O
noso presidente folclórico e vernáculo, o señor Núñez Feijóo,
como era de esperar, non puxo nada da súa banda para defraudar aos
agoireiros que falaban de que ía convocar eleccións en plena
pandemia do COVID-19. Teremos que acudir ás urnas o domingo 12 de
xullo, ou votar por correo previamente. E deberemos facelo, a ver
se nos desfacemos dunha vez por todas de esa grave enfermidade que
ten Galiza e que se chama Partido Popular. Alternativa proposta? Eu
teño as miñas preferencias, loxicamente, pero diante da
posibilidade de seguir gobernado pola dereita franquista do Partido
Popular ou por unha alianza desta cos nazi-fascistas calquera outra
alternativa éme válida.
Faino
retorcendo ata estrangular os distintos argumentos dos
científicos sobre o previsible futuro dunha extensión da pandemia
na Galiza acompañado dun rebrote dos contaxios e,
conseguintemente, do colapso dun sistema sanitario público que
segue a estar infradotado tanto en persoal como en medios técnicos
para atender unha nova onda de contaxios. Deixando claramente á
vista que, desde o primeiro momento do aprazamento das eleccións
acordado no mes de marzo ou abril das eleccións galegas toda a súa
actividade de busca de culpables para as desfeitas da que só el e os
seus administradores son responsables, estaba supeditada á unha
campaña electoral máis ou menos encuberta.
Esta
convocatoria electoral dáse nunha situación na que unha Consellería
de Sanidade, xunto coa súa tropa de administradores das
distintas áreas de xestión e dos xerifaltes do SERGAS, nomeados
todos eles a dedo e con motivacións fundamentalmente políticas non
parece disposta a remediar as carencias do sistema sanitario público
sobre o que ten plenas competencias; nin Núñez Feijóo disposto a
esixirllo. Nin nas áreas de atención primaria, nin nas áreas
de atención especializada e hospitalaria. Como di a célebre canción
dun dos “artistas” bandeira do Partido Popular: la vida sigue
igual. De feito, as contratacións de persoal en prácticas para
facer fronte á dura sacudida do virus nunha Galiza cunha sanidade
pública desmantelada por Feijóo e os seus mercenarios,
contratacións pensadas para o momento de apuro, son prorrogadas
ata un ano en detrimento das listas de contratación de persoal con
experiencia abertas no SERGAS; un bordeo da lei máis por parte
dos incompetentes xestores dun servizo público esencial como é a
sanidade seguindo as directrices do Partido Popular.
Pero
amais, estas carencias vanse por de manifesto nun período
post-electoral no, que se alguén non o remedia, imos estar nunha
situación na que os centros de saúde e urxencias hospitalarias van
estar (como todos os meses de xullo e de agosto) saturados pola
afluencia de turistas á Galiza; e, por riba, cos cadros de
persoal aínda máis diminuídos e compostos en gran parte por
persoal en prácticas. Excepto que se lle neguen as merecidas
vacacións a uns sanitarios e a unhas sanitarias que nestes últimos
meses estiveron traballando a reo, forzando as súas posibilidades
físicas e psicolóxicas e maltratados por unha administración
sanitaria infectada de cargos “obedientes” e cargos políticos,
todos nomeados a dedo, que os explota e precariza laboral e
profesionalmente e os reprime se alzan a voz contra os desleixos,
temeridades e inxustizas que cometen (aínda que de cara ao público
eses vergoñentos lambecús e esas vergoñentas chupa-pollas aplaudan
todos os días ás 20:00 horas; e aínda que cada día se lles encha
a boca de verbas hipócritas que despois os seus actos desmenten).
Fica
claro que ese presidente folclórico e vernáculo, o señor Núñez
Feijóo, non quere dar tempo a que se poida dar publicidade a todos
as barrabasadas que el cos seus equipos políticos cometeron na
Galiza. Barrabasadas que xeraron centos de mortes en
residencias de maiores privadas ou que eles cederon en xestión
privatizada. Onde se denota unha clara connivencia cun grupo
empresarial dedicado ao negocio da atención á dependencia con
múltiples residencias de maiores e de centros de día, con altos
beneficios económicos resultado do desleixo da administración
dirixida por Núñez Feijóo;
grupo empresarial e ao que se lle concedeu a xestión de
residencias de propiedade pública non se sabe moi ben por que, pero
que si se sabe que eran escasos en persoal e medios para atender aos
residentes e que xa houbera denuncias e queixas dos familiares das
persoas alí mal atendidas.
Está
claro que queren ocultar todas as barrabasadas que xeraron nos moitos
anos que levan desgobernando Galiza, que non queren dar tempo a que a
poboación poida atar cabos e ver que os gobernos de Núñez Feijóo
e do Partido Popular son os máximos culpables do abandono que está
a sufrir este país, de todos os problemas sanitarios (xa sinalados
en distintos artigos deste blog) que asolan ao sistema sanitario
público de Galiza, da precariedade da contratación e da escasez de
persoal nos servizos públicos, así como un desleixo programado na
xestión dos ERTEs que impediu que moitos dos traballadores e
traballadoras afectadas poideran cobrar o que lles correspondía no
tempo que debería cobralo. E moitas outras barrabasadas máis; e iso
só no período de dous meses, do pasado marzo ata hoxe, que se me
poño a mencionar todas as que fixeron ou dixeron Feijóo e os seus
conselleiros e conselleiras nestes dous meses remataría cando tivera
máis anos que Matusalén. Xa non digo se nos centramos nos anos que
leva presidindo o goberno da Galiza, porque entón non chegarían
tres vidas do famoso Matusalén para contalas todas..
Mobilidade
interprovincial ao comezo da “Fase 0”.
Cando
Feijóo decidiu que as eleccións tiñan que ser celebradas no verán,
cousa que sucedeu ao pouco de que o goberno central implantara o
estado de alarma e estimara a duración probable do mesmo, todas as
actuacións del e do seu partido puxéronse en termos de campaña
electoral; a saúde da poboación, a pesar das súas continuas
declaracións, ficaba nun plano secundario. Para el o importante era
el e as súas ansias de revalidar o mandato.
Ao
pouco de comezar a chamada “Fase 0” da deses calada, a primeira
petición que desde a Xunta de Galicia se fixo ao goberno central foi
a de permitir a mobilidade interprovincial en toda Galiza.
Coñecendo o percal e os personaxes queda claro que a verdadeira
intención do Partido Popular e de Núñez Feijóo non era que
poidéramos visitar aos nosos seres queridos ou aos nosas amizades
que vivan en localidades de distinta ou da mesma provincia. A
verdadeira intención que tiña esta solicitude era a de poder
espallar por toda Galiza, fundamentalmente nun medio rural por el
maltratado aos seus axentes electorais;
empezar a deixar cabos atados e contactos nos diversos lugares;
engaiolando coas mais diversas artimañas, prebendas e medias
verdades convenientes a unha poboación desinformada coa finalidade
de poder pulsar os resortes electorais cando así o requirira a
cuestión. E máis cando se supoñía que ía ser unha campaña
curta, como parece que se confirma. Ter tocados aos seus peóns no
rural é unha cuestión básica para Feijóo e o Partido Popular; o
medio rural é unha das súas bases electorais fundamentais e, á súa
vez, é un medio no que os caciques e medio caciques rurais móvense
moi ben e, coa inestimable colaboración da Televisión de Galicia,
prometen o que nunca cumpren. Afortunadamente para saúde física da
poboación, o goberno central fixo caso omiso de tal pretensión.
