Galiza defende a súa sanidade pública das agresións ás que a somete o Partido Popular

         

        O pasado día 4 de febreiro unha gran parte da poboación da Galiza desprazouse cara a Santiago de Compostela e botouse á rúa en defensa dunha sanidade pública que está a ser, esnaquizada e vendida polo Partido Popular en pequenos cachos, ou en grandes lotes, ás grandes compañías que negocian e fan da sanidade e da saúde da poboación (que pode pagala) un obxecto de negocio. Lotes de venda e privatización que levan incluídos todos aqueles servizos precisos para que calquera servizo que teña por centro a prestación de servizos de saúde poida funcionar cuns mínimos aceptables: aparcadoiros, servizos de limpeza, servizos de laboratorio, servizos de ceas e xantares aos doentes ingresados, servizos de ambulancias, etc.

        Contrariamente ao que afirman desde a Consellería de Sanidade e doutras instancias da Xunta de Galicia e do Partido Popular (cuxas consignas son estendidas e repetidas de forma reiterada e insidiosa unha e outra vez polo lixo mediático -a maioría da prensa editada na Galiza, tanto en papel coma en edicións dixitais- , que secunda e anima as políticas seguidas polo mencionado partido) a manifestación é un acto que forme parte de ningunha campaña electoral "da esquerda" pois estaba xa convocada moito antes de de o incompetente que preside a Xunta de Galicia tivera convocado as próximas eleccións do 18 de febreiro.

        Numerosas plataformas cidadáns que velan pola sanidade pública e procedentes dos máis distantes recunchos do país, numerosas asociacións de pacientes, numerosas asociacións e sindicatos médicos e de enfermaría, sindicatos de clase, colectivos representativos de xubilados e das persoas maiores, colectivos de enfermidades determinadas e/ou raras,... É dicir unha ampla representación de toda a cidadanía galega ten participado na mobilización convocada por SOS Sanidade Pública o pasado día 4 de febreiro en Compostela, sen distinción de ideoloxía, con toda a pluralidade que pode darse nun país coma o noso. Dende Ferrol ata Valdeorras, dende Ribadeo ata A Garda, dende o Cabo Ortegal ata Verín, dende a Costa da Morte ata A Mezquita e Navia de Suarna... veciños e plataformas diversas estaban presentes na que resultou ser unha grande mobilización cidadán en contra das políticas de desmantelamento da sanidade pública que está a levar a cabo o Partido Popular.

        Políticas sanitarias da actual Xunta de Galicia de depredación do público, para favorecer ás compañías aseguradoras de saúde, favorecer ás compañías de servizos médicos privados (que supeditan a saúde da poboación á saúde das súas contas de resultados) e favorecer ás multinacionais farmacéuticas, que ven nos sistemas de saúde baseados na atención medicinal sistemática unha fonte de grandes ingresos que un sistema público de saúde baseado na prevención non lles proporcionaría. Unhas políticas que, como noutros eidos da gobernabilidade da Galiza, son produto non só da vontade dos gobernantes senón da aceptación das presións exercidas polas grandes corporacións industriais, fondos de investimento e corporacións bancarias, impulsoras estas últimas de coñecidas aseguradoras de saúde.

        Máis estes depredadores do público non están sós. Teñen o apoio de numerosos grupos de comunicación que non dubidan en minimizar, ocultar, retorcer a información ou -nalgún caso- directamente mentir sobre todo aquilo que poida prexudicar dalgún xeito á dereita económica e á dereita política. E, sen medo a errar, podemos afirmar con rotundidade que neste tesitura están a case totalidade das cabeceiras editadas en Galiza que teñen como soporte o papel, así como algunhas emisoras radiofónicas locais (integradas ou non en cadeas estatais). Por suposto que xa non falamos daquelas xeradoras de novas ligadas á RTVG, onde a manipulación diaria das novas en favor do Partido Popular é máis que evidente como denuncian os seus propios traballadores e as súas traballadoras. Mais que unha cadea pública, a RTVG parece unha empresa particular que actúe coma voceira e propagandista do Partido Popular na Galiza.

E que dixeron os principais xornais da Galiza, editados en papel, sobre a mobilización?

        Non hai mellor forma de demostrar a ligazón ideolóxica dun xornal, aliñada ou non co Partido Popular,  así como o respecto que lle teñen ás persoas que mercan o xornal para se informar, que ler o que din nas súas portadas a respecto da grande mobilización social en defensa da sanidade pública acontecida ese 4 de febreiro en Santiago de Compostela. Vexamos o que nos din as portadas dalgúns dos máis importantes medios editados en papel na súa edición do día 5 de febreiro.

(No caso de que as portadas inseridas no texto non se vexan ben, poderemos abrilas en imaxe pulsando sobre o título do xornal)

1. Empezaremos pola portada de La Voz de Galicia. 

    Como podemos observar, este xornal réstalle importancia á mobilización popular en defensa da sanidade pública. Este é un xornal, adscrito a un grupo de comunicación propiedade dun personaxe coruñés coñecido polas súas ideas de dereita extrema, cuxos principais columnistas teñen a mesma adscrición e/ou son propagandistas militantes en favor do Partido Popular.

    Pois ben (e como non podía ser doutro xeito) segue consigna adoitada polos conselleiros e o Presidente da Xunta de Galiza, do Partido Popular,  de atribuír a autoría e convocatoria da manifestación á esquerda e poñéndoa coma un acto de campaña electoral, obviando que nela ten participado un amplo espectro ideolóxico e que foi convocada por SOS Sanidade Pública con bastante anterioridade á convocatoria electoral.

    Pese a ser o máis importante e relevante acto cidadán acontecido ese día na Galiza o espazo que lle asigna é mínimo e no recuncho inferior dereito da portada, cunha pequena foto, na que nin sequera se amosa o motivo da mobilización, e un titular que supón unha clara manipulación da realidade ao ligalo á esquerda política e á campaña electoral (manipulación de libro). Non sei cal sería o contido interior da nova (se é que aparece); pero como xa teño dito en numerosas ocasións eu os xornais os leo e os merco para me informar; e neste caso, por moito que me interesara saber o que dixo, a cousa só podía tela lido ben mercando o xornal ou ben subscribíndome á edición electrónica. E non é cousa de tirar os cartos. Por desgraza unha parte dos meus cartos fan parte das elevadísimas subvencións e pagos por publicidade que este grupo de comunicación recibe da Xunta de Galicia. E, neste intre non sei si tamén ten a Xunta, ou calquera dos organismos dela dependente, subscricións de numerosos exemplares deste xornal que van parar aos lugares máis variados.

2. Seguiremos pola portada do Faro de Vigo.

    Neste xornal do grupo Prensa Ibérica, que pon a nova nunha tira por baixo da cabeceira, con fotos a ambos lados do titular pon un titular irreal e, tamén, coincidente coa mensaxe que en días anteriores e posteriores lanza o Partido Popular: "La sanidad entra en campaña como arma de desgaste". Evidentemente, a sanidade non entrou en campaña; as numerosas e plurais organizacións que conforman SOS Sanidade Pública, convocantes da mobilización, levan anos esixindo unha mellor sanidade pública e opoñéndose ao desmantelamento que o Partido Popular está a realizar con ela en favor da privatización. Notar que é o Faro de Vigo outro dos grandes beneficiados polas subvencións e pagos por publicidade realizados pola Xunta de Galicia e outros organismos dela dependentes.

