as clases populares. Igualmente, contribuiría ao enriquecemento da xentalla máis indesexable do mundo e a unha meirande fenda económica entre as persoas e os países.

        Diante desta situación, unha vez máis, os países da Unión Europea (UE) e de América do Norte (agás México) miran para outro lado ou buscan responsabilidades onde non as hai. O que fixeron nas primeiras horas foi pedir a Irán e a Hezbolá que "manteñan a calma". De Israel, que é o Estado agresor é quen viola a lexislación internacional, esa banda de sen vergoñas non din nada. Parece que a última hora si que se dirixen a Israel "a ver se pode parar"; pero de medidas contra a invasión dun país soberano coma Líbano, nada. Merecen os israelís o mesmo tratamento que os rusos diante da invasión de Ucraína, pero para EUA e a UE parece que hai cidadáns de primeira e de segunda (ou dos que podemos enriquecernos e dos que non).

        Mais de todas estas posicións dos países ricos sobre a invasión de Líbano e o xenocidio palestino, hai que destacar a actitude dos civís e militares que gobernan os Estados Unidos de América (EUA) e dalgún outro, que mentres falan e falan coa boca pequena seguen a proporcionar o armamento co cal Israel está a perfeccionar o xenocidio palestino en Gaza, Cisxordania e Xerusalén Leste, a sementar terror en Líbano e a violar as leis internacionais. Esta actitude os confirma coma cómplices dos crimes de guerra e do xenocidio cometidos polo goberno, exército e Mossad; e, polo tanto, podemos cualificalos como criminais, e así o facemos.

5.- Para rematar.

        Como dixen nun inicio, algo importante queda por mencionar. Agora mesmo me ven á cabeza os inmensos incendios forestais que asolaron Portugal. Moito ten que ver esta problemática coa eucaliptización e a plantación de especies forestais que favorecen os incendios, e que empresas como ALTRI, ENCE ou Navigator potencian para favorecer os intereses económicos dos seus propietarios pero que causan máis prexuízos que beneficios nas áreas xeográficas afectadas por esas plantacións. Non é certo que creen riqueza; son industrias de enclave onde so se fai a primeira transformación da materia prima e os procesos máis contaminantes; industrias que xeran un escaso valor engadido, precisamente por iso; que provocan toda unha xeira de externalidades negativas (ecolóxicas pola desaparición de especies forestais e animais, de destrución de economías rurais asentadas, de destrución de superficies adicadas á obtención de pastos ou forraxes para a alimentación animal, de destrución de recursos pesqueiros e marisqueiros e postos de traballo ligados ao mar) e de despoboación do medio rural que fan que a presenza deste tipo de industrias xere graves prexuízos económicos e sociais. Tanto en termos de custes reais como en termos de custos de oportunidade, ese tipo de industrias son unha carga de profundidade con efectos destrutivos inmediatos e peores efectos destrutivos futuros contra a vida humana.

ALTRI NON !!!

 

     O pasado domingo 26 de maio tivo lugar en Palas de Rei unha gran manifestación convocada pola Plataforma Ulloa Viva (20.000 persoas, segundo organización e fontes gobernamentais; 10.000 segundo algún xornal intimamente achegado ao Partido Popular). Eu, por motivos persoais, non tiven a sorte de poder participar neste acto reivindicativo contra a instalación dunha macrocelulosa do grupo ALTRI disfrazada dunha pacífica fábrica de fibras vexetais para o téxtil.

        A alta participación de xentes de toda Galiza nesta manifestación lembroume aquela outra histórica manifestación do ano 1977 (en plena transición desde a ditadura franquista ata o que hoxe temos) celebrada en Xove contra a instalación dunha central nuclear. 

        As consecuencias negativas, tanto para a comarca na que pretende ser instalada a celulosa de ALTRI como para o resto da Galiza, poden ser desastrosas, como o era naquel 1977 a pretendida instalación da central nuclear en Xove. Daquela, Galiza gañou; esperemos que desta a vitoria volva sorrir á Nosa Terra. Daquela, as presións dos grupos económicos ligados ao franquismo e do propio goberno español dominado pola dereita franquista eran moi fortes; desta, a presión política e a submisión da Xunta de Galicia e do Partido Popular á intereses económicos e alleos tamén é moi forte, de feito asemella ao funcionamento que daquela tiña o réxime franquista a nivel lexislativo e desinformativo para xustificar o inxustificable. E se a isto sumamos a indefinición do partido de Pepiño Blanco (sinistro personaxe que lidera unha consultora que fai de loby de presión a prol da instalación desta fábrica de miseria, paro e destrución do tecido produtivo da comarca da Ulloa e de todas as comarcas e concellos que se valen do río Ulla para os seis usos domésticos e produtivos) podemos dicir que a presión é, se cadra, aínda máis forte que a do ano 1977 ao proxecto das empresas enerxéticas para Xove. Este proxecto é tan nefasto e velenoso que entre os litros de auga que diariamente consume (máis que Lugo) e a temperatura á que devolve a auga ao río, sen entrar no terreo da calidade da auga que devolve, supón un atentado para a vida do río e para os bancos marisqueiros e a pesca da Ría da Arousa na que desemboca.

