ERE la grassia, Felipe e pandilla (se foran socialistas, isto non pasaba)

       Sentencia polos ERE de Andalucía. Mogollón de persoas ligadas ao felipismo pesoero condenadas por chanchullerismo clientelar. Parece que uns beneficiáronse persoal e economicamente dos feitos e outros o único beneficio que obtiveron foi o beneficio político. De todas maneiras, hai algo que eu non remato por entender se comparamos as condenas por este proceso coas condenas da Gurtel e do caso Bárcenas, onde o Partido Popular foi condenado como parte beneficiada pola corrupción de moitísimos dos seus dirixentes condenados. (Si, xa sei que foran apartados ou pediran a baixa no partido no intre de ser condenados; e tamén sei que o Partido Popular, a diferencia da Xunta de Andalucía, non é unha administración pública -aínda que haxa zonas xeográficas nos que poida haber case unha perfecta simbiose- senón unha entidade privada).

           Pero imos ao que non dou entendido. Por que a Griñan a a Chaves, dos que non se di que se aproveitaran persoalmente dos chanchullos ERE para enriquecerse persoalmente, colócanlle as penas altas que lles poñen (incluso cadea para Griñán) e aos presidentes e cargos directivos do Partido Popular, cando ocorreron os feitos que levaron ás condenas por corrupción e enriquecemento ilícito, nin sequera foron procesados? Non está máis que probado que, como din de Chaves e Griñán, tamén coñecían os fraudes do IVE ata cantidades delitivas penais nas obras dos seus locais e que foron beneficiarios de "sobres" con diñeiro negro (como se desprende dos "papeis de Bárcenas")? Non o entendo. A única explicación que lle atopo é que uns din que son socialistas e os outros está máis que probado que son reputados franquistas. Con isto non quero dicir que os xuíces quebren a lei cando xulgan a franquistas; simplemente que a súa apreciación dos feitos non coincide cunha parte importante da poboación. Eles aplican a lei, e se esas apreciacións foron ou non erradas, se pasáronse ou se quedaron curtos xa o dirán os tribunais de ámbito superior ou, en casos moi concretos, os tribunais de ámbito europeo, que, dito de paso e sen ánimo de ofender ou minusvalorar o "noso", non é a primeira vez que lle emendan a plana ao Tribunal Supremo de España ou ao Tribunal Constitucional nas súas interpretacións ou aseveracións de sentencias.

            En todo caso, supoño que isto ocorrido na Andalucía é unha das cousas que nos pode axudar a entender o "por que" de que os sectores felipistas e guerristas do PSOE cos seus respectivos líderes á cabeza non queiran un goberno do Estado presidido pola súa besta negra do PSOE e compartido con Podemos. Parecen preferir un goberno co beneficiado pola corrupción Partido Popular. Será iso, mellor con quen non vaia levantar as moquetas palacianas da corrupción. Non esquezamos que xa no pasado, non me lembro agora o ano, houbo unha condena a un irmán dun recto, casto e perfecto varón do PSOE por uso indebido de instalacións públicas para as súas actividades privadas. 

           Por outra parte, a sentencia non só é unha sentencia para os implicados directamente no asunto EREs, senón unha sentencia que de forma indirecta afecta á credibilidade da actual secretaria do PSOE de Andalucía, á vista polos sectores felipistas como a substituta de Pedro Sánchez na secretaría xeral do partido español que se atribúe as etiquetas de socialista e obreiro, se o "tamayazo" do que se fala nalgúns medios se confirma.

          En fin, que dirán agora os Felipe González, os Alfonso Guerra, os Rodríguez Ibarra, os Paco Vázquez, os Lambán, os Bono ou os Emiliano García Page? Nos esquezamos que a maioría destes castos e puros varóns foron dirixentes estatais do PSOE cando ocorreron os famosos chanchullos dos ERE.

Andalucía. Gaña o fascismo

Espero que esta entrada non me saia moi extensa; porque das causas do ascenso do fascismo e da dereita extrema (PP e C's) na Andalucía non hai moito que dicir, xa que realmente non hai moito que non teña dito xa a historia sobre os ascensos dos movementos fascistas, tanto a historia europea de antes da IIª Guerra Mundial como na recente historia dos países da Unión Europea ou dos EE.UU.

           Dicía onte, entre moitas sandeces e tonterías, un dos verdadeiros gañadores das eleccións autonómicas andaluzas: "Nosotros no somos lo que dicen que somos. ...". Evidentemente referíase á cualificación de "fascistas" que calquera mente medianamente esperta aplicaríalle a ese partido-enxendro do nazismo e do fascismo que rula polo Estado Español baixo a denominación de VOX. Todo isto realizado co amparo escénico dunha xestualidade que a min, que son moi maior, lembrábame a que nos anos setenta do século pasado poñía aquel virtuoso prócer do nazi-fascismo español chamado Blas Piñar nas súas intervencións; tanto as que facía nos cortellos ultranacionalistas españois (eles chamábanlle las Cortes Nacionales; eu -en razón do que contiñan- penso que é máis axeitado chamarlle cortellos) como imaxino faría noutros foros frecuentados pola borregancia.

           O famoso Vox, como xa sabemos, entre outras moitas barbaridades leva nos seus programas a supresión das autonomías, a expulsión dos estranxeiros, a derrogación da lei de violencia de xénero, o levantamento dun muro Trump-Style en Ceuta, a derrogación da lei do aborto e a modificación do Código Civil nos artigos que protexen o casamento entre persoas do mesmo sexo, ...e non sei cantas outras barbaridades máis. Logo, non é fascismo isto? Eles din que non; e, polo tanto, menten. Dicir que a mentira é outra dos elementos que caracterizan ao fascismo organizado.