3. Ímonos agora a Ourense a ver que pasa con La Región.

Neste xornal o máis importante acontecemento social acontecido ese domingo na Galiza nin sequera parece merecer unha simple mención na súa portada.

Pese a ser un xornal que maior lectura ten en toda a provincia, e pese a ser toda a súa poboación afectada de forma negativa polos recortes da sanidade pública, tanto na atención primaria como na hospitalaria, parece que non queren informar aos seus lectores do que ocorre na Galiza. Os tres hospitais públicos da provincia con recortes, desmantelamentos e unhas listas de espera insoportables; a súa atención primaria esnaquizada, con falta de médicos de familia e pediatras; os tempos de espera para consultas insoportables... Pero este xornal non lle conta ás persoas que o len, polo menos na primeira páxina, que milleiros de concidadáns seus galegos se desprazaron a Compostela para esixir un troco nas políticas sanitarias da Xunta de Galicia.

        Certo é que posiblemente este xornal non podería subsistir de non ser polas subvencións, publicidade e subscricións coa que anualmente o rega a Xunta de Galicia que rexenta o Partido Popular.

        Non sei se nas páxinas interiores di algo, máis non me estrañaría que non o fixera; e se o fixo, vaia vostede a saber cal foi o enfoque da nova; aínda que imaxino que estaría arredor da consigna de todos os demais e do Partido Popular. Mentiras.

4. Para ver como se informa á cidadanía lucense que mellor que ver a portada de El Progreso?

    Titular a unha columna en pequeniño, debaixo dunha nova destacada referente ao Consello Xeral do Poder Xudicial e outra referente á unha publicación sobre Umbral.

    Aínda que o gran titular político está referido á campaña electoral e ao debate a realizar na TVG a medida de Alfonso Rueda, a referencia á mobilización á que nos estamos referindo, aínda restándolle importancia á súa magnitude podemos dicir que é, dos analizados ata agora, o máis acaído na súa formulación; simplemente se dedica a dicir en formato inversamente proporcional á magnitude do evento que "miles de personas se concentran para exigir mejoras en la sanidad". (exceptuamos La Región que, como temos visto, silencia a información na súa portada).

5. Que pasa por Santiago? El Correo Gallego.

     Xornal do grupo Prensa Ibérica, como o Faro de Vigo e La Opinión de Coruña, que ten unha grande implantación en toda a comarca da Mahía e na de Arousa. Fonte de información para gran parte da cidadanía deses territorios.  E, amais, un dos grandes beneficiarios da percepción de fondos públicos destinados pola Xunta de Galicia do Partido Popular á prensa por diversos conceptos.

    A este xornal, a diferenza dos seus curmáns de grupo de comunicación,  non lle queda máis remedio que poñer na primeira plana o gran acontecemento social acontecido en Santiago: a marcha en defensa da sanidade pública. E así é como titula con letra de tamaño medio (e debaixo do destaque das serias estupideces atribuídas a Núñez Feijóo, destacadas con letra grande).

        E cando digo que "non lle queda máis remedio" refírome a iso. Que lles parecería aos lectores santiagueses dese xornal se non fixera referencia ao maior acontecemento ocorrido nesa cidade no día anterior? Non o entenderían.

E 6. La Opinión- A Coruña  e Diario de Pontevedra.

        Estes dous xornais editados en papel non teñen tanta relevancia a nivel de lectores e lectoras como os citados con anterioridade, pero si unha certa implantación nas cidades nas que son editados. Para ver as súas portadas do luns 5 de febreiro basta con pulsar sobre o nome de cada un deles.

        O primeiro, La Opinión - A Coruña é outra das cabeceiras propiedade de Prensa Ibérica. E como se pode ver na súa portada so aparece unha pequena referencia (e medio oculta) ao importante acto de defensa da sanidade pública acontecida o día anterior en Santiago, misturada cos grandes titulares das tontalladas de Núñez Feijóo. Pura propaganda do Partido Popular en portada, disfrazada de nova. Vale, estamos nas vésperas do Antroido.

        No que se refire ao Diario de Pontevedra, dicir que se menciona que "miles de personas defienden en la calle la sanidad pública gallega", mais no mesmo nivel e coma nova inicial de portada (supoñemos que coma contraposición da primeira) fala de que "el nuevo hospital de Pontevedra, en el que se han gastado ya caso 90 millones, culmina su fachada". E isto ocorre nun xornal cuxa área de influencia situase na capital da provincia e nunha área de saúde que presenta un dos maiores problemas de atención sanitaria pública de toda Galiza. Ao mellor é que van colgar da fachada do hospital aos pacientes que non caiban nas habitacións ou non teñan atención médica nas súas vilas.

        En fin, este é o panorama informativo que temos nos xornais máis lidos na Galiza e que se editan en papel. E que, evidentemente, están en campaña electoral en favor do Partido Popular. Para estar informados.

Agradecemento da plataforma SOS Sanidade Pública.

        Para rematar, poñer a nota emitida por SOS-Sanidade Pública o pasado 6 de febreiro en agradecemento a todas as persoas e entidades que participaron na gran mobilización en defensa da sanidade pública o pasado domingo 4 de febreiro.

 

 

O Partido Popular esnaquiza a sanidade pública

 

        Como xa se puxo de manifesto neste blogue en xaneiro deste ano[1], o esnaquizamento da sanidade pública na Galiza semella seguir a ser unha das prioridades do Partido Popular na Galiza; prioridade intimamente emparellada e simultánea con outra: a privatización dos servizos sanitarios e a relegación da sanidade pública a un servizo de carácter asistencial case de beneficencia. Mais esta característica da sanidade pública que xestiona o Partido Popular na Galiza non é única; é a de xestión do Partido Popular en todo o Estado Español: alí onde goberna destrúe e privatiza os servizos públicos, empezando por aqueles que poden ser máis rendibles para a empresa privada, entre os que se atopan a sanidade e a educación.

Situación básica da atención sanitaria pública na Galiza de hoxe

        Podemos, sen ánimo de ser exhaustivos (quizá non habería disco duro con capacidade suficiente para acoller todo), definir a deficiente situación actual da sanidade pública na Galiza ao través dunha xeira de características básicas que a definen desque a xestión da Xunta de Galiza ficou nas mans do Partido Popular durante as presidencias de Alberto Núñez Feijóo e, posteriormente e ata hoxe, de Alfonso Rueda: listas de espera en todas as especialidades médicas; ocultación de tempos de espera de multitude de doentes (mesmo nas enfermidades que precisan dunha atención temperá por mor da súa gravidade e da rapidez que teñen en agravarse) en espera de cita para a súa atención; redución de persoal sanitario en todas as especialidades e funcións, tanto na medicina especializada e hospitalaria como na atención primaria; repulsión e expulsión práctica deste persoal a base de condicións de contratación leoninas e retribucións totalmente indignas; falta de substitución dos titulares de medicina de familia que deixan a súa praza quer por xubilación quer por enfermidade; peche de consultorios e centros de saúde en localidades e parroquias do medio rural por falta de contratación de persoal necesario, tanto médico como de enfermaría; intentos continuados de obrigar ao persoal de enfermaría e auxiliares a asumir funcións que pola súa titulación ou posto non lles corresponden; descenso consecutivo dos orzamentos reais asignados ao mantemento das estruturas sanitarias de titularidade pública e á contratación de persoal; derivación cara á sanidade privada de intervencións que deberían ser realizadas na rede hospitalaria pública (por regra xeral, intervencións que xeran baixo custo e elevados beneficios ás empresas privadas); etc.; etc.; etc. Todo elo xestionado e administrado por uns mentireiros sen escrúpulos.

