OTAN: 5% do PIB para armas? Pero..., de que van!?

 

 

Na última conferencia da OTAN os dirixentes da mesma falaron de que cada país membro debería dedicar o 5% do seu Produto Interior Bruto (PIB) a gasto[1] en armamento; en teoría, "para garantir a seguridade dos países diante das tensións bélicas mundiais" (lease garantir o dominio xeoestratéxico e ideolóxico dos Estados Unidos de América -EUA- no mundo). A escusa baixo a que se pretende vender á opinión pública como necesidade ese gran gasto en armamento é a da seguridade, utilizando coma escusa os conflitos da Ucraína e os conflitos de Oriente Medio. 

A guerra na Ucraína. 

O primeiro é a guerra entre Rusia e Ucraína a causa da probablemente condenable invasión do país ucraíno e da ambición desmedida da OTAN e do Presidente Biden dos Estados Unidos de America (EUA); este último, coa intención de favorecer os negocios gaseiros dos seus achegados. Doutra banda, un conflito provocado pola propia OTAN, ao pretender expandir as súas bases, rachando o acordo asinado con Gorbachov de manter os límites da OTAN nos fixados cando a sinatura do acordo e pretendendo a integración de Ucraína na organización armada.

Todo isto, despois de intervir, ao través de servizos secretos de países da OTAN, no golpe de Estado para procurar un réxime ucraíno que favorecera os seus intereses (apoiándose en elementos e organizacións fascistas nun país que, dentro das tensións provocadas polas diferenzas fronteirizas con Rusia, vivía relativamente en paz e onde as primeiras medidas tomadas polo monicreque da UE e da OTAN foi a de ilegalizar aqueles partidos parlamentarios que disentían da forma na que o seu goberno estaba a afrontar coas áreas rusófonas ds Ucraína). Esta actitude da OTAN e dos EUA foi tomada por Rusia como unha provocación (e realmente así o é) e como un motivo para invadir, de forma inxustificada, Ucraína.

Non podemos esquecer que a actividade dos criminais servizos secretos na Ucraína foi clave para que no Maidan as organizacións fascistas se fixeran co poder e puxeran a sucesivas marionetas ao cargo da presidencia do país. Monicreques que se foron recambiando sucesivamente ata que conseguiron poñer na presidencia a alguén "presentable" diante da opinión pública, a Zelensky. 

Aparte do MI-6 inglés, a CIA ianqui, o DGSE -antes SDEDE-francés (todos eles cun amplo historial de crimes contra a humanidade no seu haber, case todos encubertos pero coñecidos) e os criminais doutros servizos secretos occidentais e pro-occidentais, que foron os que gañaron a batalla, tamén participaron nos intentos de secuestro da opinión maioritaria ucraína os servizos secretos rusos (FSB) e pro-rusos. Todos eles, sen excepción, participantes nos crimes contra o secuestro e masacre da cidadanía ucraína.

O expansionismo israelí baseado no xenocidio. 

O segundo elemento co cal a que eu denomino, polo seu historial, "organización armada de carácter criminal" pretende xustificar o aumento do gasto en armamento son as tensións no Oriente Medio. E aquí, non podemos esquecer que desde hai moito tempo esas tensións son cotiáns desde a creación do Estado de Israel. Pero esas tensións víronse agudizadas no mes de outubro de 2023, por mor da acción levada a cabo por Hamás en territorio palestino ocupado por Israel que serviu como escusa ao réxime nazi-sionista de Benjamin Netanyahu para iniciar o xenocidio palestino, significativamente e de forma cruel e indiscriminada en Gaza, pero tamén na Cisxordania e no Xerusalén Leste.

Pero non quedan aí as actividades armadas do goberno e o exército de Israel asentadas no xenocidio dos diferentes, sobre todo o pobo palestino, pero que se estende a toda comunidade árabe coa finalidade de consolidar o seu poderío na rexión. Despois dos numerosos e continuos asasinatos e homes, mulleres e crianzas na faixa de Gaza e dos asentamentos e ocupacións ilegais de territorio palestino en Cisxordania, tocoulle o quenda ao Líbano onde Israel volveu a quebrar a legalidade internacional para amedrentar á poboación árabe con base nos asasinatos e o xenocidio utilizando o bombardeo contra as poboacións civís coma medio. Posteriormente, e isto é quizá o máis grave, Israel bombardea ilegalmente Irán baseando as súas accións nunha suposta tenencia iraniana da bomba atómica (non esquezamos que o sionismo si ten bomba atómica, unha ilegalidade internacional máis do Estado de Israel). E, por último, baixo a escusa da defensa dos cristiáns drusos -impórtanlle a Israel unha merda os drusos- bombardean Damasco; tamén de forma ilegal.

