Persoas Xubiladas da Galiza reclaman a paz e a fin da guerra na Ucraína

 Un grupo de 193 persoas xubiladas da Galiza teñen elaborado un escrito para denunciar a guerra de Ucraína, os intereses imperialistas ocultos no citado conflito e os prexuízos que esta guerra interesada está a xerar tanto na poboación ucraína -a máis prexudicada- como nas do resto da Europa, sobre todo ás clases máis desfavorecidas economicamente. Solicitan urxentes negociacións en busca de establecer a paz na rexión.

Este manifesto-protesta van facelo chegar ás seguintes institucións:

• Alfonso Rueda – Presidente da Xunta de Galicia;
•  Pedro Sánchez – Presidente do Goberno do Reino de España;
•  Ursula von der Leyen – Presidenta da Comisión Europea;
• Josep Borrell – Representante da UE para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade; e
  
• António Guterres – Secretario Xeral da ONU.

 

TEXTO DO MANIFESTO

        A  guerra e a intervención política externa na Ucraína non comezaron en febreiro de 2022. A maioría dos ucraínos sempre mantiveron con Rusia unhas relacións de estreita colaboración política, económica, cultural e mesmo familiar. Porén, en 2004, seguindo a doutrina do antigo Conselleiro de Seguridade Nacional de EUA Brzezinski, que designaba a Ucraína como baluarte estratéxico contra Rusia, a OTAN tentou tomar o poder en Kíiv mediante a chamada “revolución laranxa”.

     En 2006 os electores rexeitaron o golpe, mais a intervención occidental continuou por outros medios. Aínda que o presidente electo Yanukovich tentou manter un equilibrio entre Occidente e Rusia, esa política tampouco foi do agrado dos EUA nin da UE. Así foi como a OTAN decidiu un novo golpe de estado en 2013-2014 (o Euromaidán) derrocando o goberno constitucional, facéndose co control total do estado ucraíno e promocionando os grandes oligarcas ligados a Occidente. Deseguido, rearmou o exército golpista e introduciu nos aparellos de seguridade diversos grupos fascistas e anti-rusos, como Azov ou Pravy Sektor, seguidores do nazi e criminal de guerra Stepan Bandera, colaborador das SS durante a Segunda Guerra Mundial.

        Os sucesivos gobernos golpistas dedicáronse a perseguir a cultura e o idioma rusos, maioritarios no leste do país, de Kharkov e o Donbass a Odesa, prohibindo os partidos políticos da oposición, ademais de incautar os seus bens, pechando os seus xornais e masacrando cidadáns disidentes. O terror fascista foi a causa da rebelión armada do Donbass, que obrigou Kíiv a asinar en 2015 o Acordo de Minsk II, apoiado pola ONU. Ese acordo (principalmente, retirada de armamento pesado e recoñecemento de autonomía política para o Donbass) nunca chegou a materializarse por parte ucraína. Ao contrario, durante o mandato do presidente Zelenski recruou a guerra no leste durante 2021-2022, con máis de dez mil mortos civís. Esta grave situación humanitaria foi a causa última da invasión rusa que non se pode condenar sen recoñecer simultaneamente as graves responsabilidades do goberno ucraíno e da OTAN no inicio das hostilidades. Signatarios do Acordo Minsk, como Hollande, Merkel e Poroshenko, recoñeceron en 2022 que asinaran para “gañar tempo” e poderen armar Ucraína contra Rusia. Alén de cínicas, esas declaracións teñen a virtualidade de desmontar a cantilena da “agresión rusa non provocada”.

        As consecuencias deste conflito están afectando gravemente ao resto dos pobos de Europa e do mundo. A consideración desta guerra como unha cruzada contra Rusia está minando as liberdades públicas, penando a disidencia política e impondo o pensamento único. As sancións indiscriminadas e masivas a Rusia, lonxe de arruinaren Moscova e de acabaren coa guerra, conseguiron disparar na UE o custo dos servizos públicos, a factura enerxética e dos alimentos, favorecendo os grandes consorcios económicos e empobrecendo as familias. As subvencións comunitarias non poderán manterse durante moito tempo e a implicación económico-militar da UE-OTAN na guerra xa está afectando gravemente o tecido empresarial galego e o comercio mundial, ameazando con levar moitas pequenas e medianas empresas á quebra, ademais de aumentar o perigo de confrontación directa cunha potencia nuclear como Rusia.

