En breve, profesorado e alumnado de ensinanzas non universitarias volverán ao "cole" despois de case seis meses sen impartir aulas; seis meses que foron interrompidos brevemente para realizar as probas da ABAU e que volverán a verse interrompidos polos exames aos que o alumnado teña que comparecer en setembro e polos claustros e reunións profesorais que teñan que acontecer nos distintos niveis educativos de cara a preparar o inicio do curso académico co alumnado, que ten o seu primeiro asalto o día 10 de setembro co inicio das aulas no segundo ciclo da Educación Infantil, na Educación Primaria e nas Educacións Especiais.
Mais, como diría un coñecido meu, tal e como teñen previsto ese inicio de curso o Presidente da Xunta de Galicia, a súa Conselleira de Educación e o resto do staff desa conselleira (persoas ás que, coma a ela, podemos cualificar de "palmeros" de Feijóo e incompetentes para o desempeño das funcións que teoricamente teñen asignadas en calidade de xestores da educación na Galiza) "é como para poñerse a mexar e non botar gota"; e se nos atemos ao acontecido desde mediados de marzo de 2020 cando se declarou o estado de alarma sanitaria no Estado ata o intre de escribir estas liñas, o meu coñecido tería toda a razón en definir esa situación coa súa característica expresión. Porque a situación na que Núñez Feijóo e os seus mandados e correlixionarios pretenden poñer ao alumnado e aos seus pais e nais, ao profesorado, ao persoal de administración e servizos dos centros educativos e a todas aquelas persoas cunha relación persoal directa ou indirecta cos colexios e institutos da pánico. Causa medo, terror nalgúns casos, e incerteza en familias e profesorado.
E dixen antes desde marzo porque nese mes de 2020 o alumnado tivo que confinarse nos seus domicilios e asistir a un proceso educativo que, por inesperado, loxicamente non estaba preparado para a impartición de aulas a distancia. Por moitas razóns, pero sobre todo pola falta de medios materiais e humanos que puideran "parchear" dalgunha forma a ausencia de ensino directo. Profesorado e alumnado non tiñan medios nin formación suficiente para manter un proceso de educación a distancia, tampouco a administración educativa galega con competencias exclusivas foi quen de proporcionárllelos; temos que recoñecer algún remendo por parte do goberno de Feijóo: dotar dunha plataforma ao profesorado e alumnado desde a que o profesorado e alumnado puideran, cos seus propios e persoais medios, impartir/recibir aulas. Do mesmo xeito, o goberno central dotou a todas as comunidades autónomas dunha serie de equipos e conexións para que o alumnado con menos recursos puidera acceder a ese remedo de ensino que se impartiu nos meses que van de marzo a xuño; pero claro, a distribución que fixo a Consellería de Educación de Galiza foi de tres equipos por centro educativo (e por riba atribuírse o mérito) e nada máis, nada pola súa parte competencial. Así o resultado foi o que foi: absentismo elevadísimo por parte de parte do alumnado ata que o foron conscientes de que non ía haber táboa rasa, absentismo discente determinado pola falta de medios e rendas para poder acceder a eles por moito que se o propuxeran, profesorado que fixo o que puido cos medios dos que dispoñía facendo xornadas longas e intensas,...
A vida e a incompetencia seguen igual.
E neste intre estamos como estabamos. Un goberno da Xunta de Galicia que escapa das súas competencias e trata de cargar as tintas sobre o goberno central en temas que son total e absolutamente competencias exclusivas da comunidade autónoma. Por moito que me doa, e non polos suxeitos que o forman e dirixen, teño que dicir que si, que o goberno central ten culpa disto. Non se poden deixar competencias tan serias e importantes para o desenvolvemento da sociedade como o son a sanidade, a educación e as políticas de atención á dependencia en mans de xentes sen vergoña, aventureiras ou incompetentes, mentireiras e pouco serias. Xentes que no mes de maio de se queixan do acaparamento de competencias polo goberno central, e cando este cédelle as competencias e aparecen problemas nas vilas das súas xurisdicións botan as responsabilidades sobre os alcaldes, que cando volven a aparecer máis problemas e se expande unha pandemia que eles, polas súas deficientes políticas sociais, foron incapaces de controlar volven a cara ao goberno central esixindo responsabilidades a este sobre asuntos nos que os incompetentes teñen competencias exclusivas (1). Piden que retome o que eles criticaron: que o goberno central asuma as competencias que á Xunta de Galicia lle corresponden e da que son responsables. E isto non é só na Galiza; son todos os gobernos autonómicos dirixidos polo Partido Popular en solitario ou con aliados, e con esa eminencia da intelixencia que preside a nivel estatal ese partido neofranquista facéndolles eco. E digo que me doe porque son confederalista, pero por riba dos territorios está o benestar das persoas.