Os apoio dos EUA.

 Temos que resaltar que ningún destes conflitos tería durado o que están a durar sen o apoio político e militar dos EUA, ao que podemos considerar cómplice das continuadas quebras da legalidade internacional cometidas en ambas áreas do mundo. Son os Estados Unidos de América os que fornecen a Israel das armas e bombas necesarias para cometer o xenocidio do pobo palestino e as armas coas que agriden, tamén quebrando a legalidade internacional, aos países do Oriente Medio. Igualmente, son os EUA os que están a soster, fundamentalmente, o seu monicreque Zelensky provendo armamentos cos que continuar unha guerra que o único que vai procurar é a miseria e miles de mortes aos ucraínos de Ucraína e das repúblicas rusófonas de Ucraína, vai procurar que as riquezas dos ucraínos vaian parar ás mans dos que, co beneplácito dos monicreques locais, negocien no seu nome as condicións para parar a guerra e dos mafiosos ucraínos que persisten no país ou que residen noutros países da Europa dedicándose a negocios de dubidosa  legalidade ou clara ilegalidade.

E, por moito que lle moleste a quen lle moleste, coido que se nos atemos aos feitos podemos dicir, sen risco de equivocarnos, que os Estados Unidos de América é un país delincuente. O cal xa sabiamos desde que en 1945 o Presidente Harry S. Truman, o primeiro presidente delincuente dos EUA desde a IIª Guerra Mundial, ordenou bombardear Hiroshima e Nagasaki con bombas atómicas a sabendas de cales serían as súas consecuencias.

Os apoios da Unión Europea ás políticas dos EUA

Pero estas actitudes e apoios dos EUA á criminalidade internacional con forma de goberno ou de exércitos regulares estou convencido de que non sería posible se houbera dentro da comunidade europea (non so da Unión Europea) gobernos que se opuxeran frontal e decididamente ás accións levadas a cabo contra a humanidade. Pero non, uns porque téñenlle medo ás reaccións que poida ter Washington (máis agora que están gobernado por un nazi irresponsable e bravucón) outros, porque no fondo comparten as actitudes racistas e xenófobas que subxacen nas políticas norteamericanas. E algún destes últimos exercen de palmeiros ou bufóns do Presidente dos EUA; podemos destacar aquí ao holandés Mark Rutte, secretario xeral da OTAN, que amais das funcións como comisario político dos EUA para Europa inherentes ao cargo que desempeña, empéñase en facer da súa presencia pública o papel de palmeiro de Donald Trump; outro destaque, menos evidente pero igual de pernicioso, é o da alemá que preside a Comisión Europea, a marioneta discreta dos EUA... (si, esa que devece porque aos migrantes que foxen da miseria e as guerras de Asia e África se lles encerre en campos de concentración como os que fixo a fascista Meloni), a señora Van der Leyen, á que tanto parece gustarlle apoiar as actividades xenocidas de Netanyahu como ás actividades encubertas dos EUA en Europa, así como as descaradas de manter a guerra en Ucraína para que aqueles aos que ela representa poidan participar do botín que os ucraínos teñan que pagar no futuro pola participación da Unión Europea no mantemento desa guerra de rapina.

E se aumentan o gasto en armas, que?

Por moitos que os gobernos dos distintos países da OTAN (e os de fora dela) nos digan que o aumento do gasto en armamento non vai influír nas previsións habidas sobre o gasto social, calquera observador (non economista nin entendido en finanzas) sabe que por unha vía ou por outra os importes adicados a investimento ou gasto social van diminuír sobre as previsións ou, no peor dos casos, diminuír sobre o actualmente executado.

Non nos vale que, no caso do Estado Español, Pedro Sánchez e membros do seu goberno nos digan que non van reducir o gasto e investimento social, cando é de Economía da ESO que as cifras manexadas non cadran; e menos cando as previsións son de que o actual goberno non poida aprobar uns novos orzamentos xerais do Estado. E recorrer a créditos extraordinarios para investir en sociedade civil sabemos que o PSOE non o vai facer; pero que recorrer a ese mecanismo para financiar a compra de artefactos de guerra cos que matar (eles din defensa, pero non é así) a non se sabe que inimigo para poñerse a ben co nazi Trump e o seu monicreque Rutte non lles quita o sono.