        O conflito ucraíno non pode ser desligado da continua expansión da OTAN cara as fronteiras rusas dende 1999. A propaganda desta organización militar afirmaba que fora creada para defenderse da ameaza soviética. Porén, ao pouco de desaparecer a URSS foi cando a OTAN iniciou o ciclo de intervencións militares en Iraq, Iugoslavia, Libia, Siria ou Ucraína (todos aliados rusos), demostrando que o seu obxectivo real é outro moi diferente. A intención de ampliación ao Pacífico coa intención de conter a China debuxa a OTAN como o brazo armado do imperialismo anglo-norteamericano, inimigo da paz e da cooperación internacional que é o que demandan a inmensa maioría dos países do planeta, a Acta Final de Helsinki e a Carta da ONU. As relacións internacionais non poden basearse no unilateralismo nin na imposición política, económica ou militar duns estados sobre outros. Esa política, como vemos, leva á guerra.

        Apelamos ás autoridades galegas, estatais e europeas a non contribuíren a prolongar máis esta guerra na Ucraína. Chamamos ao inicio de xestións diplomáticas no senso que reclaman dirixentes tan diferentes como a Unión Africana, Lula da Silva, Xi Jinping ou o Papa Francisco co obxecto de conseguir canto antes un cese ao fogo que leve a un acordo de paz definitivo.

POR UNHA PAZ XUSTA NA UCRAÍNA, POLA PAZ MUNDIAL, POR UNHAS RELACIÓNS INTERNACIONAIS MULTILATERAIS E COOPERATIVAS, NON AO HEXEMONISMO, NON Á OTAN

Unha Unión Europea de dirixentes hipócritas, mentireiros e servos

            Hai uns días recibín unha comunicación de dun organismo de comunicación da Unión Europea, en concreto do centro de contacto Europa Direct. Un dos parágrafos, que reproduzo de seguido, con título de "La UE apoya a Ucrania" da unha mostra bastante aproximada da cualidade das persoas que conforman os distintos órganos políticos de goberno executivo da Unión Europea (UE) e da falta total de ética deses suxeitos, así como a súa total submisión a uns intereses externos e contraditorios cos da maioría da poboación dos países que conforman a Unión; amais da hipocrisía, a capacidade de mentir e a súa actitude de perfectos servos dos "amos" aos que realmente serven.

                O texto ao que me refiro, en español que é unha das linguas oficiais da UE, é o seguinte:

"La UE apoya a Ucrania
El ataque militar no provocado e injustificado de Rusia a Ucrania del 24 de febrero de 2022 constituye una violación del derecho internacional y de los principios de la Carta de las Naciones Unidas. Socava la seguridad europea y mundial y pone de manifiesto un desprecio total hacia la vida humana. Los civiles están pagando el precio más elevado; en la actualidad, alrededor de 13 millones de ucranianos son objeto de desplazamiento interno o están buscando refugio en el extranjero. La UE ha acogido a más de 5,4 millones de personas que huían de la agresión de Rusia y les ha proporcionado alimentos, alojamiento, atención sanitaria, educación y oportunidades de empleo.

La solidaridad europea en acción está apoyando al pueblo ucraniano por medio de ayuda humanitaria directa, asistencia de emergencia en materia de protección civil y ayuda en la frontera, y les está concediendo un estatuto jurídico claro que permite a quienes huyen de la guerra recibir protección inmediata en la UE."

             Como podemos observar os feitos de partida da comunicación parten da realidade acontecida cos inxustificados ataque e invasión de Ucraína por Rusia, á marxe do dereito internacional e do respecto dos dereitos humanos, da existencia de damnificados civís e da xeración de multitude de refuxiados e vítimas entre a poboación ucraína. Mais partindo de feitos reais e contrastados pasan ás conclusións falsas e hipócritas, auto instalándose en hipotéticos salvadores da democracia e dos dereitos humanos, ocultando feitos e, incluso, a propia actuación da UE en países onde teñen acontecido procesos semellantes.

            O ataque e invasión de Rusia a Ucraína.

            Certo é que o ataque militar da Federación Rusa a Ucraína non parece nada xustificado e constitúe un feito de agresión a un país soberano á marxe do dereito internacional; e como tal debe ser condenado. E, amais, debe ser condenado non só por constituír unha transgresión da soberanía e das leis internacionais senón polos efectos que está a ter nunha poboación civil que está a ser utilizada como refén polo exército ruso, cometendo continuadas transgresións -como se ten demostrado- da convención de Xenebra en relación coa poboación non combatente.