Medicina de familia, P.A.C.s e urxencias hospitalarias

        Mesmo na Atención Primaria os tempos de espera para recibir atención médica superan, por termo medio, os dez días. O que fai que as urxencias (as dos centros de saúde e as hospitalarias) e os Puntos de Atención Continuada (PAC) estean desbordados; e máis aínda se consideramos que moitos deles están faltos de persoal; que onde hai que ter dous ou máis equipos para a atención aos casos urxentes en numerosísimas ocasións están atendidos por un só equipo, que ás veces (no caso de ter que saír a unha urxencia) teñen que deixar ese PAC ou esas urxencias sen atención ningunha. A isto hai que sumarlle que con demasiada frecuencia acadar unha ambulancia para desprazar a un doente cara ás urxencias hospitalarias desde os centros de saúde ou desde os PAC é pouco menos que un labor imposible, ou que tarda moito en chegar por falla de asignación de unidades de ambulancia ás comarcas ou centros de saúde. Esta última situación xa ten causado na Galiza máis dunha morte ou un agravamento dun doente grave, cousa evitable se a Consellería de Sanidade organizara o funcionamento do transporte sanitario con criterios de servizo e non con criterios de rendibilidade cara ás empresas privadas ás que a Xunta de Galicia ten concedido o servizo. Ou, mellor aínda, se fora de titularidade pública.

        Esta falla de interese da actual Xunta de Galicia, nas mans do Partido Popular, pola calidade tanto asistencial coma preventiva da sanidade pública chega a tal extremo que na práctica, por falla de atención médica suficiente nos centros de saúde e nos PAC, as urxencias hospitalarias (que supostamente están para atender ás doentes en casos que exceden as capacidades de atención dos centros de atención primaria) se enchen de simples gripes ou outras doenzas de doada resolución nunha atención primaria dotada de medios e persoal suficientes.

A miseria xerada polo Partido Popular na sanidade pública segue.

        Eu son unha desas moitísimas persoas afectadas pola falla de substitución do seu médico de atención primaria de baixa médica ou en vacacións; ou por falla de cobertura dunha praza vacante. O mesmo pásalle a outras moitas cidadáns que deberían ter médico fixo no meu centro de saúde pero que, por falla de contratación de médicos substitutos, tampouco teñen ao seu ou a súa médico de familia. E non é no meu centro de saúde no que iso está a pasar, senón que é un problema xeralizado a toda Galiza.

        Non sei que pensarán os demais pacientes que están no mesmo problema ca min; mais eu síntome como unha pelota de ping-pong nun partido de dobres: un día aténdeme un doutor, ao outro día unha doutora que me pauta análise, análise cuxos resultados van ser valorados por outro médico diferente, que me mandará novas probas cuxos resultados van ser valorados posiblemente por outro doutor ou doutora á que vou ver por primeira vez na miña vida; e así de forma sucesiva.

        En fin, unha verdadeira barbaridade o que está a ocorrer na sanidade pública da Galiza, situación da que os únicos culpables son o Presidente da Xunta de Galicia, o seu Conselleiro de Sanidade, os resto dos conselleiros da Xunta (todos eles do Partido Popular ou próximos a el), os xerentes das distintas áreas de saúde e os responsables da atención primaria de cada área. E amais non teñen unha soa pizca de vergoña en negar a situación ou buscar escusas -cada cal máis inverosímil- para negar a súa responsabilidade e as súas verdadeiras intencións.

        Hai xa moito tempo a min presentábaseme a dúbida de se eran uns incompetentes, ou uns inútis para exercer a función que tiñan encomendada, que escondían o seu afán de trepar con escusas e mentiras. Pero ese tempo xa pasou; estou convencido que cumpren perfectamente coa función que teñen encomendada: esnaquizar e desprestixiar a sanidade pública en beneficio das empresas da sanidade privada, das compañías aseguradoras de saúde e das grandes multinacionais farmacéuticas. E, amais, fano recorrendo a posicións hipócritas, a mentiras e á súa propia propaganda pagada (ou gratuíta moitas veces -e en forma de entrevista ou reportaxe- penso eu) en distintos medios afíns. Outra forma é a desinformación practicada por eses medios ocultando novas desfavorables ao Partido Popular no ámbito sanitario das distintas comarcas e localidades da Galiza; práctica común nos medios máis subvencionados  e que máis fondos públicos perciben da Xunta de Galicia (tanto prensa escrita como emisoras radiofónicas), e outros medios menores[2], en relación ás reivindicacións de base popular. E xa non digamos o activismo propagandístico en favor do Partido Popular, que utiliza a televisión e radio públicas de Galiza, RG e TVG, que máis que medios públicos e independentes parecen un instrumento privado de propaganda do Partido Popular.

Pola boca morre o peixe.

        Fixéronme rir (por non chorar) as declaración dun suxeito xerifalte da atención primaria na área de xestión sanitaria de Vigo e comarca cando nun medio radiofónico vigués (no que abundan "entrevistas" e reportaxes a membros da Xunta de Galiza e directivos de servizos públicos da administración galega en desmantelamento e privatización) afirmaba que se notaba un descenso no número de consultas na Atención Primaria. Achacaba, ese espelido personaxe, este descenso a que desde a pandemia o número de consultas telefónicas descendera. Claro que o xornalista responsable da "entrevista" estivo calado coma un peto e pareceu conformarse coa resposta pese ás evidencias que mostra a situación sanitaria en todo o sur. Vigo incluído, da provincia de Pontevedra.

        Non podemos descartar que esa "entrevista" estivera destinada a contrarrestar o potencial éxito dunha manifestación que ía ter lugar en Moaña no domingo seguinte ao día da entrevista para reclamar solucións para a situación da sanidade pública nese concello. O certo é que hai moita xente que ten subscrito un seguro médico privado que lle permite acudir a consultas básicas na sanidade privada. Pólizas de seguro as máis das veces de moi baixa calidade que, na práctica, só cubren servizos a atencións sanitarias moi básicas; e que, por suposto, non cubre o gasto farmacéutico. É unha forma máis de negarlle á cidadanía a atención médica pública e de dirixir a esas persoas e á sociedade cara a unha sanidade privatizada. E, amais, uns seguros que non todo o mundo está en situación de poder contratar, por moi baixo que sexa o seu custo e polo esforzo que pode supoñer ter que pagar a medicación prescripta. Un elemento máis, a privatización da sanidade, que contribúe ao aumento das diferencias sociais e dos dereitos básicos na sociedade, xunto coa privatización da atención ás persoas dependentes e da privatización do ensino.