E as consecuencias do tan querido polos gobernos da dereita e os socialdemócratas das consecuencias do aumento do gasto parasitario en armamento (eles din defensa, pero non é así) xa o estamos empezando a ver.

En Francia, o seu ministro de economía, co apoio do primeiro ministro ultraliberal Macron, xa ten anunciado unha redución moi importante do gasto en pensións e no gasto público para poder mercar armamento e cumprir coas ordes do criminal Trump e do seu bufón holandés.

Na Unión Europea, a gran defensora de Netanyahu e o seu xenocidio, e Presidenta da Comisión Europea Van der Leyen e a súa comisaria de Asuntos Exteriores e Seguridade, Kaja Kallas (de orientación ultraconservadora) xa teñen anunciado un descenso nos importes dedicados a fondos estruturais e de apoio a sectores fundamentais para a economía de moitos países. 

A Galiza vai ter un problema polo descenso dos fondos dedicados á Política Agraria Común (PAC) e á pesca, que vai crebar multitude de actividades de pesca artesanal e de media altura así como de explotacións agrarias e sectores como o leiteiro e pesqueiro que están empezando a repuntar da crise das cotas impostas pola UE.  

Este cambio nos obxectivos económicos da Unión Europea, de diminución dos fondos de cohesión e nos fondos de desenvolvemento vaise cebar fundamental e negativamente sobre as clases máis desfavorecidas de cada un dos países que conforma a UE, sobre todo daqueles cun nivel medio de vida inferior á media europea, e vai a contribuír a aumentar as grandes diferencias sociais existentes entre a cidadanía dentro de cada país membro da UE e entre a cidadanía dos diferentes países da Europa. E o PSOE o sabe; é máis, unha dos seus membros e Comisaria Europea, Teresa Ribera, é copartícipe e corresponsable desta política de "agresión armamentística" capitaneada por Von de Leyen en favor da industria da guerra e da oligarquía mundial. A mesma comisaria que, sendo ministra do goberno español, deu o visto e prace á instalación de parques eólicos mariños nos caladoiros tradicionais da pesca artesanal de Galiza e o País Vasco, perxudiciais para o sector pesqueiro tradicional e favorecedor das grandes multinacionais a acuicultura mariña.

Noutros países xa están a falar de poñer en marcha ocupacións para pensionistas similares aos mini-jobs alemáns para poder baixar as pensións de xubilación e obrigar á clase obreira que deixou o pelexo nas fábricas ou no campo a acollerse a unha estafa dese tipo para poder subsistir de forma digna. No Estado Español xa se puxeron medidas, coa participación e consentimento de CC.OO. e UGT, para que as persoas poidan prolongar a súa vida laboral máis aló da idade de xubilación a cambio de miserias económicas; e, se non escoitei mal o outro día na radio, está previsto ou vixente (non o sei) que as persoas xa xubiladas poidan acceder a mini-jobs para mellorar a súa pensión. É dicir, as perspectivas non son nada halagüeñas.

Non á OTAN, non á guerra. Non máis gasto en armamento.

A defensa da cidadanía non se consigue dedicando os fondos públicos o lixo parasitario como son as armas e as instalacións militares, que ningún beneficio producen ás poboacións.

A defensa da cidadanía se consigue facendo investimentos e gastos sociais: vivenda pública en venda e aluguer a prezos razoables, construción e modernización de hospitais e centros de saúde públicos con prazas de persoal sanitario e auxiliar suficientes, creación de residencias públicas e centros de día para maiores e de xestión pública, aumento das pensións públicas mínimas ata niveis que permitan levar unha vida digna, programas de servizos públicos de atención no fogar e xantar na casa para persoas que teñan un certo grao de discapacidade, programas de transporte adaptado, dotación suficiente de profesorado nos centros de ensino e políticas de formación continuada dese profesorado, etc.

E por outro lado establecer políticas de aforro en defensa e seguridade pública racionais, como poderían ser: diminuír o número de membros dos altos cargos no exército, manter en uso o armamento co que se conta e non deixar que podreza e sexa inútil (estou pensando non tanques que se regalaron a Ucraína e que estaban inservibles), dedicar os grupos de vivendas non usadas e as construcións propiedade de Defensa non utilizadas para vivenda social ou para servizos de utilidade xeral á sociedade, unificar á Policía Nacional e á Garda Civil nun só corpo unificado e con mando único de Policía Estatal, o que reduciría a cúpula de mando global e territorial, unificaría os seus arquivos e multiplicaría a eficacia e a eficiencia policial e de mantemento da defensa da sociedade contra a delincuencia.