            Pero non é só o exército de Putin quen comete barbaridades. Está contrastado por xornalistas free lance e tamén fíxose eco algún xornal norteamericano (aínda que os medios europeos maiormente non se fagan eco) que os do exército ucraíno non son precisamente uns santiños de pau, sobre todo os membros da brigada nazi que forma parte do exército regular e os mercenarios contratados por este ou pola OTAN, e que tamén cometen dabondo atropelas contra a poboación rusófila do país invadido, que son constante obxectivo -tamén- da violación dos dereitos humanos. E, en ambas as dúas partes, son as mulleres as que levan a peor parte. Disto, do relativo ás actuacións irregulares e ilegais da parte militar ucraína, a UE non di ren. 

            Tamén é unha certeza que as razóns que Rusia esgrime para xustificar a invasión de que a OTAN incumpriu os acordos aos que Federación Rusa e a organización militar chegaron no momento do desmantelamento do réxime da extinta Unión Soviética e a reinstauración dunha economía capitalista en Rusia é totalmente verdadeira. Como é certo que a información sobre estes incumprimentos é case inexistente na "democrática e libre" prensa europea e norteamericana, e que aqueles documentais ou informacións que amosan a orixe da decisión invasora de Rusia ou ben son censurados por ser considerados "pro-rusos" ou ben son directamente ocultados; un destes é un documental do prestixioso director de cine norteamericano Oliver Stone sobre Ucraína, titulado Ukraine On Fire, realizado desde unha perspectiva histórica e os recentes sucesos impulsados pola CIA nos anos 2012 e 2013 utilizando organizacións paramilitares nazis ucraínas para impoñer os intereses norteamericanos no país que pode axudar a entender as orixes do conflito e as implicacións históricas dos gobernos ucraínos cos réximes nazis.

              Aínda así, e por moito que as razóns históricas aducidas sexan certas, non se pode xustificar a invasión de Ucraína baixo ningún pretexto. E menos cando as máis afectadas son as poboacións civís. Como tampouco é xustificable a persistente intervención en terceiros países das axencias de intelixencia americanas coa finalidade de desestabilizar gobernos, moitas veces creando, armando ou utilizando grupos radicais islámicos ou grupos de ideoloxía nazi. Pero claro, os membros da CIA son uns asasinos e dos asasinos nada bo pódese esperar; e aínda son máis responsables e criminais quen os ampara e ordena.

             A hipócrita política cara ás persoas refuxiadas.

            Pero o máis sangrante é o autobombo e propaganda que a Unión Europea se fai a conta das persoas ucraínas refuxiadas. Coido que é loable, moi loable, que se dea refuxio ás persoas que por mor da guerra teñen que saír do país para poder vivir; e isto parece que se está a facer ben, que a UE ten unha política decidida e organizada de acollemento dos refuxiados ucraínos; que animan ao conxunto da poboación europea a acoller ás persoas que escapan da guerra y que se están a dotar axudas para os fogares que acollen a estas persoas. 

Pero o sangrante é que a toda esa xente aos que se lle enche a boca falando de acollemento de refuxiados por causa de guerras ilegais, esa xente a cuxo fronte está a presidenta da Comisión Europea, o presidente do Consello Europeo e o flamante Mister PESC, está a financiar ao antidemocrático réxime de Turquía (membro da OTAN) para que conteña nas fronteiras a milleiros de refuxiados procedentes da guerra de Siria e procedentes, tamén, do abandono no que (unha vez posto a salvo os seus intereses económicos e xeoestratéxicos) os "países civilizados" deixaron a milleiros de persoas de Afganistán que escapan duns gobernos talibáns e que acaban recluídos en campos de concentración (chámanlle de refuxiados) ás portas de Europa, nos que morren de fame e de frío ou son devoltos aos países de orixe nos que lles espera a morte ou algo peor ; unha UE que financia a piratas e a militares corruptos e goberno de Libia para que non deixen pasar cara a Europa ás persoas que desde África escapan da miseria cara ao noso continente en busca dunha vida mellor e que acaban afogadas no mar Mediterráneo ou sendo vítimas do tráfico de escravos en Libia despois de estar tempo pechados nos "campos de detención" financiados pola UE e administrados polo goberno fallido e corrupto de Libia. 

E esas persoas son igual de refuxiadas e cos mesmos dereitos que as procedentes de Ucraína, pero para a UE non parecen selo. E iso é un feito que coñecen perfectamente eses gobernantes europeos cuxa boca se enche de falar dos dereitos humanos, do acollemento de refuxiados e de democracia, da liberdade e da igualdade de dereitos, pero que o único que fan para solventar o problema dos refuxiados é pagar a quen os reprime, os mata, os afoga ou os escraviza. E por riba se permiten enviar correos electrónicos aos cidadáns da Europa para vanagloriarse das súas actuacións!