        Os postos de traballo que ALTRI pode crear coido que non chegan nin ao 20% dos postos de traballo que pode destruír entre o sector agro-grandeiro e a industria agro-alimentaria das comarcas da Ulloa, Terras de Melide e Arzúa, do sector marisqueiro e o sector pesqueiro da Ría da Arousa e de todos aqueles labores (produtivos e domésticos) que viven do río Ulla ao longo do seu canle. Sectores de actividade, todos eles, que conforman un elevadísimo porcentaxe do PIB da economía galega. E iso sen contar, amais, o baixo valor engadido que ese tipo de industrias xeran, así como as consecuencias negativas que para o medio ambiente xeral, para o sector agro-gandeiro ten a propia actividade e para a economía ligada a un monte san e produtivo.

Os que renegan do país, cómplices da súa destrución. 

        Aquelas persoas que deberían defender a Galiza e que foron escollidos, suponse, para que iso fagan, se institúen desde hai máis de dez anos en meros cómplices da destrución do territorio. Non só da súa economía, nin da súa natureza; tamén da súa poboación e do seu artellamento territorial. Por iso digo que renegan do país; que aspiran a trepar ao máis alto aínda a costa de destruír á nosa Galiza e ás súas xentes (e deses especies de desalmados xa temos exemplos abondo).

        Eles, coas súas políticas, están acadando un elevadísimo índice de sobre-envellecemento do país, están acadando que o medio rural quede sen persoas xoves e que estas teñan que migrar cara ás cidades ou cara ao exterior da Galiza ou do Estado (os máis estes últimos). Igualmente, as que migran cara a outras cidades galegas atópanse con problemas coma un desmantelamento da industria provocado pola incompetencia de da Xunta de Galiza no exercicio da súa competencia exclusiva e pola súa pasividade (senón servidume) cara a empresariado que está a deslocalizar as súas instalacións cara a outros países onde poida espremerlle máis xugo aos traballadores coa complicidade, normalmente, de réximes corruptos gobernantes. 

        Outra da cousas que conseguen eses renegados do país é o despoboamento do medio rural. Porque practican e favorecen políticas tendentes á supresión de servizos básicos de todo tipo; favorecen que as terras de labor agrícola se empobrezan coa plantación masiva de eucaliptos; permiten e impulsan a explotación de minería contaminante en terras fértiles ou a apertura de canteiras e verteduras de escombros en zonas que deberían estar protexidas; descoidan os montes e facilitan, coas súas "políticas forestais" de descoido e plantación de eucaliptos sen control, que sexan pasto das chamas cando chega o verán ou cando persoas desaprehensivas lle plantan lume, quer pola súa conta quer por conta de terceiros co obxectivo de mercar madeira igual de válida e máis barata ou para procurar un troco na plantación cara ao eucalipto; ou a última febre de encher todos os cumios de Galiza de plantas eólicas xigantes, incluso en zonas de Rede Natura, que van provocar moitísimos efectos negativos no medio ambiente e no habitat das xentes dos lugares nos que eses muíños se instalen. Todo o cal provoca unha fuxida da xente nova cara a lugares onde poidan facerse unha vida que os sucesivos gobernos do Partido Popular lles nega na súa terra, nas terras dos seus pais.

        E agora parece que o mesmo queren facer coas xentes que viven do mar, cos mariscadores e os mariñeiros que practican a pesca tradicional e de baixura. Enuncian unha lei de costa que vai favorecer a depredación do litoral facendo del coto de caza da especulación e da depredación mariña. Impulsan ese foco de contaminación e destrución da natureza e do río Ulla que vai repercutir de forma negativa non só no medio rural por onde discorre, senón que se prevé que arrample con moito dos medios de vida que proporciona o marisqueo e a pesca tradicional na Ría de Arousa. Pero a cousa non remata aí; tamén pretenden (e aquí tamén esta o goberno central do PSOE e SUMAR) colocar plantas eólicas nos caladoiros tradicionais máis produtivos da pesca tradicional. Unha total submisión aos intereses da oligarquía española e internacional.

        Pero aí temos e Alfonso Rueda, Presidente da Xunta de Galiza, e á súa Conselleira de Medio Ambiente e ao seu Conselleiro de Industria facendo de axentes comerciais de ALTRI; trocando o que debería ser o seu labor de defensa do medio rural e do mar por ser numantinos defensores da instalación de industrias contaminantes e da morte económica e física do noso país. Quizá, se a desgracia se confirma e non hai quen lle pare os pes á celulosa, eses "axentes comerciais" de ALTRI reciban a súa recompensa, igual que no seu día a recibiu a ex conselleira de medio ambiente que como premio ás súas políticas puido pasar a ter un alto cargo en Greenalia, unha das empresas que está detrás do proxecto de ALTRI.

        Pero debemos impedirllo, non podemos deixar que unha tropa sen escrúpulos e falta de calquera chisco de empatía co benestar do seu pobo destrúa e empobreza ao noso país; non podemos respaldar a quen obrigue á xente nova a migrar porque unha banda de sen-vergoñas lexisla e favorece a súa expulsión cara a outras zonas xeográficas onde poidan buscar a vida e o futuro que os que dirixen o seu país non lle permiten; e que, de rebote, converta á nosa Galiza nun país de vellos.

 ANEXOS:

• (Imaxes da manifestación contra ALTRI -preme AQUI- en Palas de Rei aparecidas no xornal Nos-Diario)
• (Preme para ver a crónica, fotos e video da manifestación marítima na Ría de Arousa en defensa da pesca tradicional e do marisqueo  no xornal Praza Pública)