Son só algunhas das ideas que se me ocorren e que avantaxan con moito a defensa dos pobos en lugar de gastar moreas de cartos en armas que nos fan máis vulnerábeis e que só benefician ao complexo militar industrial e aos especuladores que se benefician do crecemento deste comercio armamentístico.

 Notas.-

[1] Eles, os da OTAN, falan de "investimento en defensa" non de gasto. Un investimento faise para crear riqueza, non para procurar aniquilamentos. Un gasto é algo non produtivo, que se consume conxunturalmente e que non serve máis que para manter un estatus produtivo. E no caso militar, un gasto inútil; senón lémbrense da cantidade de carros de combate que tiña o exército español nos seus cuarteis, que se quedaron inútis por falla de uso e que posteriormente despois de volver gastar en reparalos foron doados a Ucraína para a súa defensa.

EXTREMA URXENCIA EN GAZA

Hoxe non tiña pensado escribir sobre o tema do xenocidio palestino que o Estado de Israel está a cometer na totalidade da Palestina, pero que está extremadamente agudizado na Faixa de Gaza onde os criminais armados do exército sionista non só bombardean hospitais, escolas, poboación civil, etc. de forma indiscriminada, senón que amais están procurando que numerosas crianzas estean a morrer de fame ou afectados por enfermidades derivadas da desastrosa situación hixiénica á que os xenocidas  sionistas están a someter á poboación dese territorio palestino.

 

 Quizá a situación máis grave e penosa que se está a dar neste intre é a dos miles de crianzas que nun curto prazo van morrer de fame se o Goberno criminal do Estado de Israel segue a impedir que a axuda humanitaria e alimentaria chegue á Faixa de Gaza. Pero non é a única; son moitas as enfermidades que estaban erradicadas da Palestina que por falla de medicamentos e por falla de establecementos sanitarios e hospitalarios (a maioría deles destruídos polas bombas do país do corrupto e criminal de guerra primeiro ministro Netanyahu coa escusa e mentira de albergar membros de Hamas no seu interior) e mesmo falla de profesionais da medicina, moitos deles asasinados polas bombas ou os francotiradores do exército sionista, que poidan atender á poboación afectada.

A complicidade criminal dos EUA

Pero esas persoas de que permanecen en Gaza está a recibir instrucións enganosas do goberno de criminais presidido por Netanyahu para que se vaian da súa terra, forzados a marchar daquela terra que é deles desde os orixes da historia, coa ameaza de ser exterminados pero á súa vez son exterminados mentres seguindo as instrucións se moven dun lugar cara a outro. O propósito parece ser que os colonos criminais e sionistas israelís ocupen as terras que pertencen ás palestinas gazatís (e converter a Faixa de Gaza nun ressort turístico de luxo con participación da familia Trump, se facemos caso das declaracións do presidente criminal dos EUA). E, por riba. vemos imaxes nos que a tropa de soldadiños rasos do exército israelí rise cando ven desde o lonxe como as bombas arrasan edificios civís, hospitais, escolas e poboación palestina; actitude que os fai cómplices e responsables dos mesmos crimes que cometen os seus superiores que deciden eses bombardeos criminais.

Todo isto co beneplácito dos Estados Unidos de América (EUA), presidido agora polo delincuente nazi Donald Trump e antes por Biden, e co silencio cómplice da maioría dos estados da Unión Europea e de Europa. Os EUA fornecen todo tipo de armas de destrución ao estado xenocida de Israel sabendo que o seu destino é masacrar á poboación Palestina, principalmente á de Gaza, o que fai dese país un cómplice activo na masacre humanitaria e nos crimes contra a humanidade e de guerra que están a acontecer na faixa de Gaza; así como dos crimes de lesa humanidade que colonos, exército e policía de Israel están a cometer na Cisxordania e no Xerusalén Leste contra a poboación Palestina.

E a Unión Europea?