Unha chea de interrogantes sen resolver (e, posiblemente, máis).
Volvendo ao ensino. Di Feijóo que non se preocupen os pais, que os seus fillos están máis seguros en aulas masificadas que naqueles lugares aos que na actualidade están indo coas súas familias. Eu, se tivera fillos en idade escolar, estaría moi preocupado. Incluso non os mandaría a clase pese as ameazas veladas de denuncia por absentismo realizadas esta semana por un alto cargo educativo da Consellería de Educación. Porque o protocolo que sacaron a toda presa e correndo desde a Consellería de Educación da Xunta, separado de calquera orientación saudable das emitidas por organismos internacionais ou españois e pasándose, incluso, as orientacións establecidas e acordadas no mes de xuño pasado pola conferencia estatal de educación e que foron asumidas pola maioría das consellerías de educación autonómicas, incluída a de Galiza. Un protocolo criticado por todos os sectores da comunidade educativa: pais e nais, profesorado e persoal de administración e servizos. Os únicos que non critican tal cousa son os patróns da ensinanza privada e concertada.
Di a Conselleira de Educación da Xunta de Galicia nunha penosa entrevista (non pola periodista, senón polas respostas da señora política) concedida á Cadena SER que o de 20 alumnos por aula é imposible, que non hai espazo. E lémbrase agora, cando tivo desde o mes de xuño pasado, no que xa se sabía que deica o ano que ven posiblemente non haberá remedios para paliar os contaxios, para resolver esa eiva. Concellos que poden poñer ao dispor dos centros numerosas dependencias que teñen, desde aulas de formación, salas diversas ata antigas escolas unitarias en desuso. Aulas prefabricadas como solución provisional no caso de que non houbera instalacións fixas suficientes. Igualmente a distribución do alumnado en quendas de acceso ás aulas. Pero claro, todas esas medidas precisan de contratacións de profesorado. E non queren contratar profesorado para a ensinanza pública. Noutras comunidades autónomas fixérono, foron previsores, como na Comunidade Valenciana. Pero AQUÍ, NA GALIZA, ESTAMOS GOBERNADOS POR INCOMPETENTES QUE SÓ PARECEN PENSAR NO BENEFICIO DOS NEGOCIOS PRIVADOS DE ENSINO. E os millóns de euros que lles transfire o goberno central para investir en educación onde os van meter? Non lles gustaba nada que foran finalistas para educación pública; imaxino que (como xa fixeron cos fondos para a adaptación dos centros de ensino ás esixencias da LOXSE nos anos 90 do século XX, baixo o mandato de Fraga) quererían investilo na privada concertada e na privada pura e deixar á pública a velas vir.
Que vai pasar coa Formación Profesional, cuxo ensino é eminentemente práctico? Vanse manter nas aulas de FP os mesmos criterios que rexeron ata agora? Que pasa co uso compartido do material? Hai especialidades que requiren unha mínima inversión en material se uso persoal nas prácticas e que xa na actualidade adquiría o propio alumnado, pero hai outro necesario nalgunhas especialidades que é moi custoso e non está ao alcance de calquera. Vai a Consellería pretender que sexa adquirido polo propio alumnado?
E que vai pasar co transporte escolar? Hai un par de días as empresas que realizan o servizo declaraban non ter protocolos de actuación. Que pasa co transporte compartido que se inventaron os filofranquistas para aforrar cartos e medios para a educación pública? Nada se sabe.
Que vai pasar cos comedores escolares? Cal vai ser o protocolo?
E nos momentos de lecer do alumnado como vai a ser a distribución espacial? Como se van xestionar os trocos de aula? Como van ser os protocolos de entrada e saída dos centros? Que vai pasar cos nenos aos que as súas familias envíen aos centros con febre ou outra enfermidade? (Porque isto pasa cando os país non teñen con quen deixar aos seus fillos nun país onde as medidas de conciliación son practicamente inexistentes e onde os empresarios son reticentes a que as persoas asalariadas as soliciten, por moi xustificadas que estean).
Todas son interrogantes sen resposta, a un paso do inicio do curso.
Nun hipotético caso, nada desexable, de que haxa que confinar total ou parcialmente o ensino, como se van impartir aulas? Porque as cousas seguen como estaban en marzo. O profesorado sen medios nin formación, o alumnado sen medios nin formación e moitos deles sen recursos para acceder a eses medios, o alumnado do rural ten deficiencias importantes nas conexións a aulas ou formación virtual.
O que lles importa é o beneficio privado.
Como pasa na sanidade ou na dependencia, a Xunta de Galicia dirixida polo Partido Popular non quer investir no persoal necesario para levar os servizos públicos a bo fin. Prefiren deixar nas mans dos que negocian coa saúde, coas necesidades residenciais e de coidados e cos necesidades educativas da poboación os servizos sociais que o sector público debería prestar para asegurar os servizos universais de calidade que entidades sometidas a contas de resultados non van proporcionar.
