UN CRIMINAL NA CASA BRANCA

          O próximo 15 de xaneiro, un criminal fascista tomará posesión do cargo de Presidente dos Estados Unidos de América (EUA). Donald Trump, condenado recentemente como acosador-violador por un tribunal de xustiza do seu país vai ser nomeado máximo dirixente dos EUA.

          Era coñecido que  aínda que fora condenado a penas de cadea el mesmo ía auto-indultarse, como parece tamén que pensa indultar a todas as persoas condenadas pola súa participación de hai catro anos no intento de golpe de Estado co asalto ao Capitolio, inspirado –segundo todos os indicios, pero aínda non xulgado - polo propio Donald Trump, que como se pode supoñer vai decaer; sobre todo tendo en conta que no seu pasado mandato ocupouse de que o Tribunal Supremo dos EUA fora “tomado” por xente racista, ultraconservadora e fascista.

Utilización do público en beneficio propio.

          É ben coñecida a utilización que no pasado mandato Trump fixo dos recursos públicos da Casa Branca para favorecer os seus propios intereses privados e os do seu clan (o mesmo que podemos dicir de Biden ao respecto do seu fillo e os intereses petrolíferos deste na Ucraína). Coma exemplo, Trump, nos seus retiros e vacacións, en vez de ir ao clásico Camp David residencia de vacacións dos presidentes dos EUA con todo o persoal e medidas de seguridade xa instaladas, íase aos seus hoteis de Florida con todo o seu séquito de seguridade e con todo o demais necesario para garantir a estancia no lugar; iso, loxicamente, supoñía non so un gasto extra para o erario público ianqui senón que amais supoñía un inmenso negocio para o propio Donald Trump. E coma este casos e casos durante os catro anos do seu mandato. A mágoa é que fora substituído por outra persoa que, nese aspecto, non era moi diferente del.

          Non podemos esperar que neste mandato que vai comezar a cousa sexa diferente. De feito, por declaracións dun xenro do delincuente, hai indicios que indican xa intentos de intervención na Faixa de Gaza para convertela nun destino turístico, negocio no que son especialistas os Trump, igual que o avó de Donald era un especialista na trata de brancas e un proxeneta.

O equipo de Trump

          O equipo escollido por Trump non é menos que o propio elemento que os escolleu. Un equipo formado por xente ultraconservadora, negacionista do cambio climático e/ou das vacinas; por persoas ligadas aos fondos de investimento e grandes accionistas de empresas de comunicación e xornalísticas; ex-militares fascistas que apoian o xenocidio palestino que está a cometer Israel (liguémolo tamén cos intereses turísticos de Trump en Gaza); xentes sobre as que pesan acusacións de abusos sexuais; xentes creacionistas que negan a evolución e que pretenden impoñer as súas ideas nos establecementos educativos; persoas que negan o dereito de igualdade das persoas por raza, sexo ou orientación afectiva; que negan os dereitos das mulleres a decidir sobre o seu propio corpo e vida; nazis declarados, xentalla que non dubida en matar persoas ou natureza co fin de beneficiarse persoalmente; ... en fin toda unha serie de elementos indesexables en calquera sociedade debe rexeitar e meter na cadea (pulsando a ligazón, podemos coñecer os primeiros membros nomeados directamente e que non necesitan aprobación das cámaras; os restantes que pretenden nomear son iguais ou peores). Outra ligazón dun medio diferente:

https://www.univision.com/especiales/noticias/infografias/2024/gabinete-trump-rubio-musk-kennedy/ .

          Fálase moito de todo o gabinete, pero en especial de Elon Musk; un home que está aí para favorecer os seus negocios. Un racista surafricano sen escrúpulos con residencia nos EUA, un nazi declarado que amosou o seu apoio ao partido herdeiro das ideas de Hitler, Alternativa para Alemaña (AfD), nas próximas eleccións dese país; un suxeito que financia a campaña do fascista e brexista Farage no Reino Unido; un suxeito que necesita elementos materiais para a fabricación das baterías dos seus coches TESLA e que non ten principio algún na forma de conseguilos alí onde estean; un suxeito que está a influír e financiar o partido da fascista Meloni en Italia.