A Unión Europea, cuxa Comisión preside Ursula von der Leyen (á que tanta satisfacción parece reportar fotografarse con xentes da caste de Netanyahu ou de Donald Trump), parece insensible, desde un primeiro momento no que manifestou que “Israel ten dereito a se defender”, ao que desde o fatídico día de outubro no que comezou o exterminio palestino está a acontecer en Gaza, que non é máis que un clásico xenocidio.

Pero é que, a día de hoxe, esa Comisión Europea aínda está a discutir se o xenocidio de manual que Israel está a cometer contra o pobo palestino é, ou non, un xenocidio. E, de paso, temos coñecemento de que esa comisión tamén está a incumprir un acordo asinado pola Unión Europea con Israel polo cal o mantemento de relacións comerciais entre ambos territorios está condicionado ao respecto polos dereitos humanos e, polo tanto, a Comisión europea está a cometer unha ilegalidade manifesta. E non só desde que comezou o labor criminal de Israel na Faixa de Gaza, senón desde hai moito máis tempo no que Israel leva violando os dereitos humanos da poboación palestina (encarceramentos infinitos sen acusacións, permisividade coas ocupacións de propiedades palestinas polos colonos, discriminación da poboación árabe en todas as facetas oficiais e civís, derrubamentos de vivendas ou barrios enteiros baixo a escusa de ter albergado algún membro das resistencia palestina contra a ocupación, torturas e malos tratos aos detidos, etc.).

O que se debería demandar da Unión Europea non é só que condene firmemente o que está a acontecer coa poboación Palestina en todos os seus territorios, pero fundamentalmente en Gaza e na actual situación. Non o fan en bloque e dunha forma clara; e os países que individualmente se pronuncian condenando a violación dos dereitos humanos polo Estado de Israel buscan formas semánticas que poidan suavizar esas condenas e a maioría deles non adoitan medidas efectivas; e xa non digamos aqueles países, cómplices inmateriais do xenocidio, que non só non condenan o comportamento de Israel senón que o apoian.

Pero, amais dos países que non condenan o xenocidio palestino, dentro dos países que si o fan hai forzas políticas que defenden as políticas criminais de Benjamin Netanyahu (moitas desas forzas aínda hoxe negan a existencia do holocausto dos xudeus baixo o réxime hitleriano), que defenden con uñas e dentes ben as accións de Israel contra Palestina, ben a non-condena desas accións e a toma de medidas restritivas nas relacións co estado sionista. A estes tamén podemos consideralos coma cómplices inmateriais do sionismo criminal.

Necesidade dunha fronte internacional contra os crimes de lesa humanidade

Quizá o único organismo colectivo que condena firmemente o xenocidio que está a acontecer en Gaza e que denuncia o incumprimento polo Estado xenocida de Israel da legalidade internacional é a ONU.

Na Segunda Guerra Mundial, á vista da violación dos dereitos humanos emprendidos pola Alemaña nazi e o seu intento de expansión territorial, os países democráticos formaron unha forza militar coa finalidade de rematar con esa situación. Só quedaron á marxe desa operación os aliados europeos de Hitler (a España franquista e a Italia fascista) e o imperialismo Nipón na área do pacífico.

Hoxe, os países que se consideren así mesmos como democráticos deberían rachar todo tipo de relacións co Estado de Israel, sen ver e considerar o que poidan pensar os EUA gobernados por nazis coma Trump ou países gobernados por calamidades tipo Milei; deberían esixir dese estado criminal a fin da agresión e do xenocidio contra a poboación palestina e o respecto polos dereitos humanos; deberían esixir tamén o cese dos seus actuais gobernantes e dos máximos responsábeis do seu exército e dos seus servizos de intelixencia. Igualmente, deberían esixir a entrega de todos eles para ser xulgados por crimes de lesa humanidade, como o foron os responsábeis do holocausto nazi.

E, no caso de que a ruptura das relacións non deran resultado, non dubidar en facer o que fixeron as democracias contra o réxime de Adolfo Hitler: formar un exército internacional para pararlle os pes ao sionismo do Estado de Israel; estado que non é nin máis nin menos que a reprodución en termos actuais  do Estado Hitleriano responsable do Holocausto contra a poboación de relixión xudea. O que non pode permitir a decencia e a humanidade é o que está a facer o Estado criminal de Israel; se hai que usar a forza, úsase.

UN CRIMINAL NA CASA BRANCA

          O próximo 15 de xaneiro, un criminal fascista tomará posesión do cargo de Presidente dos Estados Unidos de América (EUA). Donald Trump, condenado recentemente como acosador-violador por un tribunal de xustiza do seu país vai ser nomeado máximo dirixente dos EUA.