            Así que señora Von der Leyen, señor Charles Michel e señor Borrel non veñan vostedes a contarnos milongas. Somos moitas as persoas que non comungamos con rodas de muiño; que consideramos que os organismos da Unión Europea non están a levar unhas políticas para favorecer as liberdades democráticas e os dereitos humanos; que vostedes non fan políticas tendentes a favorecer unhas mellores condicións de vida para a cidadanía da Europa e aos que por necesidade veñan doutros lugares do mundo (agás que estes sexan millonarios).

                E que vai pasar coas actuais refuxiadas ucraínas se a guerra se prolonga?

                Parece que por desgraza a guerra de Ucraína se prolonga máis do que se esperaba. E a min xúrdeme unha dúbida: que vai pasar coas persoas ucraínas refuxiadas en distintos países da Unión Europea se a guerra segue a prolongarse e vai máis alá do que os rexedores políticos da UE pensan, que decisión van tomar estes sen vergoñas? Porque o da súa humanidade xa vemos como é. Vemos o trato que os órganos e os polítcos que dirixen a Unión Europea que dan a refuxiados doutros conflitos bélicos e humanitarios. Polo que non cremos na súa propaganda de humanitarismo e de dereitos de refuxio. Son vostedes, desde este punto de vista, impresentables.  

            Políticas da UE: para os máis ricos e poderosos.

                Somos moitos, tamén, os que consideramos que están vostedes a facer políticas destinadas a favorecer os intereses económicos dos máis ricos (e non só os europeos) e os intereses militares e estratéxicos dese país, os Estados Unidos, cuxas bases e poderío está baseado desde a súa fundación ate hoxe no xenocidio dos pobos nos que o seu territorio se asenta, no seu enriquecemento a conta da escravizar a africanos levados alí contra a súa vontade para ser tratados como animais, na agresión aos diferentes pobos do mundo, especialmente América Latina e do Caribe, e a organización de cruentos golpes de estado causantes de centos de miles de mortos.

                Por desgracia, iso é o que a "soberanía de Europa" é hoxe, e non o que nos contan pola TV e os xornais sistémicos. Pero tamén, por desgracia, tampouco son desexables nin a oligarquía rusa nin a oligarquía china disfrazada esta última de comunista. No fondo, ambos, países capitalistas coa mesma vontade imperial e os mesmos métodos que os Estados Unidos.

                Están destruíndo o mundo nas distintas frontes e nós, as persoas de a pé, estamos a consentirllo. Como non empecemos a darlles caña a todos estes elementos levámolo claro. Ah! E non estou a falar de exercer violencia, que nós non somos como eles. Tampouco estou a dicir que, dado que somos os máis febles, non teñamos dereito a utilizar todos os medios ao noso alcance para defendernos das súas agresións.

 

Priti Patel: dígalle NON aos criminais dos USA. Liberdade para Assange !

         Poderiamos falar da agresión rusa a Ucraína; e, tamén, da utilización que os Estados Unidos están a facer desa agresión para favorecer os intereses económicos que a súa oligarquía ten na Europa que se ven ameazados pola puxanza e competencia que ten a oligarquía rusa. Igualmente, poderiamos falar de toda a carne que no asador están a poñer os EE.UU., e os seus aliados e gobernos servos europeos para favorecer eses intereses, incluso a costa de supeditar o benestar da súa cidadanía para servir os intereses USA. E xa non digamos do sufrimento da poboación civil de toda a Ucraína que está a sufrir os embates e os crimes perpetuados polos militares rusos, polos militares ucraínos e polas escuadras militares nazis de cada unha das partes contendentes, financiadas pola CIA ou polos servizos secretos rusos, respectivamente.

        Pero non. Hoxe, imos falar do intento de asasinato selectivo que un país que nega a someterse á xustiza da Corte Penal Internacional, e os seus servizos de intelixencia, leva tentando de perpetrar dende hai moitos anos coa colaboración de distintos gobernos monicreques e cómplices de Europa e América. Estou a falar do intento de asasinato que os Estados Unidos de América tentan de perpetrar na persoa de Julian Assange, hoxe preso nas cárceres da Gran Bretaña e pendente de que a decisión dun ministro inglés poida ratificar que Assange poida ser asasinado nos EE.UU. polos seus dirixentes políticos e xudiciais.