          É evidente que o único que busca este home, o máis rico do mundo, é beneficiarse para o seu lucro persoal da súa pertenza ao gabinete Trump.

As intencións iniciais de Trump

          Polo seu anterior mandato, sabemos que Donald Trump é un incondicional defensor do exterminio palestino a mans dos nazi-sionistas israelís. Un aliado firme do Estado de Israel que non dubidaría nunha intervención directa no Oriente Medio para favorecer dúas cousas: primeiro, os seus propios negocios nesa área; e segundo: os intereses estratéxicos dos EUA na zona (tamén ligados ao éxito dos seus negocios).

          O tema de Ucraína é preocupante. Di Trump que vai rematar coa guerra entre Rusia e Ucraína; como o vai facer non se sabe, pero co animal que é e cos personaxes cos que se rodeou é capáz de facer calquera barbaridade. E a Unión Europea nin “mú”. Fala da OTAN, fala de gastar máis en armamento por parte de Europa (evidentemente para favorecer á industria armamentística), como se non nos pasaramos xa gastando e descoidando outras necesidades para mercar xoguetiños de morte. E o holandés errante, calado coma un peto; “sí, bwana!” (pero en inglés).

          Agora fala tamén de apropiarse de Groenlandia, polas boas ou polas malas, e de Canadá. E de trocar as denominacións xeográficas ao seu gusto.

          Pulsando nesta ligazón, podemos ver un breve resumo das intencións xa declaradas do criminal Donald Trump.

Mass media, redes sociais e Trump.

          Os “paladíns da liberdade e veracidade da información”, así coma os que desde os seus negocios cinematográficos empezaban a considerar a sociedade coma algo plural, formada por persoas con ideas, comportamentos e orientacións diferentes e maiormente respectables (agás as fascistas, xenófobas e machistas) están a “adaptarse” aos novos tempos, poñendo o negocio por diante dos dereitos humanos e capitulando ante o trumpismo fascista.

          Así temos ás redes de Mark Zuckerberg  (Facebook e Instagram) que elimina o control de publicacións de desinformación das súas redes para favorecer as publicacións fascistas e ultraconservadoras que se valen de mentiras e da desinformación para favorecer os seus intereses.

          A rede X (antes Twitter) propiedade de Elon Musk, unha das principais difusoras de propaganda nazí, sioninista e fascista. Rede na que se censura e se suprimen contas que critiquen ao seu propietario ou aos seus protexidos (ou simplemente se bloquea a publicación dos seus posts para que non saian máis aló da propia conta).

          O WashingtonPost, o xornal máis grande e antigo de Washington, na actualidade é propiedade dun holding de empresas propiedade de Jeff Bezzos (propietario, tamén, de Amazon) con intereses na exploración de viaxes inter-espaciais para millonarios. Durante a campaña presidencial americana prohibiu aos responsables do xornal pronunciarse contra Trump, a sabendas de que o Washington Post sempre foi un xornal de tradición demócrata e antifascista.

          Outra das empresas que se rendeu diante da barbarie é Disney. De entrada xa suspendeu e censurou unha serie animada, WinLose, na que se amosaba a tolerancia transxénero; e suprimiu un capítulo da serie Marvel Moon Girl y Dinosaurio Diabólico. Aparte, de facer millonarias doazóns a fundacións ligadas a Donald Trump; supoñemos que para non perder ou lograr favores da nova administración ultradereitista dos EUA.

          ... E o que che rondarei, morena.

O que nos ven enriba.

          Co panorama de armas mortíferas en poder desa banda de xentalla indesexable; cos seus ánimos agresivos, guerreiros, e expansionistas; con cartos para mercar a todo canto civil e militar corrupto anda polo mundo; etc. nada bo podemos esperar para a humanidade, nin desde o punto de vista climático nin desde o punto de vista do respecto da paz e dos dereitos humanos. Mais se temos en conta que hai un duelo expansionista entre o fascismo de orixe norteamericano, liderado por Trump, e o fascismo procedente de Rusia, liderado por Putin, e ambos servindo aos intereses propios e das súas oligarquías, a cousa aínda desmellora.

E China (un país que noutros tempos foi colectivista e promotor da igualdade social e agora unha ditadura capitalista ao servizo dunha casta burocrática) observándoo todo e esperando sacar tallada.