          Era coñecido que  aínda que fora condenado a penas de cadea el mesmo ía auto-indultarse, como parece tamén que pensa indultar a todas as persoas condenadas pola súa participación de hai catro anos no intento de golpe de Estado co asalto ao Capitolio, inspirado –segundo todos os indicios, pero aínda non xulgado - polo propio Donald Trump, que como se pode supoñer vai decaer; sobre todo tendo en conta que no seu pasado mandato ocupouse de que o Tribunal Supremo dos EUA fora “tomado” por xente racista, ultraconservadora e fascista.

Utilización do público en beneficio propio.

          É ben coñecida a utilización que no pasado mandato Trump fixo dos recursos públicos da Casa Branca para favorecer os seus propios intereses privados e os do seu clan (o mesmo que podemos dicir de Biden ao respecto do seu fillo e os intereses petrolíferos deste na Ucraína). Coma exemplo, Trump, nos seus retiros e vacacións, en vez de ir ao clásico Camp David residencia de vacacións dos presidentes dos EUA con todo o persoal e medidas de seguridade xa instaladas, íase aos seus hoteis de Florida con todo o seu séquito de seguridade e con todo o demais necesario para garantir a estancia no lugar; iso, loxicamente, supoñía non so un gasto extra para o erario público ianqui senón que amais supoñía un inmenso negocio para o propio Donald Trump. E coma este casos e casos durante os catro anos do seu mandato. A mágoa é que fora substituído por outra persoa que, nese aspecto, non era moi diferente del.

          Non podemos esperar que neste mandato que vai comezar a cousa sexa diferente. De feito, por declaracións dun xenro do delincuente, hai indicios que indican xa intentos de intervención na Faixa de Gaza para convertela nun destino turístico, negocio no que son especialistas os Trump, igual que o avó de Donald era un especialista na trata de brancas e un proxeneta.

O equipo de Trump

          O equipo escollido por Trump non é menos que o propio elemento que os escolleu. Un equipo formado por xente ultraconservadora, negacionista do cambio climático e/ou das vacinas; por persoas ligadas aos fondos de investimento e grandes accionistas de empresas de comunicación e xornalísticas; ex-militares fascistas que apoian o xenocidio palestino que está a cometer Israel (liguémolo tamén cos intereses turísticos de Trump en Gaza); xentes sobre as que pesan acusacións de abusos sexuais; xentes creacionistas que negan a evolución e que pretenden impoñer as súas ideas nos establecementos educativos; persoas que negan o dereito de igualdade das persoas por raza, sexo ou orientación afectiva; que negan os dereitos das mulleres a decidir sobre o seu propio corpo e vida; nazis declarados, xentalla que non dubida en matar persoas ou natureza co fin de beneficiarse persoalmente; ... en fin toda unha serie de elementos indesexables en calquera sociedade debe rexeitar e meter na cadea (pulsando a ligazón, podemos coñecer os primeiros membros nomeados directamente e que non necesitan aprobación das cámaras; os restantes que pretenden nomear son iguais ou peores). Outra ligazón dun medio diferente:

https://www.univision.com/especiales/noticias/infografias/2024/gabinete-trump-rubio-musk-kennedy/ .

          Fálase moito de todo o gabinete, pero en especial de Elon Musk; un home que está aí para favorecer os seus negocios. Un racista surafricano sen escrúpulos con residencia nos EUA, un nazi declarado que amosou o seu apoio ao partido herdeiro das ideas de Hitler, Alternativa para Alemaña (AfD), nas próximas eleccións dese país; un suxeito que financia a campaña do fascista e brexista Farage no Reino Unido; un suxeito que necesita elementos materiais para a fabricación das baterías dos seus coches TESLA e que non ten principio algún na forma de conseguilos alí onde estean; un suxeito que está a influír e financiar o partido da fascista Meloni en Italia.

          É evidente que o único que busca este home, o máis rico do mundo, é beneficiarse para o seu lucro persoal da súa pertenza ao gabinete Trump.

As intencións iniciais de Trump

          Polo seu anterior mandato, sabemos que Donald Trump é un incondicional defensor do exterminio palestino a mans dos nazi-sionistas israelís. Un aliado firme do Estado de Israel que non dubidaría nunha intervención directa no Oriente Medio para favorecer dúas cousas: primeiro, os seus propios negocios nesa área; e segundo: os intereses estratéxicos dos EUA na zona (tamén ligados ao éxito dos seus negocios).

