28 xaneiro 2025

O ABUSO DAS CHAMADAS “LEIS OMNIBUS” (I)

     

Este artigo, que inicialmente ía constar dunha única parte, imos dividilo en dúas. A primeira vaise centrar no RD-L 9/24 rexeitado a pasada semana no Parlamento Español. A segunda parte, versará sobre a frecuente utilización tanto por parte do PSOE coma polo Partido Popular desta figura para colar de forma sibilina disposicións discutibles ou impopulares entre toda unha selva de medidas.

Primeira parte:

O REXEITAMENTO PARLAMENTARIO DO R.D-L 9/24

A pasada semana o Parlamento Español rexeitou a validación do Real decreto-lei 9/24, de 23 de decembro polo cal se dispoñían toda unha serie de medidas de diferente natureza. A modo de exemplo, citarei algunhas: suba das pensións para o ano 2025, gratuidade ou cofinanciamento dos transportes públicos de viaxeiros utilizados por unha maioría de clase obreira para desprazarse cara aos seus traballos, salario mínimo interprofesional (SMI), procedemento de expulsión no caso de ocupacións de vivenda cotiá ou segunda vivenda, suspensión de lanzamento da vivenda para fogares vulnerables sen alternativa habitacional, establecemento de impostos complementarios a grupos multinacionais ou nacionais de gran magnitude, axudas para particulares e empresas afectados pola DINA no Pais Valençiá e pola actividade volcánica na Illa da Palma, axudas para compra de coches eléctricos e instalacións de puntos de carga, axudas para axeitar vivendas para menor consumo enerxético, etc. (quen desexe coñecer a totalidade do RD-L que PULSE NESTA LIGAZÓN).

Foron os votos de Partido Popular (PP), VOX e Junts per Catalunya (JpCat), que votaron en contra do validamento os que deixaron en suspenso todas as medidas contidas na citada disposición. Coa particularidade de que, por ser un decreto-lei, moitas delas xa estaban a ser aplicadas desde o inicio de ano. A modo de exemplo cito a suba dos importes das pensións, a gratuidade do transporte de viaxeiros, o libramento de parte das axudas para os danos da DINA de Valencia ou axudas aos afectados polo volcán da Illa de Palma. Os efectos: que os pensionistas no mes de febreiro van volver cobrar o mesmo que en decembro do 2024, que os beneficiarios do transporte urbano e interurbano afectados van ter que pagar os seus billetes ao prezo que fixen as empresas, que as axudas para paliar os desastres meteorolóxicos van quedar canceladas.

Que razóns puideron levar a PP,Vox e Junts a rexeitalo?

Queda tamén en suspenso o imposto extraordinario sobre os beneficios das empresas enerxéticas e as afectadas polo Artigo 10 do real decreto-lei mencionado, entre elas as grandes empresas enerxéticas e a banca. E, por moito que o disimulen, é este o motivo (salvar ás enerxéticas e á banca do imposto) polo cal a dereita reaccionaria e nazi-fascista agrupada no Partido Popular, Junts per Catalunya ou Vox votou en contra de validar o citado decreto-lei coa escusa de que non estean en paquetes lexislativos separados as diferentes medidas; que non votarían en contra da suba das pensións e do transporte público, e (como imbéciles e sen vergoña que son) mentindo descaradamente atribuíndo ao decreto-lei medidas que para nada están nel contempladas. Observaremos aquí que a maior parte das medidas contempladas na disposición son de orde social, favorables –incluso a maioría das fiscais- ao conxunto da poboación ou ás pequenas e medianas empresas. Polo cal, podemos cualificar as escusas do PP e de JpCat coma iso: escusas propias de mintireiros sen escrúpulos e de vasalos dos poderes económicos.

Observaremos aquí, tamén, que Vox ten declarado que aínda que foran en paquetes separados votarían en contra tanto da actualización das pensións coma do financiamento das viaxes no transporte público. Parece que o criminal e fascista arxentino Javier Milei senta cátedra entre o lixo voxsariano.

Ah! E o que din os sabelo-todo presentes nas ondas e nas columnas dos xornais de que “imposible un goberno PP-Vox-Junts porque estes dous últimos son incompatíbeis entre si” coido que non se corresponde coa realidade. Os tres están dirixidos por xentes que teñen máis que demostrada a súa falta de principios éticos e de honestidade [polo menos] política, que o único que lles interesa e servir os intereses persoais e os daqueles aos que serven na política. E estes son feles crentes no dito de “quen paga, manda”.

Deberían ser obxecto de tratamento lexislativo separado algunhas das medidas contidas neste real Decreto-Lei?