E a Unión Europea? Pois nada, aquí na “vella Europa” a maioría dos dirixentes políticos da dereita cada vez máis próximos ás filosofías e aos movementos nazi-fascistas, dándolle máis cancha a eses criminais en potencia e supeditando as liberdades democráticas e os dereitos humanos aos intereses que realmente representan. E os socialdemócratas no seu papel cotiá: dicir pero non facer, adaptarse e tentar sobrevivir (ata que vaian por eles, coma fixo Hitler nos anos 30). E ambos, cun claro perfil de supeditacións aos intereses dos EUA na rexión e no mundo.

 

Por que non se matan entre eles?

 

            No transcurso das intervencións militares habidas nos distintos países do mundo por exércitos doutro país estranxeiro puidemos ver como as principais vítimas deses ataques son civís non combatentes, principalmente aquelas persoas que menos capacidade teñen de refuxiarse das balas ou das bombas dos países que os agriden. E esas vítimas principais adoitan ser as crianzas, as mulleres e as persoas anciás.

A violación por parte dos exércitos do Carto Convenio da Convención de Xenebra, que prohibe a agresión á poboación civil e convirte estas agresións en crimes de guerra, ten carácter xeneralizado nas intervención das milicias en terceiros países. Isto converte aos mandatarios que ordenan esas agresións –seguindo a letra do mencionado convenio- en criminais de guerra.

A Convención de Xenebra.

Lembrar que a chamada Convención de Xenebra, que consta de catro convenios, naceu despois da Segunda Guerra Mundial por mor das atrocidades cometidas ou ordenadas polos distintos exércitos e autoridades civís ao longo das dúas grandes guerras mundiais. Transcribo literalmente dende a Wikipedia o relativo ás poboacións civís contido no Carto Convenio de Xenebra e que se quería evitar con posterioridade á súa redacción:

“Para os castigos colectivos, os redactores dos Convenios de Xenebra tiñan presentes os asasinatos de represalia da Primeira e da Segunda Guerra Mundial. Na Primeira Guerra Mundial, os alemáns executaron aldeáns belgas en represalia masiva pola actividade dos Movementos de Resistencia durante a Violación de Bélxica. Na Segunda Guerra Mundial, os nazis levaron a cabo unha forma de castigo colectivo para reprimir a resistencia. Pobos, cidades ou distritos enteiros eran responsables de calquera actividade de resistencia que alí tivese lugar. Tamén se dirixiu unha preocupación adicional cara aos bombardeos atómicos estadounidenses de Hiroshima e Nagasaki, que, á súa vez, causaron morte e enfermidades a millóns de civís xaponeses, así como aos seus descendentes [sic]. Para evitar estas situacións, os convenios reiteran o principio de responsabilidade individual. Un comentario do Comité Internacional da Cruz Vermella (CICV) sobre as Convencións sinalou que nun conflito as partes recorren a miúdo a ‘métodos de intimidación para asustar á poboación’ coa esperanza de evitar actos hostís, pero tales prácticas ‘atacan por igual a culpables e inocentes, isto é contrario a todos os principios baseados na humanidade e na xustiza’.”

Agresións contra a poboación civil.

Sen ánimo de ser exhaustivos, imos facer un breve recorrido polas agresións á poboación civil cometidas e ordenadas e dirixidas por militares e/ou gobernantes civís. 

Para non irmos máis atrás imos empezar pola chamada guerra dos Balcáns, acontecida entre os anos 1991 e 2001, que acabou coa descomposición de Iugoslavia en numerosos países e na que se cometeron numerosos crimes de guerra contra a poboación civil, moitos deles xa xulgados e condenados os considerados culpables dos mesmos e outros aínda pendentes de xuízo ou, simplemente, ocultos en función dos intereses dos distintos países implicados no estalido ou no desenvolvemento do conflito.

Segundo o Carto Convenio da Convención de Xenebra mencionado con anterioridade podemos considerar como unha vulneración do dereito internacional e da citada convención o bombardeo de Belgrado pola OTAN no ano 1999 sen o permiso (necesario) da ONU, onde houbo numerosas vítimas civís. Culpables: mandos militares e civís da OTAN e gobernantes dos diferentes países que conforman esa organización militar, entre os que está o Estado Español.