As cousas do noso flamante e demagogo Conselleiro de Sanidade

        O Conselleiro de Sanidade da Xunta de Galiza nunhas declaracións cheas de demagoxia e inexactitudes feitas nunha entrevista realizada o pasado domingo 3 de decembro en Radio Galicia di que “a falla de profesionais da medicina que estamos a sufrir os cidadáns de Galiza é culpa do Goberno Central”. Mais por moito que tente de sacudirse a caspa que o invade, esta segue a estar pegada ao seu corpo. É un retrógrado social afecto ás políticas máis casposas do Partido Popular na Galiza; e iso non se pode disimular. Como tampouco pode disimular que as políticas que desde a Xunta de Galicia, e da consellería da que é titular, os maiores e prioritarios beneficiarios que ten son as empresas de sanidade privada, as aseguradoras de saúde e as grandes compañías farmacéuticas; e que os grandes prexudicados son a inmensa maioría da cidadanía da Galiza, sobre todo as persoas que teñen menor capacidade económica.

        En todo caso, algún voceiro de SOS-Sanidade Pública fixo unhas declaracións (radiadas na mesma emisora que se realizou a entrevista con Comesaña) na que categoricamente e coa lexislación na man desmentía as declaracións de culpabilidade atribuídas polo ese señor Conselleiro de Sanidade ao Goberno Central sobre a situación sanitaria da Galiza. SOS-Sanidade Pública declaraba: “Médicos hai; porque se presentaron 350 [en referencia ás prazas que recentemente convocou a Xunta]; médicos hai só que as condicións laborais, os salarios que se pagan, a inestabilidade que se produce e a ineptitude por parte da administración en organizar os profesionais que ten, levan a que ninguén quera unha prazas que son cun salario moi baixo. [···] É unha falacia dicir que 'Madrid, Madrid, Madrid,...' cando é falso. Primeiro porque [as prazas de médico] se poden convocar desde aquí; as transferencias están todas en sanidade, inluso as de convocar persoal. Segundo, porque Madrid non é responsable de nada porque as prazas que manda son as prazas que solicitan as comunidades autónomas.” E como di a pancarta da foto que encabeza este artigo "COA NOSA SAÚDE NON SE XOGA". Mais o Partido Popular ten claro que quer privatizar o sistema sanitario público; xa levan anos facéndoo na Galiza (e tamén no resto do Estado).

       

        Na Galiza, a carreira pola privatización empezou co duro ataque á sanidade pública baixo a presidencia de Núñez Feijóo, que coma primeira actuación tivo a  privatización do Hospital Público Álvaro Cunqueiro (daquela en construción) que trouxo coma consecuencia un endebedamento do erario público de Galiza coa empresa que xestiona o inmoble para moitos anos, diminuíndo o número de prazas previstas no primeiro proxecto público, diminuíndo, tamén, as prazas hospitalarias dispoñibles na área de saúde de Vigo, e reforzando o convenio coa empresa privada de saúde POVISA para a atención a numerosos afiliados do SERGAS (empresa propiedade hoxe dunha multinacional da saúde francesa –que como tal o obxectivo primordial e ao que se supedita todo o demais é a obtención do máximo beneficio-  á que foi traspasada por Ribera Salud, empresa que, previamente, adquiriu POVISA a os seus primeiros propietarios). E a partir de aí a cousa seguíu desmantelendo e esnaquizando ata acadar a situación que hoxe temos na sanidade galega. E non van parar se os cidadáns e as cidadáns non llo impedimos. Porque xa o fixeron en Madrid, onde teñen a sanidade pública esnaquizada e onde non disimulan para nada o seu tratamento de favor para con os negocios da sanidade privada; tamén o fixeron en Valencia cando gobernaron e vano seguir a facer agora que volven a gobernar en alianza cun partido aínda máis ultra ca eles; igualmente empezan a facelo de forma descarada en Andalucía, onde (como denuncia unha chirigota gaditana cuxo video poño de seguido) o desmantelamento da sanidade pública e a utilización dos medios de información de titularidade pública para ocultar ou desinformar á poboación é constante; igual que na Galiza. E como fan alí onde poñen as súas porcas garras.

O futuro da nosa saúde e dunha atención médica en condicións está en xogo

        E non podemos deixarlles que rematen o traballo de esnaquizar a nosa sanidade. Non basta con ter médico (como eses tentan que creamos); debemos ter un médico e unha atención médica que non estea supeditada a uns obxectivos de beneficios dunha compañía privada de saúde, nin dos dunha compañía aseguradora nin dos dunha multinacional farmacéutica. Debemos esixir ter unha atención médica supeditada a unha boa prestación do servizo, supeditada á mellorar a saúde dos doentes e a prevención das doenzas; e a minorizar ao traveso deste servizo un menor gasto en medicamentos para as administracións e para os doentes, así como evitar que a cidadanía teña que costear un seguro privado placebo para sentirse segura.

        Parece que teremos en febreiro unha ocasión inmellorable para procurar un goberno galego que remate coa situación que actualmente padece a nosa sanidade. Todo da a entender que será nese mes cando teñamos novas eleccións autonómicas que nos permitan mudar as maioría de goberno na Galiza, que nos permitan botar fora do goberno galego ao Partido Popular.

        Non é que todas as propostas alternativas teñan a sanidade 100% pública como unha das súas metas, pero tampouco son ás estafas á cidadanía que o Partido Popular practica ao respecto da sanidade.

        Ser conscientes de que, se somos quen de botalos, refacer e mellorar toda a desfeita na sanidade pública que eses servidores activos dos empresarios xeraron ao longo de todos estes anos nos que gobernaron para uns poucos ricos, vai levar máis de catro anos. É moito o que hai que facer: primeiro reconstruír, e despois mellorar, equipar, modernizar e dotar de persoal. E iso leva tempo. Amais haberá que esperar que moitos dos actuais beneficiarios da política sanitaria do Partido Popular non se van resignar e van recorrer aos tribunais para tentar de anular o que maioritariamente a cidadanía demande. Sabemos dos intentos de empresas de utilización dos tribunais para anular disposicións realizadas por administracións conforme ao que os cidadáns demandaron nas urnas (véxanse os multiples casos de Ada Colau acusada por fondos voitre diante da xudicatura e todas arquivadas posteriormente, que é un intento de lawfare, aínda que a algúns -normalmente a quen o practica ou o consinte- non lles guste a súa mención).

        E mentres as eleccións non chegan, non esquecer seguir a mobilizarse, difundir amplamente e como poidamos, e participar nas actividades convocadas polas distintas plataformas territoriais de defensa da sanidade pública. E nas convocadas a nivel galego pola Plataforma SOS Sanidade Pública. Non van saír na maioría da prensa, nin a súa convocatoria nin a súa realización (como moito nas edicións locais de alí onde se producen), pero iso non ter que desanimarnos.