Eu, persoalmente penso que si; moitas das medidas contempladas nas disposicións transitorias e nas disposicións adicionais (e incluso no articulado) poderían ser obxecto en se mesmas de tratamento lexislativo diferenciado. Con isto non quero dicir que sexan medidas rexeitables e que a súa presencia no texto do que falamos implique que deba ser rexeitado. A meirande parte do decreto fai referencia a aspectos de marcado carácter favorecedor das maiorías sociais máis vulnerábeis e cun tratamento positivo, favorable á súa defensa diante das agresións de todo tipo por parte do gran capital. Tamén fai referencia a eses beneficios extraordinarios que banca e multinacionais enerxéticas teñen derivados das crisis nas que resultaron altamente favorecidas (e a banca mimada polo Estado que asumiu ás súas perdas na última crise con cargo ao conxunto da cidadanía por obra e graza do goberno de M.Rajoy coa colaboración do PSOE). E foi isto último o que levou ao seu rexeitamento (coa colaboración desa referencia ao SMI que tanto lle doe ao grande empresariado).

Pero todo este balbordo ten que ter algo positivo.

É claro que o Goberno Español ten a obriga de buscar a forma de corrixir este despropósito parlamentario (e se non o fai, imos ser moitos –sobre todo as persoas xubiladas- os que imos esixirllo na rúa), polo que, se non é a mellor situación a actual, é corrixible e aplicables nun curto prazo as medidas contempladas no decreto-lei.

E o positivo é que as declaracións daqueles que puxeron por diante o seu interese político e o económico das minorías que os sustentan, votando en contra dos intereses dunha maioría da cidadanía e dos intereses dos economicamente máis desfavorecidos, brindáronnos a ocasión de coñecer mellor varias cousas arredor dos que rexeitaron a iniciativa.

De Junts per Catalunya quedaron máis que claras as cousas que moitos xa sabiamos: que é un clásico  partido de dereitas, sen principios e sen ética; que a súa adscrición nacionalista se basea na defensa dos intereses da burguesía catalá e que non dubida en lexislar contra as clases populares para servir a aqueles aos que lles rende submisión (aí temos a súa privatización da sanidade e atención á dependencia durante os períodos os que gobernou Catalunya, ben coma Junts, ben coma Converxencia i Unió ou os seus pretéritos apoios a gobernos do Partido Popular).

Do Partido Popular algo que tamén sabiamos: a capacidade de mentir descaradamente, e sen poñerse colorados, que teñen Núñez Feijóo e Cuca Gamarra. Do Alberto Núñez xatemos falado abondo neste blogue e xa ten falado moita outra xente galega que coñece ben os seus costumes e as súas mañas rastreras. De Cuca Gamarra, basta con dicir que de man dereita e voceira do Partido Popular baixo o mando do denigrado e vilipendiado Pablo Casado, pasou a voceira do mesmo partido baixo o mando do seu sucesor Núñez Feijóo, despois de que Casado fora pouco menos que queimado e abandonado cal can por case todos os membros do seu equipo de dirección.

E de Miguel Tellado, deputado do Partido Popular (escudeiro –e posiblemente algo máis- de Núñez Feijóo), un novo paso na súa transición cara á dereita; esta vez aliándose co nazismo e volvendo a darlle a razón ao franquismo pola súa crítica de devolver ao PNV un edificio sito en París que foi incautado polos nazis e regalado ao réxime franquista e que actualmente está ocupado polo Instituto Cervantes, medida contemplada na Disposición Adicional Segunda do real decreto-lei do que falamos. Outra posibilidade, sen descartar para nada que Tellado sexa defensor do franquismo, é a súa infra-cultura ou incapacidade para buscar información amosada por un suxeito que estando na Universidade pretendía ser líder dentro do movemento estudantil. Pasou pola Universidade ou a Universidade pasoulle por riba?, que preguntaría o meu amigo e colega Felipe.

Post Scriptum (28-01-2025)

 Entre as razóns que antes teño atribuído a JxCat de rexeitamento do RD-L 9/24 dicia que era o imposto extraordinario sobre os beneficios da banca e das enerxéticas quen determinara a súa oposición. Pois parece que non é so iso. En novas aparecidas onte nos xornais dixitais cóntannos que tamén as moratorias anti-desafiuzamentos (para as persoas máis vulnerábeis, lembremos) fan dano aos mandados da burguesía catalá que quer converter Barcelona e Catalunya nun parque temático de vivendas turísticas a costa de facer imposible a adquisición ou alugueiro de vivenda por parte da clase traballadora e a pequena burguesía, así como facer fronte ás subas do prezo dos alugueiros coa conseguinte desafiuzamento ou lanzamento para que fondos voitre ou grandes tenedores de vivenda a convertan en turística. O dito máis arriba: "quen paga, manda".