        Neste contexto, Julian Assange, presidente da organización de defensa dos dereitos civís Wiki Leaks, está punto de ser extraditado pola Pérfida Albión aos EEUU por denunciar a continuada masacre dos dereitos humanos perpetrada polas forzas militares USA en países como Afganistán ou Iraq. Crimes de guerra iguais o peores que os que hoxe os países da OTAN, os propios Estados Unidos e todo o seu coro mediático mundial denuncian que se están a cometer na Ucraína. Para os USA, o de Ucraína son crimes de lesa humanidade que deben ser denunciados; a denuncia dos que eles ou os seus aliados cometeron ao longo e ancho do mundo (desde a guerra de Vietnam ata a actualidade) son traizóns. 

        Baixo esta acusación totalmente inxusta, Assange pode ser condenado a morte. Por iso, e porque denunciar os crimes de lesa humanidade é un deber social de calquera cidadán e de calquera goberno decente, debemos esixir a súa liberación. Serían os propios criminais de guerra os que ditarían sentencia sobre o futuro de quen ten denunciado abertamente e dunha forma valente as súas atrocidades. E iso, nin cidadáns amantes da democracia, da paz e dos dereitos humanos nin ningún goberno que se prece de ter as mesmas inquedanzas, podemos permitilo. Debemos esixir a súa liberación. Por desgraza o goberno do Estado Español parece non compartir esas mesmas inquedanzas.

        Non me extendo máis, simplemente vou deixarvos unha ligazón a un artigo de Isabella Arria, publicado o 23 de abril de 2022 en Liberación.org baixo o título de La extradición de Assange garatizaría la impunidad de los crímenes de lesa humanidad (pulsando sobre o título podedes acceder ao citado texto).

LIBERDADE PARA JULIAN ASSANGE !!

Como non nos chegaban os crimiais ianquis, chegan os criminais rusos

            No pasado 29 de xaneiro escribín neste espazo un artigo titulado "Ucraína: Rusia, os Estados Unidos e a OTAN"; nese artigo eu tiña feita a seguinte reflexión: "Logo, non nos creamos todo o que nos contan sobre o que está a acontecer en Ucraína. A maioría son mentiras, sobre todo o que se refire á potencial invasión do país por Rusia". É máis que evidente que, á vista dos feitos, estaba moi equivocado. No día de onte Rusia ten invadido territorio ucraíno. Amais, esta intervención ilegal utiliza as xa coñecidas escusas dos imperialismos de "defensa da poboación", "defensa da liberdade fronte ao nazismo" ou calquera outra que xa nos soa de cando os Estados Unidos invadiron ou interviron noutros países para mudar os gobernos e poñelos á súa conveniencia. O mesmo que no pasado tamén facía a extinta URSS, a partires de Nikita Jrushchov, coa invasión da antiga Checoslovaquia e as ameazas a Hungría e outros países "da súa área de influencia" que quixeran imitar a chamada Primavera de Praga.

             Certo que o da miña equivocación, tal e como se fora unha aplicación da fábula de Pedro e o lobo, veu determinada pola experiencia de ter que soportar mentiras e propaganda falsa e sesgada de forma continuada por parte das instancias norteamericanas e os seus altofalantes mediáticos; todas elas creadas pola intelixencia e a Secretaría de Estado dos USA e espalladas polo mundo ao través das "súas" axencias internacionais de novas e polos propios xornais dos distintos países que se aliñan dunha forma incondicional e acrítica coas posicións de Wall Street e o goberno ianqui.

 

        Non me vou estender no tema das intervencións militares ilegais en terceiros países para defender intereses económicos das empresas transnacionais; pero fago unha pregunta: ninguén se lembra dos famosos silos nucleares iraquís que deron lugar á Guerra de Iraq, iniciada mediante bombardeos indiscriminados de Bagdag o 20 de marzo de 2003, e que resultaron ser unha trola? Si, unha trola creada polos criminais de guerra que presidían, gobernaban e mandaban militarmente nos Estados Unidos e espallada, como se unha verdade incontestable se tratara, polas axencias internacionais de novas, a prensa acrítica e algúns gobernos monicreques, como o español e os doutros países da OTAN (lixo militar cun historial cumprido de intervencións inxustificadas e ilegais ao servizo da oligarquía internacional e inzada de militares fascistas -e nazis- nas súas liñas de mando). Unha trola que custou milleiros de mortos tanto en Irak como nos USA e outros países, que supuxo unha flagrante violación da legalidade internacional. Xa describín, no artigo ao que me refería ao principio, toda unha serie de intervencións ilexítimas e ilegais encabezadas polos USA e secundadas de algunha forma pola OTAN, polo que non me vou repetir.