          O tema de Ucraína é preocupante. Di Trump que vai rematar coa guerra entre Rusia e Ucraína; como o vai facer non se sabe, pero co animal que é e cos personaxes cos que se rodeou é capáz de facer calquera barbaridade. E a Unión Europea nin “mú”. Fala da OTAN, fala de gastar máis en armamento por parte de Europa (evidentemente para favorecer á industria armamentística), como se non nos pasaramos xa gastando e descoidando outras necesidades para mercar xoguetiños de morte. E o holandés errante, calado coma un peto; “sí, bwana!” (pero en inglés).

          Agora fala tamén de apropiarse de Groenlandia, polas boas ou polas malas, e de Canadá. E de trocar as denominacións xeográficas ao seu gusto.

          Pulsando nesta ligazón, podemos ver un breve resumo das intencións xa declaradas do criminal Donald Trump.

Mass media, redes sociais e Trump.

          Os “paladíns da liberdade e veracidade da información”, así coma os que desde os seus negocios cinematográficos empezaban a considerar a sociedade coma algo plural, formada por persoas con ideas, comportamentos e orientacións diferentes e maiormente respectables (agás as fascistas, xenófobas e machistas) están a “adaptarse” aos novos tempos, poñendo o negocio por diante dos dereitos humanos e capitulando ante o trumpismo fascista.

          Así temos ás redes de Mark Zuckerberg  (Facebook e Instagram) que elimina o control de publicacións de desinformación das súas redes para favorecer as publicacións fascistas e ultraconservadoras que se valen de mentiras e da desinformación para favorecer os seus intereses.

          A rede X (antes Twitter) propiedade de Elon Musk, unha das principais difusoras de propaganda nazí, sioninista e fascista. Rede na que se censura e se suprimen contas que critiquen ao seu propietario ou aos seus protexidos (ou simplemente se bloquea a publicación dos seus posts para que non saian máis aló da propia conta).

          O WashingtonPost, o xornal máis grande e antigo de Washington, na actualidade é propiedade dun holding de empresas propiedade de Jeff Bezzos (propietario, tamén, de Amazon) con intereses na exploración de viaxes inter-espaciais para millonarios. Durante a campaña presidencial americana prohibiu aos responsables do xornal pronunciarse contra Trump, a sabendas de que o Washington Post sempre foi un xornal de tradición demócrata e antifascista.

          Outra das empresas que se rendeu diante da barbarie é Disney. De entrada xa suspendeu e censurou unha serie animada, WinLose, na que se amosaba a tolerancia transxénero; e suprimiu un capítulo da serie Marvel Moon Girl y Dinosaurio Diabólico. Aparte, de facer millonarias doazóns a fundacións ligadas a Donald Trump; supoñemos que para non perder ou lograr favores da nova administración ultradereitista dos EUA.

          ... E o que che rondarei, morena.

O que nos ven enriba.

          Co panorama de armas mortíferas en poder desa banda de xentalla indesexable; cos seus ánimos agresivos, guerreiros, e expansionistas; con cartos para mercar a todo canto civil e militar corrupto anda polo mundo; etc. nada bo podemos esperar para a humanidade, nin desde o punto de vista climático nin desde o punto de vista do respecto da paz e dos dereitos humanos. Mais se temos en conta que hai un duelo expansionista entre o fascismo de orixe norteamericano, liderado por Trump, e o fascismo procedente de Rusia, liderado por Putin, e ambos servindo aos intereses propios e das súas oligarquías, a cousa aínda desmellora.

E China (un país que noutros tempos foi colectivista e promotor da igualdade social e agora unha ditadura capitalista ao servizo dunha casta burocrática) observándoo todo e esperando sacar tallada.

E a Unión Europea? Pois nada, aquí na “vella Europa” a maioría dos dirixentes políticos da dereita cada vez máis próximos ás filosofías e aos movementos nazi-fascistas, dándolle máis cancha a eses criminais en potencia e supeditando as liberdades democráticas e os dereitos humanos aos intereses que realmente representan. E os socialdemócratas no seu papel cotiá: dicir pero non facer, adaptarse e tentar sobrevivir (ata que vaian por eles, coma fixo Hitler nos anos 30). E ambos, cun claro perfil de supeditacións aos intereses dos EUA na rexión e no mundo.