No día de onte, 12 de outubro, houbo unha profusión asfixiante das palabras "patriota" (en singular ou en plural) e "patria". Debo recoñecer que cada vez que escoito esas verbas síntome moi incómodo; e a razón non é outra que a íntima ligazón que para min teñen esas verbas con guerra, violencia, intransixencia para as persoas e as ideas diferentes, o sectarismo, a negación da liberdade sexual, o golpismo militar... e outras moitas cousas negativas que de poñelas aquí non remataría xamais de confeccionar a listaxe.
Patriotas denominábanse a si mesmos os criminais autores do golpe de Estado de xullo de 1936 que provocaron unha guerra civil no Estado Español. Patriotas autodenominábanse todas aspersoas implicadas no intento criminal de golpe de Estado do 23 de febreiro de 1982. Tamén os da famosa Operación Galaxia acontecida durante a denominada transición española do franquismo á democracia. Igualmente, cualifícanse a se mesmos coma patriotas esa banda de ex-militares que no seu grupo de whatsapp falaban de que habería que fusilar a non sei cantos millóns de persoas e os que asinan manifestos reivindicando o papel e o réxime do criminal Franco. Iso facíano "todo por la patria", como reza o lema dalgunha institución nacida para defender os intereses da burguesía rural española e cun longo historial de falta de respecto aos períodos democráticos e que foi clave na persecución e no asasinato de milleiros de persoas durante e despois do golpe de Estado franquista. Patriotas denominábanse tamén os torturadores da policía política franquista, e os condenados polo mal trato e torturas infrinxidos aos detidos no tristemente famoso cuartel de Intxaorrondo.
Tamén se cualificaban a se mesmas como patriotas os numerosos membros do Partido Popular ou ligados a el que roubaron a mans cheas mentres ocuparon cargos institucionais que e posteriormente foron imputados e/ou condenados por corrupción en distintos territorios españois. Declárase coma patriota o rei emérito Juan Carlos Iº
Tamén se declara coma patriota José María Aznar, o que desde a presidencia do goberno do Estado meteu a España nunha guerra creada con mentiras para servir os intereses da oligarquía mundial e da industria armamentista americana. O mesmo personaxe que desde o seu goberno mentiu descaradamente a toda a cidadanía sobre a autoría dos criminais atentados do 11-M en Madrid, nos que moitos ven unha resposta do islamismo criminal á participación española na invasón de Iraq. O mesmo señor que liberalizou o chan e deu un pistoletazo de saída á especulación salvaxe e á carestía da vivenda; o mesmo que puxo as bases para que os fondos voitre se fixeran amos das promocións públicas de vivendas costeadas previamente polo Estado e inicialmente destinadas ás persoas cunha menor capacidade económica.
Presumían, tamén, de patriotas Mariano Rajoy e os membros dos seus gobernos, personaxes baixo cuxa presidencia se ditaron leis (como a denominada Lei Mordaza ou a reforma fascista do Código Penal) que constitúen verdadeiros atentados á democracia e que fixeron da española unha democracia de última división, comparable á que preside o turco Erdogan. Baixo cuxa presidencia se recreou a policía política para poñela ao servizo dos intereses da burguesía española e do Partido Popular. Un Mariano Rajoy baixo cuxa presidencia se lesionaron gravemente os dereitos das persoas pensionistas e se lexislaron reformas do mercado de traballo coa finalidade de favorecer exclusivamente os beneficios do capital e que tiveron coma consecuencia o empobrecemento da clase traballadora e da pequena burguesía empresarial. Un suxeito que rescatou aos bancos regalándolle o diñeiro de todos e que facilitou, coa súa policía, as súas leis e o seu control sobre o poder xudicial, que numerosas familias quedáranse sen o seu fogar. Un impresentable, xunto cos seus ministros e ministras, en toda regra.
Dinse patriotas, tamén, os membros de Vox; un partido xenófobo, que pretende negar os dereitos sexuais e reprodutivos das mulleres e a liberdade de elección na orientación sexual das persoas; uns suxeitos que defenden aos criminais que tanto sufrimento provocaron á poboación da España desde o seu réxime franquista-fascista. Son, tamén, patriotas os que aínda na actualidade falan do "Día de la Raza".
Tamén se definían patriotas (cataláns) Jordi Pujol e toda a súa tropa da dereita nacionalista catalá.
Tamén, segundo eles, "son patriotas" os que na invasión de América a partires de Colón só ven virtudes. Que se negan a recoñecer que o único fin desas accións foi o espolio e o roubo. Que negan o exterminio da poboación autóctona e a imposición de ideas, crenzas e formas de vida alleas aos americanos; que confunden a escravización dos indios americanos e a transmisión de numerosas enfermidades coa impartición de cultura. Que aínda a día de hoxe, con todas as investigacións contrastadas e coñecemento científico da época, néganse a recoñecer que tanto nas intervencións dos españois, como a dos anglosaxóns, como as portuguesas a práctica xeral foron uns verdadeiros xenocidios da poboación autóctona; que no nome da civilización se fixeron verdadeiras salvaxadas; e que os salvaxes non eran os autóctonos americanos, senón os europeos. E isto aínda hoxe é motivo de celebración. Da verdadeiro noxo. (Déixovos, de seguido, unha ligazón a unha interesante reflexión encol dos patriotas do 12 de outubro, que leva por título "Los novios de la muerte celebran los 530 años del descubrimiento de América", https://rebelion.org/los-novios-de-la-muerte-celebran-los-530-anos-del-descubrimiento-de-america/).
Outra cousa que teñen as persoas que se denominan coma patriotas é o seu apego a manter ou a establecer fronteiras, o cal leva aparellado poñerse fronte á libre circulación das persoas polo mundo (de aí as posicións xenófobas mantidas por numerosas persoas "patriotas"). Pero tamén, e non esquezamos que as fronteiras tal como as coñecemos na actualidade son produto do capitalismo, esas fronteiras facilitan a deslocalización das producións aos lugares nos que a man de obra é máis barata e máis dócil; facilita, tamén, o manter gobernos monicreques e corruptos ao servizo dos grandes capitais nos países menos desenvolvidos.
Visto o descrito máis arriba podedes perfectamente intuír que eu non quero ser patriota. Non son, nin quero ser, coma eles. Prefiro denominarme coma cidadán do mundo.