Por suposto que o Partido Popular coincide con toda esta folosofía que aduce JxCat. Ambos son servidores da oligarquía española e catalá; e, polo tanto, comparten intereses.

11 xaneiro 2025

UN CRIMINAL NA CASA BRANCA

          O próximo 15 de xaneiro, un criminal fascista tomará posesión do cargo de Presidente dos Estados Unidos de América (EUA). Donald Trump, condenado recentemente como acosador-violador por un tribunal de xustiza do seu país vai ser nomeado máximo dirixente dos EUA.

          Era coñecido que  aínda que fora condenado a penas de cadea el mesmo ía auto-indultarse, como parece tamén que pensa indultar a todas as persoas condenadas pola súa participación de hai catro anos no intento de golpe de Estado co asalto ao Capitolio, inspirado –segundo todos os indicios, pero aínda non xulgado - polo propio Donald Trump, que como se pode supoñer vai decaer; sobre todo tendo en conta que no seu pasado mandato ocupouse de que o Tribunal Supremo dos EUA fora “tomado” por xente racista, ultraconservadora e fascista.

Utilización do público en beneficio propio.

          É ben coñecida a utilización que no pasado mandato Trump fixo dos recursos públicos da Casa Branca para favorecer os seus propios intereses privados e os do seu clan (o mesmo que podemos dicir de Biden ao respecto do seu fillo e os intereses petrolíferos deste na Ucraína). Coma exemplo, Trump, nos seus retiros e vacacións, en vez de ir ao clásico Camp David residencia de vacacións dos presidentes dos EUA con todo o persoal e medidas de seguridade xa instaladas, íase aos seus hoteis de Florida con todo o seu séquito de seguridade e con todo o demais necesario para garantir a estancia no lugar; iso, loxicamente, supoñía non so un gasto extra para o erario público ianqui senón que amais supoñía un inmenso negocio para o propio Donald Trump. E coma este casos e casos durante os catro anos do seu mandato. A mágoa é que fora substituído por outra persoa que, nese aspecto, non era moi diferente del.

          Non podemos esperar que neste mandato que vai comezar a cousa sexa diferente. De feito, por declaracións dun xenro do delincuente, hai indicios que indican xa intentos de intervención na Faixa de Gaza para convertela nun destino turístico, negocio no que son especialistas os Trump, igual que o avó de Donald era un especialista na trata de brancas e un proxeneta.

O equipo de Trump

          O equipo escollido por Trump non é menos que o propio elemento que os escolleu. Un equipo formado por xente ultraconservadora, negacionista do cambio climático e/ou das vacinas; por persoas ligadas aos fondos de investimento e grandes accionistas de empresas de comunicación e xornalísticas; ex-militares fascistas que apoian o xenocidio palestino que está a cometer Israel (liguémolo tamén cos intereses turísticos de Trump en Gaza); xentes sobre as que pesan acusacións de abusos sexuais; xentes creacionistas que negan a evolución e que pretenden impoñer as súas ideas nos establecementos educativos; persoas que negan o dereito de igualdade das persoas por raza, sexo ou orientación afectiva; que negan os dereitos das mulleres a decidir sobre o seu propio corpo e vida; nazis declarados, xentalla que non dubida en matar persoas ou natureza co fin de beneficiarse persoalmente; ... en fin toda unha serie de elementos indesexables en calquera sociedade debe rexeitar e meter na cadea (pulsando a ligazón, podemos coñecer os primeiros membros nomeados directamente e que non necesitan aprobación das cámaras; os restantes que pretenden nomear son iguais ou peores). Outra ligazón dun medio diferente:

https://www.univision.com/especiales/noticias/infografias/2024/gabinete-trump-rubio-musk-kennedy/ .

          Fálase moito de todo o gabinete, pero en especial de Elon Musk; un home que está aí para favorecer os seus negocios. Un racista surafricano sen escrúpulos con residencia nos EUA, un nazi declarado que amosou o seu apoio ao partido herdeiro das ideas de Hitler, Alternativa para Alemaña (AfD), nas próximas eleccións dese país; un suxeito que financia a campaña do fascista e brexista Farage no Reino Unido; un suxeito que necesita elementos materiais para a fabricación das baterías dos seus coches TESLA e que non ten principio algún na forma de conseguilos alí onde estean; un suxeito que está a influír e financiar o partido da fascista Meloni en Italia.

          É evidente que o único que busca este home, o máis rico do mundo, é beneficiarse para o seu lucro persoal da súa pertenza ao gabinete Trump.

As intencións iniciais de Trump

          Polo seu anterior mandato, sabemos que Donald Trump é un incondicional defensor do exterminio palestino a mans dos nazi-sionistas israelís. Un aliado firme do Estado de Israel que non dubidaría nunha intervención directa no Oriente Medio para favorecer dúas cousas: primeiro, os seus propios negocios nesa área; e segundo: os intereses estratéxicos dos EUA na zona (tamén ligados ao éxito dos seus negocios).