        Defendamos unha sanidade pública e de calidade.

---

[1]  https://filiasefobias.blogspot.com/2023/01/a-sanidade-publica-galega-ten-un-cancro.html

 [2] https://filiasefobias.blogspot.com/2023/02/manifestacion-pola-sanidade-publica-do.html

 

 

 

Manifestación pola Sanidade Pública do 12/02/2023 na prensa en papel do día seguinte

        Despois da monumental manifestación de onte, 12 de febreiro de 2023, en Defensa da Sanidade Pública, que encheu as rúas de Santiago de Compostela e que rematou ateigando a Praza do Obradoiro da mesma localidade, non podemos resistirnos a destacar neste blogue a importancia do citado evento. Despois das grandes manifestacións derivadas da neglixencia, incapacidade e incompetencia amosadas no pasado polo Partido Popular e os seus gobernos coa crise do Prestige, podemos afirmar sen temor a equivocarnos que a de onte foi a maior manifestación reivindicativa protagonizada polo pobo da Galiza; e, desde logo, a máis grande das convocadas na capital do noso país en defensa da sanidade pública.

Tentativas fallidas da Xunta de Galicia e dos xornais da súa corda para parar á cidadanía.

        De nada lles valeu a esa colección de incompetentes que ostentan a titularidade das distintas consellerías e a Presidencia da Xunta de Galicia encher as súas contas de Twitter co hastag #SanchezTieneLaCura, porque iso xa non cola; a cidadanía xa se decatou de que as competencias plenas en materia sanitaria ténas a Xunta de Galicia, e que foi o Partido Popular, con Mariano Rajoy como titular do Goberno Central, quen limitou ao 10% a posibilidade das Administracións Públicas de contratar persoal para renovar as vacantes que por diferentes motivos puideranse producir na sanidade ou en calquera outro organismo público (así nos vai). Tampouco podemos esquecer que unha das maís perniciosas medidas da Xunta de Galiza gobernada polo Partido Popular (non me lembro se no ano 202 ou 2013), sendo Conselleiro de Sanidade o terceiro da era Feijóo na liña de desmantelamento da sanidade pública, o señor Almuiña, que obrigou de facto a moitos médicos e médicas -sobre todo no ámbito hospitalario- a xubilarse aos 65 anos cando empezaba a notarse xa a falta de especialistas e estaba limitada a renovación pola norma, antes citada, imposta polo goberno central de Mariano Rajoy.

        Tampouco valeulles de nada o cuasi silencio informativo encol da manifestación mantido pola principais cabeceiras xornalísticas editadas en papel na Galiza. E tampouco o "machaque" en lugares destacados das distintas edicións que esas mesmas cabeceiras da propaganda emitida pola Presidencia da Xunta e a Consellería de Sanidade tentando que galegos e galegas mercáramos fume e ficaramos na casa en lugar de ir a reivindicar unha sanidade pública ben estruturada e financiada, con suficientes prazas e persoal médico e auxiliar para prestar unha atención de calidade.

Fiabilidade e/ou manipulación informativa.

            E vai hoxe este artigo da fiabilidade informativa. E para elo imos facer un repaso das portadas de distintos xornais en papel editados na Galiza. Ante todo teñamos en conta que a manipulación informativa non só ven determinada por mentir descaradamente ou sesgar a nova; tamén a ocultación ou non dar relevancia a un suceso importante ou a unha reivindicación cidadán masiva é parte desa manipulación informativa. E desa sabemos moito os que lemos de forma cotiá os xornais que se publican (non quer dicir que os merquemos todos, xa que nalgún caso sería como darlle cartos a un ladrón); e sobor de todo os que vivimos os tempos da longa noite de pedra da que con tanto acerto falou Celso Emilio Ferreiro.

Os xornais a exame o día despois

       Os xornais dos que imos falar son os seguintes: La Voz de Galicia, Faro de Vigo, La Región, El Progreso, El Correo Gallego, Diario de Pontevedra, Atlántico e La Opinión de Coruña. E non imos facer referencia á información contida no interior (que xa poderedes imaxinar o que pode ser partindo da súa portada). O que si temos que dicir é que só hai un que, en termos de portada, aprobe en transparencia informativa. O da manipulación... déixo para que vos a definades de acordo coas vosas propias esixencias informativas.

        Empezaremos polos que máis se len en cada unha das provincias galegas:

        La Voz de Galicia. É con moito o xornal en papel máis lido na Galiza, e polo tanto debería ser un puntal de integridade, independencia e transparencia informativa.         Ao respecto do tema que nos trae hoxe aquí, dicir que La Voz de Galicia leva toda unha semana menosprezando informativamente as novas que desde a Plataforma SOS Sanidade Pública, as distintas plataformas territoriais, organizacións cidadáns e sindicais se ían producindo coas chamadas á participación na manifestación, e magnificando o fume fabricado en San Caetano coa finalidade de contrarrestar asistencia á manifestación. Hoxe, La Voz de Galicia, sorprende a moitas persoas (entre elas a min) dedicándolle á mobilización de onte unha foto de portada significativa a catro columnas e un titular cunha letra decente; non a foto máis reveladora da Praza do Obradoiro petada de xente, pero dado quen a publica... . Sorprende tendo en conta a deriva dereitista do mencionado xornal nos últimos dez anos, así como cos artigos, de orientación máis propia de extrema dereita, cos que de vez en cando nos “obsequia” o seu editor e os frecuentes da mesma orientación dalgún dos seus columnistas.

 

        Faro de Vigo: o máis lido na provincia de Pontevedra. Inserta a súa cabeceira de cinco columnas nunha foto que se supón da manifestación do 12 de febreiro en Compostela, onde apenas se poden intuír os textos das faixas que nela aparecen, e cuns mini-titulares apenas lexibles e uns titulares de segunda xa case invisibles. Iso si, xusto por baixo, en grandes titulares e a dúas columnas dunha nova pretendidamente favorable ao Partido Popular de mans dunha Consellería de Política Social que privatiza, recorta e deixa en mans privadas de dubidosa competencia as vidas das persoas maiores, como xa se ten demostrado durante a pandemia. Na súa liña cotiá: non tivo máis remedio que dar a nova da importante mobilización, pero sen que se note moito.

 

        La Región: o máis lido na provincia de Ourense. Este xornal recolle un pequeno titular a dúas columnas na parte esquerda da páxina, xuntando no subtitular as manifestacións de Madrid e Compostela nunha columna e á súa beira unha foto dun neno cun letreiro reivindicativo. Portada e relevancia totalmente desvinculada da importancia e magnitude da mobilización en defensa da sanidade Pública. Máis propia dun nadar e gardar a roupa (e as subvencións e publicidade institucional) dun xornal significado politicamente na dereita provincial.   Esta información fica case anulada na súa importancia por un titular en letras grandes por riba dela e aludindo ás “vontades” da Deputación pepera de Ourense.

 

            El Progreso (de Lugo): foto parcial no centro da páxina con titular a tres columnas en letra de tamaño apreciable. Non é a mellor foto para dar unha idea do tamaño da mobilización, pero tampouco é enganosa. A diferencia dos anteriores non acompaña á súa beira ou na súa parte superior unha nova con maior destaque.