         

        Onte Rusia, seguindo os exemplos sementados polos Estados Unidos no mundo, invadiu Ucraína e bombardeou cidades causando baixas persoais entre civís e destrución nos medios materiais que eses cidadáns ucraínos tiñan para satisfacer as súas xustas necesidades e aspiracións vitais. Criminais da presidencia, do goberno e do exército ruso deron orde de atacar un país soberano. E chámolle criminais porque o son; como tamén o eran os presidentes, gobernantes e militares que ordenaron bombardear e invadir Iraq.

             

    Teño lido crónicas que desculpan ata certo punto a intervención rusa baseándose no cerco militar ao que a OTAN está a someter a Rusia e ao incumprimento de certo tratado por parte de USA e a OTAN. Eu non dubido de que esa situación poida estar a darse, que ianquis e otánicos incumpran tratados que asinaron; como tampouco dubido de que os rusos tentan de afianzar polos medios que sexan a súa influencia en enclaves estratéxicos. Pero iso non xustifica a masacre dunha poboación, por moi pequena que sexa, nin a invasión militar dun país soberano. Non é para nada xustificado o ataque e invasión de Ucraína. E tamén aquí, como alí, aparecen as axencias e os medios que terxiversan, sesgan e falsifican a realidade para xustificar a actuación de Rusia en Ucraína; as axencias que difunden "novas" fabricadas polos diferentes servizos de intelixencia e os gobernantes rusos. Unha das principais é Russia Today (RT). Evidentemente que teñen a mesma credibilidade que Reuters ou Associated Press.

              É máis, non se xustifica que eses criminais belicosos teñan que inmiscuírse sen preguntar na soberanía de países que viven pacificamente sen o previo consentimento destes, que os inclúan nos seus tratados de guerra sen o seu consentemento, que tenten de dispor do seu futuro coma se foran pastillas de plastilina. Que tenten de poñer e quitar gobernos para moldealos e adptalos ás súas necesidades e non ás necesidades dos cidadáns que residen neses países. Pero claro, iso é o que fan os criminais: tratar de acadar o que queren aínda que sexa asasinando. Iso é o que fan os presidentes, os gobernantes e os militares de alta graduación dos USA, de Rusia e da OTAN.

            Unha das consecuencias contrastadas nestas "aventuras" militares dos estados e dos organismos militares poderosos é que a principal damnificada e prexudicada das actuacións belicosas dos exércitos é a poboación civil. E dentro desta, as que máis sofren son as mulleres. Os militares de baixa graduación tamén teñen baixas (son a carne de canón que utilizan os estrelados), pero xeneralotes de calquera nivel, coroneis, presidentes, gobernantes, etc., é dicir, os que deciden os ataques (pero tamén os dos mesmos rangos que os reciben) raramente son prexudicados nestas lides; máis ben saen sen despeitear. E moitas veces,  enriquécense a costa de que morran os seus soldados rasos e milleiros de persoas da poboación civil. E se non o cren, fíxense no caso do vicepresidente Cheney e os seus negocietes en Iraq.

                Os que adoitan saír con mal, aparte da poboación civil e os soldados rasos, son os que contan as barbaridades que nesas intervencións militares se realizan e os métodos que exércitos e gobernos utilizan para acadar os seus fins. E senón pregúntenlle á soldado Maining ou a Julian Assange. Por non falar do operador que denunciou os métodos de espionaxe xeneralizado a toda a poboación utilizados polos servizos secretos dos Estados Unidos á marxe da legalidade.

            En fin, coido que a mellor defensa da poboación mundial pasa por disolver os exércitos, destruír as armas de guerra e dedicar as fábricas de armamentos a elaborar artefactos e produtos útiles. Estou seguro de que todos e todas estariamos máis seguros e máis felices. Amais, os cartos improdutivos que xeran militares e exércitos (que normalmente supoñen un moi alto porcentaxe dos orzamentos dos países) poderían dedicarse a educación, investigación, medicina,... gasto social produtivo, en definitiva. Amais iso crearía multitude de postos de traballo para absorver aos soldados, suboficiais e oficiais de baixa graduación. Os demais, que se busquen a vida.

 

NON Á GUERRA!    OTAN NON!