          O tema de Ucraína é preocupante. Di Trump que vai rematar coa guerra entre Rusia e Ucraína; como o vai facer non se sabe, pero co animal que é e cos personaxes cos que se rodeou é capáz de facer calquera barbaridade. E a Unión Europea nin “mú”. Fala da OTAN, fala de gastar máis en armamento por parte de Europa (evidentemente para favorecer á industria armamentística), como se non nos pasaramos xa gastando e descoidando outras necesidades para mercar xoguetiños de morte. E o holandés errante, calado coma un peto; “sí, bwana!” (pero en inglés).

          Agora fala tamén de apropiarse de Groenlandia, polas boas ou polas malas, e de Canadá. E de trocar as denominacións xeográficas ao seu gusto.

          Pulsando nesta ligazón, podemos ver un breve resumo das intencións xa declaradas do criminal Donald Trump.

Mass media, redes sociais e Trump.

          Os “paladíns da liberdade e veracidade da información”, así coma os que desde os seus negocios cinematográficos empezaban a considerar a sociedade coma algo plural, formada por persoas con ideas, comportamentos e orientacións diferentes e maiormente respectables (agás as fascistas, xenófobas e machistas) están a “adaptarse” aos novos tempos, poñendo o negocio por diante dos dereitos humanos e capitulando ante o trumpismo fascista.

          Así temos ás redes de Mark Zuckerberg  (Facebook e Instagram) que elimina o control de publicacións de desinformación das súas redes para favorecer as publicacións fascistas e ultraconservadoras que se valen de mentiras e da desinformación para favorecer os seus intereses.

          A rede X (antes Twitter) propiedade de Elon Musk, unha das principais difusoras de propaganda nazí, sioninista e fascista. Rede na que se censura e se suprimen contas que critiquen ao seu propietario ou aos seus protexidos (ou simplemente se bloquea a publicación dos seus posts para que non saian máis aló da propia conta).

          O WashingtonPost, o xornal máis grande e antigo de Washington, na actualidade é propiedade dun holding de empresas propiedade de Jeff Bezzos (propietario, tamén, de Amazon) con intereses na exploración de viaxes inter-espaciais para millonarios. Durante a campaña presidencial americana prohibiu aos responsables do xornal pronunciarse contra Trump, a sabendas de que o Washington Post sempre foi un xornal de tradición demócrata e antifascista.

          Outra das empresas que se rendeu diante da barbarie é Disney. De entrada xa suspendeu e censurou unha serie animada, WinLose, na que se amosaba a tolerancia transxénero; e suprimiu un capítulo da serie Marvel Moon Girl y Dinosaurio Diabólico. Aparte, de facer millonarias doazóns a fundacións ligadas a Donald Trump; supoñemos que para non perder ou lograr favores da nova administración ultradereitista dos EUA.

          ... E o que che rondarei, morena.

O que nos ven enriba.

          Co panorama de armas mortíferas en poder desa banda de xentalla indesexable; cos seus ánimos agresivos, guerreiros, e expansionistas; con cartos para mercar a todo canto civil e militar corrupto anda polo mundo; etc. nada bo podemos esperar para a humanidade, nin desde o punto de vista climático nin desde o punto de vista do respecto da paz e dos dereitos humanos. Mais se temos en conta que hai un duelo expansionista entre o fascismo de orixe norteamericano, liderado por Trump, e o fascismo procedente de Rusia, liderado por Putin, e ambos servindo aos intereses propios e das súas oligarquías, a cousa aínda desmellora.

E China (un país que noutros tempos foi colectivista e promotor da igualdade social e agora unha ditadura capitalista ao servizo dunha casta burocrática) observándoo todo e esperando sacar tallada.

E a Unión Europea? Pois nada, aquí na “vella Europa” a maioría dos dirixentes políticos da dereita cada vez máis próximos ás filosofías e aos movementos nazi-fascistas, dándolle máis cancha a eses criminais en potencia e supeditando as liberdades democráticas e os dereitos humanos aos intereses que realmente representan. E os socialdemócratas no seu papel cotiá: dicir pero non facer, adaptarse e tentar sobrevivir (ata que vaian por eles, coma fixo Hitler nos anos 30). E ambos, cun claro perfil de supeditacións aos intereses dos EUA na rexión e no mundo.


 

O SAHARA: 50 ANOS DE DESPROPÓSITOS E OPRESIÓN

            Corría o mes de novembro do ano 1975, sendo ditador en funcións Juan Carlos de Borbón e Borbón (un mes máis tarde Juan Carlos I,...