         Vistos os xornais máis significativos en cada provincia, imos pasar aos que podemos considerar máis de cidade ou mesmo comarcais. Serán La Opinión-Coruña, El Correo Gallego (de Santiago), Atlántico (de Vigo) e o Diario de Pontevedra os que examinaremos de seguido.

         La Opinión – A Coruña: é o único xornal galego impreso en papel que fai da mobilización a súa principal nova de portada. Foto a catro columnas dunha panorámica da manifestación ao seu paso por unha das rúas santiaguesas; suficientemente significativa da importancia de participación cidadá na mesma. Titular en letra grande que fai honra á reivindicación principal e subtitular no que, en letra máis pequena, da cifras propias “más de 22.000 personas”, que non coincide con ningunha das aportadas por policías ou organizadores.  Quizás o único xornal que reflectiu a importancia da mobilización na súa portada.

 

             Atlántico: pequena foto a dúas columnas dunha panorámica da Praza do Obradoiro, un titular en letra pequena, unha cifra de asistentes (a da Policía Municipal) e mención dos personaxes secundarios asistentes á manifestación organizada e protagonizada principalmente pola cidadanía.

             El Correo Gallego: Foto do Obradoiro a tres columnas precedida dun titular referido á manifestación seguido dun subtitular referido a Rueda dicindo o que toda a semana levan dicindo el e o seu Conselleiro de Sanidade e saíndo nos distintos xornais; entre eles, neste.

             Diario de Pontevedra: foto a dúas columnas da manifestación na Praza do Obradoiro; debeixo da foto,na parte inferior da portada, titular a letra media.

 

 

 

Coronavirus: solidariedade e a admiración polos profesionais da sanidade: realidade e hipocrisía.

Antes de comezar un aviso: non me vou cortar un pelo; vou botar todo o que me sala de dentro; se hai alguén que se sinta ofendido ou ofendida que me denuncie ou que se foda; xa estou farto de ser educado con quen non o merece. E vouno facer porque estou ata os “mismísimos” de moitos e moitas imbéciles que teñen responsabilidades de goberno dos que penso que deberían estar fora da administración pública ou na cadea. Queda claro?

Desde o primeiro momento, e sobre todo cando os casos empezaron a ser máis frecuentes, no conxunto da poboación xurdiu a solidariedade cara ao persoal sanitario totalmente desbordado. Sobre todo naquelas comunidades nas que os problemas de falta de persoal e camas nos hospitais públicos estaban a ser máis acusadas xa antes do inicio da crise do coronavirus e onde a poboación, como prexudicados directos da mala situación dos profesionais da sanidade, percibe coma seus os problemas que afectan ao persoal sanitario. Falo de Galicia, de Castilla e León, de Madrid, de Andalucía,...

Unha solidariedade cidadá en xeral san e nada interesada, que provoca que todas as semáns diante de centros de saúde haxa concentracións de profesionais da saúde e de cidadáns de a pe para defender a sanidade pública das agresións á que os gobernantes imbéciles dos partidos corruptos a están a someter coa finalidade de pular a sanidade privada, os negocios dos que se benefician da mala saúde da poboación.

Esta solidariedade cidadán vai indo a máis a medida que a pandemia do coronavirus estase a estender, porque esta a ficar máis en evidencia o desmantelados que eses cabróns teñen os servizos públicos de saúde (primaria, especializada e hospitalaria), a falta de recursos materiais e a escaseza de persoal médico-sanitario para afrontar a pandemia cun mínimo de recursos que permitan minorar os efectos nocivos da mesma.

Espero que a memoria social funcione despois desta situación e á hora de exercer o dereito ao voto; aínda que, por desgraza, está máis que demostrado que a memoria social é moi fráxil; e este adormecemento está alimentado permanentemente desde a maior parte dos medios de comunicación.

Máis de entre todas as persoas que amosan a súa solidariedade co persoal médico, de enfermaría e auxiliares clínicos de todo tipo, da noxo escoitar a algúns fillos-puta e a algunhas fillas-puta (o cualificativo non vai polas súas nais, senón polo modo de actuar deses personaxes) que inician os seus discursos sempre amosando a súa solidariedade cos profesionais sanitarios cando son eles, eses imbéciles cínicos e cabróns, os culpables dos apuros que o persoal sanitario está a sufrir. Son eles ou outros membros dos seus partidos os que recortaron o persoal desde que ostentan cargos de dirección da sanidade pública nas distintas comunidades autónomas. Da noxo escoitar dicir estas verbas aos membros do Partido Popular, aos presidentes peperos de comunidades autónomas que fixeron todo o posible por desmantelar a sanidade pública, que suprimiron camas nos hospitais de titularidade pública para beneficiar aos propietarios e directivos das empresas que teñen coma público obxectivo do seu negocio aos doentes. E en xeral dan noxo todos eses personaxes que recortaron na sanidade pública; porque tamén no PSOE e en Converxencia i Unió hai elementos deste tipo, aínda que sexa o Partido Popular o principal responsable do descalabro da sanidade pública.

Da noxo escoitalos a todos eles cando se laian das colas que se montan nas urxencias, ou cando afirman que non hai camas suficientes tendo eles pechadas numerosas camas e partes enteiras de edificios hospitalarios públicos. Pero sobre todo porque a lei permite incautar camas dos hospitais privados e eles non as incautan, prefiren saturar os públicos e ter aos doentes en condicións terceiro mundistas; e porque as camas pódense montar como se está a facer nalgúns lugares en hoteis baleiros ou en pavillóns de mostras. O problema é que falta persoal que poida atender esas camas. Eles, os noxentos dirixentes do Partido Popular, baleiraron os hospitais e os centros de saúde públicos de persoal cualificado, deixando en cadro de mínimos eses establecementos e abusando laboral e profesionalmente dun persoal sometido á precariedade; e obrigaron aos sanitarios e sanitarias maiores a xubilarse e deixar as prazas sen cobertura para aforrar nunha necesidade básica como é a saúde pública.

Eses mesmos sen-vergoña, cínicos e mentireiros son os que levan anos e anos gobernando en Galiza, en Castela e León, en Madrid, ou que estiveron precarizando a saúde pública en Valencia ou Murcia mentres gobernaron, poñendo ao persoal médico, de enfermería ou auxiliar aos pes dos cabalos das empresas de sanidade privada; que arrasaron con todo o público alí onde colleron competencias sobre os servizos, entre eles a sanidade. Os do partido que foi condenado por beneficiarse da corrupción de innumerabeis dos seus dirixentes políticos e dos secuaces nomeados por eles, que non só se beneficiaron persoalmente senón que traballaron para acadar ingresos irregulares para o Partido Popular. E aínda queda por clarexar o dos famosos “sobres” que parece que percibiron moitos deses “patriotas” do tres ao cuarto que van polo mundo facéndose os heroes e os salvadores da patria (supoño que da patria na que teñen os cartos depositados en contas opacas).