           Vou coller, coma exemplo, o tema da expulsión dos estranxeiros. Os fascistas españois din que non queren persoas vindas desde outros continentes, que ocupan postos de traballo que podería coller os nacidos na Hispania. Mentira; e gorda. O que non queren son estranxeiros que veñan a España a traballar en traballos regulares, nos que teñen os mesmos dereitos que outros traballadores. Eles pasarían por que esas persoas vindas doutras latitudes estiveran aquí coma man de obra escrava, traballando pouco que máis que polo xantar ou prostituíndose en burdeis e cubles de estrada, sen papeis e chantaxeados polas mafias da prostitución; tampouco piden a expulsión dos membros das mafias rusas, italianas ou latinoamericanas que explotan negocios ilegais ou paralegais no país. Ese tipo de estranxeiros para eles non son perniciosos. Non hai máis que ver as relacións pasadas, e non sei se actuais,  entre o principal líder do fascismo valenciano coas "empresas" asociadas na chamada Asociación Nacional de Empresarios de Clubs de Alterne (ou algo así), na que se agrupan persoas que rexentan negocios de hostalaría na que é público e notorio que se exerce a prostitución por persoas vindas dende outros países. Isto é, simplemente, un exemplo de quen son esas xentes que "queren liberar España".

Outra cousa curiosa e que nos amosa a natureza real do fascismo é a que segue. Ata agora nas zonas andaluzas onde se rexistra un maior número de persoas estranxeiras, utilizadas como man de obra barata, en réxime de cuasi-excravitude ou escravitude, moita dela "sen papeis" paridos coma Vox ou outros da súa orientación eran practicamente testemuñais. É, por suposto, non pedían a expulsión dos estranxeiros co ímpeto que agora demostran. Eran a reserva que tiñan os moitos grandes e medianos empresarios sen-vergoña desas zonas, que tradicionalmente apoiaban sobre todo ao Partido Popular. É cando, recentemente, eses escravos empezan a demandar dereitos, cando as mulleres escravas empezan a denunciar violacións, é cando -xa era máis que hora- a administración de xustiza e a laboral parece que quere timidamente empezar a tomar cartas no asunto. É, precisamente nestes momentos, cando renace a prédica da expulsión polos grupos fascistas. É nese momento cando certos movementos e partidos fascistas empezan a ter un financiamento desacorde coa súa implantación real; financiamento que non se sabe a ciencia certa de onde sae, pero que calquera cun mínimo de cabeciña sabe da orixe da súa procedencia; e financiamento do que, os que coñecen ben as zonas do renacemento fascista, seguramentemoitas persoas saben con exactitude quen aporta os cartos.

Pero o fascismo non chega ao poder só polos votos dos grandes empresarios, nin dos pequenos nin dos medianos. Son moitos os membros da clase obreira, dos desposuídos, daqueles que non poden acceder con facilidade á cultura e á educación os que votan ao fascismo (cando falo de educación, non falo dos títulos acadados no ensino regrado que -desde a miña experiencia como docente- nada ten que ver co saber estar nin coa cultura; falo do saber estar e do coñecemento, non da titulite). E a orixe deses votos obreiros e dos pequenos empresarios ben determinado porque "as esquerdas", que lles dixeron que ían facer o mesmo que hoxe, mentindo, lles din os fascistas que van facer, non se cumpriu. Non se cumpriu nin no conxunto do Estado cando esas "esquerdas" gobernaron, nin se cumpriu naquelas comunidades autónomas onde esa "esquerda" tivo o poder moito tempo. 

           A min chamoume a atención o que me dixo un día un coñecido meu que vive en Andalucía: "o que vos dicides que fai aquí na Galiza o Partido Popular, dicimos nós en Andalucía que fai o PSOE". Ilustrativo.

En resume, e como pasou en Alemaña antes do hitlerismo, coma pasou en Italia co movemento dos camisas negras, coma pasou recentemente en Hungría, Polonia, Francia, Italia, Grecia, Holanda, Dinamarca, etc., etc. o fascismo ascende electoralmente cando a esquerda socialdemócrata ostenta os gobernos e non fai políticas destinadas a mellorar a calidade de vida das clases sociais máis desfavorecidas, senón que fai obxectivo fundamental dos seus gobernos o de non xerar descontento entre os grandes poderes económicos e financeiros dos territorios que gobernan. E, como se di por aquí, non se pode estar ao mesmo tempo en misa e repicando. Son actitudes antagónicas. E o malo é que esas políticas mentireiras e continuadoras do sistema practicadas polos socialdemócratas, os votantes fanas extensivas a todos os partidos da esquerda, restando capacidade electoral ás forzas de esquerda que si procurarían restar as desigualdades e salvagardar os dereitos reais das clases máis desfavorecidas.

E que pasa cando o fascismo chega ao poder ao través das urnas? O primeiro paso que dan é rematar coas liberdades democráticas, con maiores efectos negativos sobre as clases máis desfavorecidas, sobre todo na clase obreira que terá moitas dificultades, pola represión policial ou militar, para mobilizarse e reivindicar o que lle corresponde. As clases máis podentes e os grandes poderes económicos e financeiros (que estiveron financiando por detrás aos movementos fascistas) farán o seu agosto nun réxime que nada se parece ao que en campaña electoral os nazi-fascistas prometeron, un réxime con corrupción xeneralizada, roubos consentidos e de favoritismos aos amigos, un réxime violento e asasino como xa ten ocorrido no réxime de Franco.

           En fin. Co PSOE éche o que hai. Ou fai políticas de esquerda, ou será a dereita extrema (porque neste estado non hai outra) ou o fascismo quen gobernará sempiternamente o Reino de España.