 

Ucraína: Rusia, os Estados Unidos e a OTAN

        Antes de que alguén se poña a atribuírme etiquetas dicir que me caen tan mal os Estados Unidos como Rusia. E, por suposto, son contrario á existencia desa estrutura militar, inzada de xeneralotes fascistas de distintos países (incluídos españois)(1), da que España forma parte e da que nunca debeu formar parte ou da que hai tempo debeu de saír vistas as accións contrarias ao dereito internacional e ás directrices das Nacións Unidas practicadas pola citada estrutura militar; para exemplos a invasión de Kosovo, con entrega do seu goberno ás mafias albano-kosovares, o bombardeo del Belgrado no tempo do conflito da antiga Iugoslavia ou a intervención da OTAN en Libia e a entrega do seu goberno a mafias tribais que superan con moito os horrores practicados no pasado por Gadafi. Iso sen esquecer, as ilegais invasións de Iraq, Kuwait por parte do estado delincuente que realmente decide na OTAN. Ah! E non me gustan nada as armas nin os armados; eu disolvería os exércitos e mandaría a todos os xenerais a arar os grandes latifundios hoxe dedicados á caza para facelos produtivos.

        Por moito que as novas que masivamente, e de forma case “copiada”, distribúen a maioría dos xornais da Península Ibérica (sexa o medio que as distribúe en papel, dixital, radiado ou televisado) nos poñan a Rusia como a mala da película, e aos Estados Unido e á OTAN como os heroes que tentan salvar á unha pretendidamente vilipendiada Ucraína, eu non me creo nada. Teño moi claro que o que maioritariamente escoitamos e lemos son parte das novas distribuídas polas axencias internacionais de información vinculadas co poder político real dos Estados Unidos y medios de distribución das campañas orquestadas nos despachos da Casa Blanca, da Secretaría de Estado USA, a Axencia Central de Intelixencia (CIA) e a Axencia Nacional de Seguridade (NSA).

        Haberá outras axencias que distribúen información contraria, onde os malos serán os USA e a OTAN e Rusia a salvadora da vilipendiada Ucraína. Estas novas serán xeradas nos aparellos de propaganda do Kremlin e polas súas axencias similares á CIA e á NSA.

        O que si teño claro é que tanto a OTAN, coma os Estados Unidos, coma Rusia (e os seus altofalantes mediáticos) menten descaradamente. Que hai intereses estratéxicos, políticos ou económicos, ou todos de vez, que condicionan tanto a propaganda como as actitudes de cada unha das partes. E que é a poboación ucraína a que fai de pelota de ping-pong en todo este embrollo.

As "lindezas" históricas dos Estados Unidos, da OTAN e de Rusia.

        Porque, que imos esperar dun país, os Estados Unidos, que brandindo a bandeira da defensa da democracia se permite o luxo de intervir naqueles países que non se pregan aos seus desexos e ordes? Dende hai moitísimos anos os USA poñen e quitan gobernos en distintos países de Latinoamérica, apoian e participan cos seus asasinos da CIA en cruentos golpes militares que provocan milleiros de asasinatos e desaparicións neses países e colocan nos gobernos a ditadores sanguinarios ou a narcotraficantes (Chile, Arxentina, Brasil, Honduras, Bolivia, Colombia, Panamá de Noriega,...) ou os invaden cos seus exércitos, coma fixeron no estado soberano da illa de Granada no ano 1983 para derrocar a un goberno lexitimamente escollido polos granadinos; e fixérono simplemente por tentar de facer políticas que non casaban cos desexos da política exterior dos EE.UU.  Ou intentos coma o da invasión de Cuba baixo a presidencia de John Kennedy.

        Xa mencionamos antes o caso iraquí, mais tampouco podemos esquecernos de Afganistán onde ficou claro que o que realmente importaba aos ianquis non era o benestar e a liberdade da poboación afgana, senón a defensa dos intereses económicos e estratéxicos dos Estados Unidos, xa que cando iso ficou garantido deixaron aos cidadáns dese país a mercede daqueles que inicialmente dicían ían combater; nas mans daqueles aos que adestraron, armaron e incluso os integraron nas filas da CIA (Bin Laden é un deles e que lle saíu ra) para tentar desaloxar a unha antiga URSS que tiña intereses económicos e estratéxicos en Afganistán; aínda que hai que recoñecer que non eran tan brutos coma os americanos e aliados da OTAN en xeral, e que durante o dominio ruso houbo unha modernización real no país afgano, modernización botada abaixo polos talibáns apoiados por USA e OTAN, situación mantida posteriormente cando os exércitos da OTAN volveron tomar control do país e ata hoxe xa nas mans dos integristas e talibáns.