Ao Feijóo, en lugar de seguir as recomendacións da OMS ou da conferencia de conselleiros de educación de xuño, só se lle ocorre, despois de pedir insistentemente un protocolo común a todo o Estado (1), o de que o uso de tapabocas sexa xeneralizado ( o cal non está mal) e que "ten posto o ollo nos países do Norte e do Centro de Europa en vistas a modificar o protocolo". En que quedamos, centro e norte de Europa ou protocolo estatal centralizado? Pódese ter menos vergoña? Por que non fai uso das súas competencias exclusivas?
Os únicos que se van ver beneficiados co panorama de espazos, distancias mínimas entre persoas, organización dos patios de recreo e relacións entre número de alumnos e alumnas por profesor ou profesora van ser os patróns do ensino privado, tanto do concertado como do non concertado, que non terán que adaptar as súas instalacións para meter un número menor de alumnos por aula, nin contratar máis profesorado. O negocio que as normas e actitude da Xunta de Galicia e do seu Presidente e da súa Conselleira de Educación vailles proporcionar vai ser limpo. Que raro, non? A Xunta de Galicia presidida por un prohome do Partido Popular traballando a prol de beneficiar á empresa privada, neste caso do ensino? Hai alguén a quen lle choque? (2). Os prexudicados van ser todos os demais que teñan unha relación directa cos centros educativos, sexan da pública ou da privada: alumnado, profesorado, persoal de administración e servizos, choferes e coidadores do transporte escolar e as familias de todas e de todos eles, repartidores de insumos para os comedores escolares... e todas as demais persoas ás que poidera omitir na relación.
E logo?
Eu xa non estou en activo. Se o estivera, como traballador estaría traballando a prol dunha folga xeneralizada no ensino de Galiza, tanto da pública como da privada. E desde logo non estaría a suplir cos meus propios medios persoais aquelo que a Consellería non foi quen, por incompetencia continuada, de proporcionarme para exercer a profesión. Se queren que me conecte a internet desde a miña casa, que me paguen a conexión; se queren que utilice ferramentas informáticas para formación non presencial que me faciliten equipamentos e software para realizar unha formación en liña de calidade e con todo o meu alumnado. Unha formación que non se basee só en colgar material en pdf nos espazos virtuais ou en darlle tralla video-fónica a un alumno ou alumna que ten a facilidade de estar pensando nas Batuecas mentres dure a "charleta rayante" sen que o profesor ou profesora poida controlar a situación.
Os pais e nais deben facer forte presión diante da Xunta de Galicia, que ten competencias exclusivas na educación, para que se cumpran as recomendacións da OMS e para que se doten aos centros de máis profesorado e máis persoal de administración e servizos, así como de medios para alumnado e profesorado no hipotético caso de que teña que haber unha volta atrás que supoña o confinamento total ou parcialmente dos centros de ensino. Do mesmo xeito que deben reivindicar de quen corresponda para que se adoiten medidas legais de conciliación para aquelas familias que o precisen, controlando e poñendo medios para que quen teña que acollerse a estas medidas non sexa reprimido polos seus patróns.
___________________
NOTAS.-
(1) É curioso o plantexamento que os neofranquistas do Partido Popular fan nestes intres, que máis ou menos é así: "fai falla unha dirección única unificada en todo o Estado para combatir o COVID-19; non pode ser que haxa dezasete políticas distintas para o mesmo problema que abarca a todo o Estado; o goberno central debe asumir as súas responsabilidades e tomar o mando. E bla, bla, bla...". E digo que é curioso porque a pandemia é un problema mundial non exclusivo de España e que necesita respostas globais baixo a dirección da OMS. Pero se nos achegamos máis á xeografía política na que o Estado Español está inmersa, formando parte dun entre político chamado Unión Europea, por que eses mequetrefes neofranquistas do Partido Popular, os seus aliados e todo o persoal retrógrado centralista que ouvea e ornea desde xornais, emisoras radiofónicas e estacións de TV non pide políticas únicas europes? Teño que dicir que non o entendo.
(2) Como curiosidade e de pasada algo acontecido no pasado curso académico 2019-20. Algúns centros públicos denunciaron que aos seus equipos de dinamización lingüística reducíronlle as súas dotacións orzamentarias no pasado curso escudándose en que como este rematou en marzo non tiña senso manterlle a totalidade do orzamento. Non sei ata que punto iso é certo, mais ningún desmentido oficial da Consellería lin sobre o tema. Aos centros privados concertados reducíulle a Consellería de Educación os gastos de funcionamento asociados á permanencia do alumnado nos locales de negocio? Eu supoño que non. Líbreos de tal cousa o seu deus!
