Hoxe espertamos cunha mala nova: Giorgia Meloni, lider do partido fascista Fratelli dall'Italia (FdI), que vai formar goberno xunto con Berlusconi (o home da cara dura e de plástico) lider de Forza Italia o xemelgo italiano do Partido Popular de España, e con outro ilustre fascista, da Liga Norte italiana, Mateo Salvini, que xa estivo no goberno facendo políticas de corte fascista e xenófobo.
As primeiras palabras da nazi-fascista Meloni foron para recalcar que "eles gobernarán para todos os Italianos". O que non sabemos se, os da Meloni só consideran italianos a aquelas persoas que se alinean coas súas posicións, como é tradicional nos partidos fascistas que historicamente gobernaron países europeos.
Hitler, que tamén ía gobernar para todos os alemáns, se cargou a toda aquela persoa que amosaba a diferencia con el e os seus, amais de establecer políticas criminais de xenofobia étnica e relixiosa. Igualmente Mussolini en Italia e Franco en España. Os primeiros chegaron aos gobernos polas urnas e grazas ás actuacións nos seus respectivos países da socialdemocracia, que practicou políticas máis liberais que políticas de caracter social (vos soa?). Franco chegou grazas a un criminal golpe de Estado, pero mantivo a súa criminalidade cara ás diferencias ata a súa morte.
O trío fascista italiano non sabemos a ciencia certa o que vai facer, como tampouco o sabemos dos fascistas suecos. Mais si sabemos o que están a facer en Polonia e Hungría gobernos que se achegan ideoloxicamente a Meloni e aos suecos fascistas. Sabemos que están a facer políticas represivas tanto no social como no polítco, que están establecendo políticas discriminatorias e racistas, que están atentando un día si e outro tamén contra os dereitos das mulleres,... Facendo todo aquilo que está reñido cos dereitos humanos e coas liberdades democráticas.
En fin. Que os socialdemócratas revisen as políticas que están a facer; que os Lambán, Sánchez, e toda a compañía liberaloide que pulula polo PSOE tomen nota. Xentes coma eles conseguiron facer quedar en nada aos partidos socialistas de media Europa (Francia, Italia, Grecia, ...) e en caseque nada na outra media. Que tomen nota tamén os socialdemócratas de verdade que están en Podemos e en Esquerda Unida, porque coa súa compañía están xustificando as políticas do PSOE.
E están acadando, entre todos eles, que o fascismo ultraNAZIonalista español se apropie das consignas clásicas da esquerda para, cando chegan aos gobernos, baleiralas de contidos. Esas consignas que anunciaban cambios nas políticas económicas en favor das maiorías. Esas consignas que, unha vez nos gobernos, os partidos que se dicían de esquerdas non traduciron en feitos e adoitaron medidas propias do capital. Esas consignas que ditas por PSOE, PCE, Esquerda Unida,... xa ninguén cre e provocan a deserción das urnas de milleiros de xóvenes. Esas consignas que no campo da falta e a manipulación da información, do escaso nivel de cultura proporcionado desde as institucións e o sistema educativo polos diversos partidos -sen excepción- que tiveron nas súas mans os gobernos do Estado consiguen que os destinatarios das mesmas, que obxectivamente deberían votar esquerda, acaben votando ao fascismo ou á dereita neofranquista (aí temos o exemplo de Madrid).
En fin. Éche o que hai. E hai que trocalo. É inadmisible que desde o punto das liberdades democráticas esteamos hoxe aínda peor que entre os anos 1977 e 1990. É incrible que gobernos presididos por Adolfo Suárez tiveran feito políticas con maior contido social, ou polo menos con contido similar, que gobernos presididos por Gónzález, Rodriguez ou Sánchez.
Quiza o que fai falta é unha boa revolución. E non estou chamando á violencia, por suposto, que é delicto.