        Tampouco se pode esquecer un de que estados onde se conculcan dunha forma salvaxe os máis elementais dereitos democráticos e, sobre todo, os dereitos das mulleres, estados gobernados por xeques e sultáns sátrapas e sanguinarios (Arabia Saudita, Omán, Qatar, ...) son decididamente protexidos e apoiados polos que continuamente se proclaman como defensores das liberdades e liberadores doutros estados, cando o que realmente son é criminais que queren lograr os seus obxectivos a calquera prezo e por calquera método. E para iso, os Estados Unidos, válense dos seus servizos secretos, do seu exército e da OTAN. O que queren é acadar o fin, o medio sérvelle calquera. Ética non a teñen.

        Tampouco nada podemos esperar de Rusia. Non hai máis que ver o que fan cos dereitos democráticos da súa poboación. E o que fan en moitas das súas antigas repúblicas, moitas de nome impronunciable e outras moitas que descoñezo, para mantelas baixo a súa influencia económica e militar: gobernos títeres, colocacións de ditadores sanguinarios, abastecemento de armamento para que poidan reprimir á poboación, intervención dos seus servizos secretos,... É dicir, o mesmo que fan os USA alí onde non queren bailar ao son que eles pretenden. Sobre todo naquelas socialmente menos desenvolvidas, o que non é o caso de Ucraína.

O circo militar e o circo mediático: un escenario cheo de pallasos nada divertidos

        Logo, non nos creamos todo o que nos contan sobre o que está a acontecer en Ucraína. A maioría son mentiras, sobre todo o que se refire á potencial invasión do país por Rusia. O propio Ministro de Defensa de Ucraína e o Secretario do Consello Nacional de Seguridade ucraíno desmenten á OTAN e din que non ven motivos para dicir que Rusia planea invadir o país; claro que isto non se publica na maioría dos xornais, nin se oe nas emisoras de radio ou de televisión do Estado Español. Non vai na onda dos intereses que defenden as empresas editoras.

        Como veredes non falo da Unión Europea, ese organismo criado ás ordes de Washington, nin do seu impresentable responsable da política exterior, o señor Borrel. Os únicos que ata este momento mantiveron publicamente unha posición non subordinada aos intereses dos Estados Unidos foron Francia, Holanda e o silencio alemán. O resto, incluíndo o Estado Español, na súa posición cotiá: “servidores del señor”.

        Das declaracións da flamante Ministra de Defensa de España mellor, por precaución, non falo xa que as gordas verbas que se merece semellante suxeita poderían supoñerme serios problemas se me despacho a gusto (e non falo de insultos, por suposto). Déixoas á súa imaxinación.

        De Sánchez e do Ministro de Exteriores, mellor esquecerse. E da dereita declarada... Menuda banda de inútiles e aspirantes a lambecús!.

        Para rematar, deixo unhas ligazóns de artigos que non saen na prensa “ben pensante”. Procurei non coller ningún que procedera de personaxes aliñados, gobernantes ou ex-gobernantes de países axudados ou da órbita de Rusia. Por suposto non hai ningunha referida a medios alineados coa burguesía internacional, xa que eses podedes lelos ou escoitalos en El País, La Voz de Galicia, Cadena SER, La Vanguardia, La Sexta, Antena3, etc., etc.... Hai moitos máis pero, aí van estes:

https://vientosur.info/otan-si-otan-no-dejad-que-decida-el-pueblo-ucraniano/
https://contrainformacion.es/lo-que-los-medios-tergiversan-sobre-los-tambores-de-guerra-en-ucrania/
https://www.nosdiario.gal/articulo/internacional/kiev-n/20220125092318136243.html
https://blogs.publico.es/dominiopublico/42714/el-polvorin-neonazi-en-ucrania/
https://blogs.publico.es/puntoyseguido/7610/la-yugoslavizacion-de-ucrania-aun-puede-esperar/
https://blogs.publico.es/espejos-extranos/2022/01/24/europa-y-la-guerra-de-ucrania/
https://blogs.publico.es/cronicas-insumisas/2022/01/25/la-guerra-de-ucrania/
https://www.eldiario.es/politica/rusia-otan-viejo-motivo-division-izquierda-espanola_129_8682913.html

Notas.-
1.- Se nos fixamos nos poucos xenerais españois que estiveron na estrutura da OTAN e que agora están xubilados, veremos que a meirande non só amosan respecto polo ditador xeneral Franco senón que parte deles forman parte ou sitúanse na órbita de Vox ou forman parte dese partido fascista.