Outra agresión significativa contra a poboación civil é a cometida polos Estados Unidos de América (EUA) no bombardeo e a ocupación de Iraq na chamada Segunda Guerra do Golfo. Unha violación contra a poboación civil seguida doutras moitas ao longo de toda a invasión e posterior ocupación de Iraq polos EUA e os seus aliados. Non cabe dúbida de que podemos cualificar coma criminais de guerra a todos os gobernantes dos EUA e a todos os xefes militares que durante a duración do conflito deron as ordes de cometer tales crimes, así coma aos oficiais e soldados que os cometeron. Temos que recordar aquí ao cámara español Couso que foi vítima dun deses numerosos crimes cometidos polos EUA e os seus aliados. A día de hoxe todos eses crimes están sen xulgar e os seus responsábeis sen castigo. En troques, están xulgados e condenados algúns dos que, desde dentro das organizacións criminais armadas e regulares  responsábeis das agresións ou desde outros foros civiles, denunciaron violacións de dereitos humanos denunciaron eses crimes contra a humanidade, como o soldado Maining do exército dos EUA ou Julian Assange de WikiLeaks.

Outros dos numerosos crimes de guerra que incorren na violación da Convención de Xenebra son os cometidos por Siria e Turquía contra a poboación do Kurdistán, tanto nas propias guerras que eses países manteñen na actualidade contra os movementos de liberación kurdos como na máis recente coñecida na que a milicia armada kurda combateu contra o integrismo islámico do ISIS establecido nas súas terras durante a guerra de Siria contra o movemento integrista (curiosamente apoiado pola CIA dos EUA) que quería derrocar a Bashar Al-Assad e establecer un estado islámico en Siria.

Os bombardeos de Rusia sobre Kiev para perfeccionar a invasión  ou de Ucraína sobre o Donbass coa finalidade de conquistar unha parte da Europa baixo soberanía rusa. Pero fundamentalmente quen sufre as consecuencias é a poboación civil non combatente. E súfrea de multiples e variadas formas: directamente polo efecto das bombas ou dos disparos do invasor/defensor, pola fame e a miseria que esas guerras armadas por xentalla indecente e cobizosa e os seus lambecús crean, polas enfermidades derivadas da escaseza de medicamentos e recursos que as guerras crean, pola explotación á que se ven sometidos por parte desa casta de voitres que sempre aparecen nas situacións de necesidade e miseria para aproveitarse das necesidades da poboación,...; ou mesmo pola obriga á que son sometidos numerosos civís a incorporarse aos exércitos baixo múltiples presións e ameazas para defender historias que obxectivamente non lle interesan nin lle van trocar a vida por moito que lles falen con verbas como “patria”, “valor”, “fronteiras”, etc. que so serven aos intereses duns poucos.

Pero as agresións contra a poboación civil máis dolorosas e cruentas habidas nos últimos tempos son as levadas a cabo polo exército de Israel contra a poboación Palestina na faixa de Gaza. O próximo 9 de outubro cumprirase un ano desde que o exercito israelí empezou a masacre de Gaza. En teoría este ataque fíxose para evitar que Hamas volvera a realizar unha ofensiva como a que o 7 de outubro de 2023 tivo coma vítimas decenas de mortos civís e, sobre todo, militares nos territorios palestinos ocupados por Israel próximos a Gaza, onde Hamas tomou centos de reféns, moitos dos cales aínda seguen no seu poder; o raro é que o Mossad non soubera que ese ataque da guerrilla integrista islámica palestina íase producir; e hai moitas razóns para crer que esa acción foi consentida coa finalidade non de protexer a Netanyahu, senón de propiciar o que a día de hoxe Israel está a facer en Palestina en todos os territorios que a ONU considera coma palestinos. A día de onte, segundo podemos ler nos xornais, o balance de vítimas civís xeradas polo xenocidio que exército, servizos secretos e gobernantes israelís están a cometer en Palestina cifrábanse en 41.802 persoas mortas e 96.844 persoas feridas, a inmensa maioría civís non combatentes, moitos deles crianzas, vellos e mulleres. Esta violación do Dereito Internacional e da Convención de Xenebra lévase a cabo mediante bombardeos indiscriminados sobre construcións civís, hospitais, escolas, campos de refuxiados, establecementos de organizacións humanitarias...; os soldados do exército de Israel disparan sobre criaturas indefensas, non respectan ás persoas mortas movéndoas de sitio, vexando os seus cadáveres e tentando ocultalos baixo os escombros dos edificios por eles derrubados non se sabe moi ben con que finalidade. Téñense novas de violacións sistemáticas de mulleres palestinas por parte de membros do exército de Israel; violacións aprobadas tácita e expresamente polos seus mandos intermedios e altos mandos. Eliminación física de xornalistas que pretenden informar ao mundo das atrocidades que o exército sionista está a cometer en toda Palestina, mais sobre todo en Gaza, e prohibicións da entrada de novos xornalistas independentes nos territorios ocupados.