Cando escoitamos falar a persoal sanitario das comunidades máis afectadas polo coronavirus, como Madrid, queixándose do seu esgotamento físico, da falta de material de prevención ou de que teñen que poñer aos doentes en corredores saturados de camas, indicando que hai camas baleiras en hospitais privados porque as autoridades sanitarias da súa comunidade non executan a lei de alarma que permite derivar doentes cara aos hospitais privados aínda que estes se opoñan danme ganas de vomitar pola actuación gobernamental. Máis cando despois saen Pablo Casado, Núñez Feijóo ou outros polo estilo, que son todos iguais, a expresar a súa admiración polo persoal sanitario a náusea é case permanente e tarda en pasar. Porque prazas na privada hai, porque para Esperanza Aguirre (unha das maiores responsábeis do desmantelamento en persoal e medios na sanidade pública madrileña) e o seu home pronto houbo praza nun centro hospitalario privado, mentres outros estaban a ser derivados a corredores hospitalarios, habitacións saturadas, enviados aos seus domicilios ou algo polo estilo; e agora a hoteis sen clientes, alugados ou cedidos. Son todos eles uns sen-vergoña ou non? A que si?

Todos eles forman parte do Partido Popular, un cancro social que debería ser extirpado e destruído.

A defensa da sanidade pública e os principais xornais de galiza

Onte, 9 de febreiro, entre as 17:55 horas e as 18:32 horas estiven ollando os principais xornais de Galiza, nas súas edicións dixitais, para ollar as informacións neles aparecidos sobre a manifestación convocada para ese mesmo día ás 12:00 pola plataforma SOS Sanidade Pública como protesta pola ultradeficiente situación da sanidade de titularidade pública na Comunidade Autónoma galega. Os xornais analizados foron aqueles de Galicia que tamén teñen edición en papel. A particularidade destes xornais é que todos eles reciben inxentes fondos monetarios da Xunta de Galicia por diversos conceptos, desde axudas polo uso da lingua galega (cousa en moitos casos incomprensible) ata as máis peregrinas, pasando pola publicidade institucional declarada e a publicidade institucional máis ou menos disimulada en forma de información ou contribución ao coñecemento.

Con unha excepción, constatamos que a existencia desta nova está moi relegada a posicións moi secundarias da portada ou, noutros casos, é totalmente inexistente na portada dos dixitais. Nas que aparece, agás a mesma excepción á que antes me referín, hai dúas tendencias: uns , unha vez presentada a existencia da manifestación con breves descricións, inserir na nova declaracións de responsábeis do SERGAS e/ou do secretario do PP de Galicia dando máis detalle e entidade á propaganda destes últimos que ao feito do titular da nova; outro, pese a darlle un terceiro lugar na portada pon de segunda de portada unha inserción publicitaria disimulada e non identificada como tal sobre as urxencias no CHUS; e ao mesmo nivel as mesmas declaracións do xerente do SERGAS e do Secretario do PP de Galicia en novas separadas. Unhas novas teñen a súa referencia nas axencias EFE e Europa Press (EP) e outras nas redaccións dos propios xornais. As sinaladas como procedentes de EFE e EP dou por sentado que son un refrito de diferentes novas diferentes servidas polas citada axencias (as referidas á manifestación, a referida á declaración do xerente do SERGAS e a referida ao secretario do Partido Popular de Galicia; e non fai falta moita intuición para supoñer que as declaracións do xerente do SERGAS están feitas en día ou días anteriores). Imos velo xornal a xornal.

La Voz de Galicia. A edición dixital deste xornal foi consultada ás 17:55 horas do domingo 9 de febreiro. A nova procede da redacción deste xornal en Santiago con hora das 13:55. Pese a ser unha das máis importantes novas da xornada en Galicia, foi relegada á columna esquerda do VIIIº lugar da portada, incluso despois dunha importante nova de titular “Koni sella la septima del Depor”. Entrando na nova, esta describía de forma superficial tanto a manifestación como das intervencións finais habidas na mesma. Dentro da nova dáse relevancia ás manifestacións conspiranoicas do secretario do PP de Galicia atribuíndo os graves problemas que padece a sanidade pública galega a conspiracións da oposición, declaracións conspiranoicas que nos lembran a aquelas do “contubernio xudeo-masónico pagadas co ouro de Moscú” que se escoitaban no entorno do xeneral asasino e dos seus cómplices non menos asasinos. Como vemos a neutralidade e calidade informativa deste xornal deixa bastante que desexar; quizás sexa este o motivo polo que o grupo empresarial ao que pertence sexa un maiores beneficiarios de centos de miles de euros de fondos públicos fornecidos pola Xunta de Galicia por distintos conceptos de axudas e por compra de espazos e campañas publicitarias patrocinadas polas consellerías do goberno galego.

Faro de Vigo. É o segundo xornal de Galicia en tirada; e, tamén, o segundo receptor de fondos públicos procedentes da Xunta de Galicia polo concepto de diferentes axudas á prensa e beneficiario, tamén, da publicidade institucional do goberno de Galicia e das súas consellerías. A portada dixital deste xornal foi consultada ás 17:58, onde a nova da mobilización convocada por SOS Sanidade Pública estaba situada na columna da esquerda nun posto XIIIº, despois de novas tan importantes como “El primer Cunqueiro enamorado...”, “Brais es el elegico para acompañar a Aspas y Smolov...” (nova xa pasada nese momento), “Arde un coche en plena plaza elíptica de Vigo”, “Todo listo en Los Angeles para...” ou “Osasuna – Real Madrid en directo” por poñer algúns exemplos de criterio periodístico utilizado nese xornal cara a un problema moi grave que está a afectar a toda sanidade de Galiza, pero que na comarca viguesa está a cobrar aspectos excepcionalmente graves para a saúde da poboación tanto na atención primaria como na hospitalaria. Unha vez dentro da nova, redactada en base a informacións das axencias EFE e EP, vemos que da tanta importancia á nova de actualidade que é a manifestación como ás declaracións seguramente pretéritas do xerente do SERGAS e, por suposto, ás veleidades conspiranoicas do secretario do PP de Galicia. Outra curiosidade é que aparece a nova baixo dous romboides que rezan un “Noticias de Verín” e o outro ”Noticias de comarca de Verín”; calidade informativa: unha manifestación convocada para toda Galiza, desde toda Galiza e na capital de Galiza convértese nunha nova de Verín. Feijóo contento e disposto a seguir soltando cartos.