Esta agresión xenocida e criminal ordenada polos gobernantes israelís e os altos mandos militares, secundada pola totalidade do seu exército de forma salvaxe sen distincións de escalas e graduacións é unha violación en toda regra da lexislación internacional sobre territorios, guerras e dereitos humanos. E os seus ordenantes responsables e os actores directos (como o foron os dirixentes nazis das SS e os seus membros sen graduación) deben ser xulgados coma o que son, criminais de guerra, e condenados pola súa conduta criminal. Tamén aqueles gobernos que dotan, ou permiten que se dote, ao exército de Israel das armas e bombas coas que ese xenocidio se está a levar a cabo deben ser xulgados e condenados coma cómplices dos crimes de lesa humanidade e de guerra.

E agora, debemos engadir tamén os bombardeos sobre a poboación civil do Líbano empezada días atrás polo exército de Israel.

Por que non se matan entre eles?

Por que ten que ser a poboación civil vítima da cobiza, da ambición de riqueza sen límites, dos que manexan as vontades da utilización dos artefactos de matar? Por que non se matan entre eles e deixan que a poboación civil viva en paz? Por que ese afán de destruír as vivendas, as escolas, os hospitais, ...á xente que está sen ánimo de lucro nos distintos lugares axudando e tentando de garantir saúde, educación e benestar entre a poboación civil que despois vai ser agredida, acosada e bombardeada por eses criminais?

Gobernantes civís e xenerais, oficiais e suboficiais, soldadiños: gústavos a guerra? Pois cando teñades ansias de bombardear, mellor vos citades entre vos ou en grupos de animais de dúas patas semellantes, quedades en campo aberto (como nos tempos de María Castaña) e vos bombardeades, vos disparades e vos aniquilades entre vos. Pero deixade á poboación civil en paz. Xa ten bastante co seu traballo, con ter que coidar dos seus e levar o pan e a educación todos os días aos seus fogares. Por que ten a poboación civil, por riba, que aturar as estupideces duns personaxes que están ao servizo doutros máis poderosos e que utilizan as fronteiras, as armas e a morte como medio para agradar e satisfacer a cobiza de quen realmente os manda?

Porque os que dan a orde de bombardear e aniquilar á poboación civil, os que planifican a guerra, son os xenerais. Pero quen da o visto e prace para que eses bombardeos e ataques á poboación civil se materialicen son os gobernantes dos países que os efectúan ou atacan en cada momento. Eles, xenerais e gobernantes, son os principais responsables, son os criminais de guerra, os asasinos. Pero tamén o son os que, sabendo que se está a violar a lei, acatan as ordes de exterminio e ataque contra a poboación civil e os que cometen as atrocidades e falta de respecto contra a poboación non combatente. 

E non podemos esquecernos, e debemos poñer no mesmo plano criminal a aqueles que tendo poder para evitar as matanzas planificadas por gobernantes e militares non actúan para evitalas. Nin daqueles que sabendo que as armas que o seu país fornece a un agresor están a servir para cometer crimes de guerra, xenocidio ou exterminio sistemático. Tamén os gobernantes deses países son criminais de guerra. De igual forma, son cómplices de xenocidio e crimes de guerra aqueles gobernantes que prohiben que a súa poboación civil se pronuncie publicamente en contra ese tipo de prácticas.