El Correo Gallego. O que parece ser terceiro xornal de maior tirada de Galicia, editado en Santiago de Compostela. Tamén dos máis beneficiados polas “axudas” e a publicidade da Xunta de Galicia. Aquí, hai que dicir que a referencia aparece no IIIº lugar da portada, despois dunha nova referida ao coronavirus e (e isto é para poñerse a mexar e non botar gota) dun artigo de publicidade datado no día tres de febreiro adulando as excelencias das urxencias do CHUS mil veces denunciadas polas organizacións defensoras dos doentes e en cuxas instalacións de urxencias ten falecido, segundo denuncias do persoal médico, un doente a semana pasada. Neste xornal, El Correo Gallego, na mesma portada e ao mesmo nivel aparecen, nun apartado os titulares das declaracións propagandísticas do xerente do SERGAS e noutro apartado as fábulas conspiranoicas de Tellado, secretario do PP de Galicia. Entrando xa na noticia en si mesma, observamos que está baseada na información proporcionada por EFE cunha extensión maior que Faro de Vigo e Voz de Galicia referidas á manifestación e as súas motivacións e, como xa non chagaban as dúas novas parellas, facendo referencia ás declaracións propagandísticas do xerente do SERGAS. Renovará El Correo Gallego subvencións de diversa índole e contratos publicitarios coa administración da Xunta de Galicia e organismos dependentes dela? Supoño que si, que igual que nos casos anteriores Núñez Feijóo e o Partido Popular estarán contentos.

Atlántico. Este xornal no seu espazo dixital, visto no intervalo horario mencionado ao inicio, dedica á manifestación convocada por SOS Sanidade Pública en defensa da sanidade un primeiro lugar na súa portada. Entrando no contido da nova vemos que está elaborada pola redacción do propio xornal; unha elaboración impecable como nova xornalística na que se nota o obxectivo de informar do acontecido nas rúas de Compostela ese día pola mañá, informando das motivacións dos diferentes actores do foco da nova. A diferencia do feito nos xornais analizados con anterioridade, o xornal Atlántico non mistura a actividade reivindicativa con declaracións propagandísticas ou conspiranoicas de ninguén (igual porque as declaracións do xerente do SERGAS xa as publicou no seu momento e as de Tellado, que sirven para todo, xa non son unha nova real). Resúltame curioso que este xornal, do mesmo grupo editorial que La Región, publicara unha nova tan obxectiva e sen sesgos evidentes; e isto dígoo porque este grupo editorial é moi achegado ao PP de Ourense. Claro que os baltaríns están moi contrariados polo tema Verín que estiman que lles vai supoñer un alto custo político nas próximas eleccións autonómicas. Se segue así non sei se este xornal vai renovar subvencións nin publicidade institucional da Xunta, o cal non sei se poría en solfa a súa continuidade como xornal, polo menos na súa versión impresa.

Nós Diario. Este xornal, na súa edición dixital aberta, o domingo pola tarde mostrábanos unha breve crónica da manifestación feita por un dos seus redactores, indicando os apoios políticos cos que contaba, as persoas que leron os comunicados finais e centrándose fundamentalmente en breves opinións acadadas durante o acto de protesta polo voceiro de SOS Sanidade Pública Manuel Martín e dous representantes de plataformas de defensa da saúde das comarcas de Monterrei e da Barbanza. Non se prodigou máis na información sobre a mobilización.

La Opinión Coruña. Este xornal, do mesmo grupo editorial que Faro de Vigo, deu unha nova feita en base a novas de EFE e AP que parece copiada do seu irmán maior, o Faro de Vigo. O lugar de portada, como Faro, moi secundario. Tamén levará subvención e publicidade.

Vistos tamén os xornais dixitais de La Región de Ourense, Diario de Pontevedra e El Progreso de Lugo, dicir que ningún dos tres presentaba mención algunha do acto convocado pola plataforma SOS Sanidade Pública en defensa da sanidade pública celebrado o día 9 de febreiro de 2020 en Compostela entre as súas novas de portada.

Como podemos observar, isto é o que da de si a prensa con edicións impresas que temos neste país galego. Dos tres xornais con maior tirada con base en Galiza, dous deles case ocultan a nova máis importante do acontecido onte, 9 de febreiro, no país; o terceiro deles, domiciliado no concello de Santiago de Compostela e que polo tanto non pode ocultar a realidade do que alí pasou, sitúa a nova en terceiro lugar de referencia, pero precedido dun artigo de propaganda sobre as máis que denunciadas urxencias no CHUS e acompañado por dous artigos con referencia pepera: un no que o xerente do SERGAS dedícase integramente a facer propaganda da política sanitaria sanitaria da Xunta de Galicia e xustificando o inxustificable con datos presuntamente certos pero desconectados da realidade do masacrado polo Partido Popular na sanidade pública galega; e o outro no que o secretario dese partido na Galiza se dedica a botar pelotas fora con afirmacións conspiranoicas sobre a sanidade que ese partido está a destruír progresivamente desde que Núñez Feijóo acadou a Presidencia da Xunta de Galicia.

Hai que sinalar, tamén, que hoxe luns algún deles como o Faro de Vigo e La Opinión de Coruña renovaron a nova e non lle dedican tantas liñas ao xerente do SERGAS; o cal non signifique que introduza o tema na renovada nova. Imaxino que a alguén se lle caía a cara de vergonza, e de aí o troco.

E se agora están así, como para lelos cando convoquen as eleccións galegas !

ANEXO

Para rematar, un resume das axudas concedidas pola Xunta de Galicia aos diferentes medios xornalísticos e de comunicación, onde vemos que destacan con moito as empresas do Grupo Voz, seguidas de Faro de Vigo e El Progreso de Lugo. Isto pódenos axudar a comprender algunha das cousas que pasan coa información neste país. Os datos están tirados do Diario Oficial de Galicia de 27 de decembro de 2019.

a) Axudas a xornais impresos en formato papel:

Entidade beneficiaria	Importe axuda
Editorial Compostela, S.A.	72.982,98
Editorial La Capital, S.L.	28.163,44
El Progreso de Lugo, S.L.	125.832,10
Faro de Vigo, S.A.	242.808,15
La Opinión de La Coruña, S.L.	38.021,94
La Región,S.A.	96.910,09
La Voz de Galicia, S.A.	553.757,62
Lérez Ediciones, S.L.	68.866,18
Rias Baixas de Comunicación, S.A.	27.657,50

b) Axudas a empresas radiofónicas privadas:

Entidade beneficiaria	Importe axuda
Radio Coruña, S.L.	5.783,22
Radio Lugo, S.A.	3.736,96
Radio Orense, S.A.	18.936,50
Radio Pontevedra, S.A.	20.333,84
Radio Popular, S.A.	73.702,41
Radio Vigo, S.A.	30.293,01
Sociedad Española de Radiodifusión, S.L.	25.325,05
Uniprex, S.A.	59.799,67
Voz de Galicia Radio, S.L.U.	28.489,34

c) Axudas a empresas xornalísticas que difundan a súa actividade informativa mediante a internet:

Entidade beneficiaria	Importe axuda
Editorial La Capital, S.L.	5.568,03
El Progreso de Lugo, S.L.	24.106,92
Europa Press Delegaciones, S.A.	208,63
Faro de Vigo, S.A.U.	74.499,03
La Opinión de La Coruña, S.L.U.	15.692,57
La Región, S.A.	13.189,53
La Voz de Galicia, S.A.	294.360,48
Lérez Ediciones, S.L.	9.521,79
Radio Lugo, S.A.	391,71
Rías Baixas de Comunicación, S.A.	3.229,08
Sermos Galiza, S.A.	2.323,42
Virtual Vedra Comunicación, S.L.	4.910,21
Voz de Galicia Radio, S.L.U.	141,76