LIBERDADE PARA ASSANGE!

 

 

        Doutra volta os tribunais británicos vanse pronunciar sobre se Julian Assange debe ser extraditado ou non aos Estados Unidos de América (EUA), onde vai ser xulgado por "traición" e onde pode ser condenado a morte. Hai que sinalar aquí que a "traición" que se lle atribúe ao ilustre personaxe sueco consiste en facer públicos os documentos da propia administración estadounidense no que se describen plans e accións criminais cometidas polo exército americano, e os contratistas por el seleccionados, en Iraq e que constitúen flagrantes violacións dos dereitos humanos e mesmo crimes contra a humanidade tal e como están contemplados na lexislación internacional.

            A estes dirixentes civís e militares dos Estados Unidos de América, que se autoproclaman "defensores da liberdade" pero que non son máis que uns criminais sen escrúpulos, non lles bastou con utilizar aos seus servizos secretos (a famosa C.I.A.-Compañía Internacional de Asasinos) para facerlle a indecente e cheirenta montaxe que lle fixeron a Assange en Suecia de cara a acadar a súa extradición. Supoño que esa mascarada foi realizada coa colaboración de elementos corruptos da policía, da xudicatura e da política suecas (cousa que se podía deducir sen esforzo das novas publicadas pola prensa europea nada sospeitosa de ser "anti-americana" polo fedor que a montaxe botaban) e, posiblemente, millonariamente recompensada. Iso levou consigo a peticións de extradición de Assange, que vivía en Inglaterra, a Suecia para xulgalo por un algo que non cometeu, que foi fabricado artificialmente.

           Afortunadamente un goberno ao servizo do seu pobo, o de Ecuador daquel entón, acolleu ao líder de Wikileaks (cuxo enderezo web, se non está bloqueda polos criminais, é https://www.wikileaks.org)  dándolle asilo político na súa embaixada. Alí estivo a vivir e a ser vixiado por distintas bandas de criminais dos servizos secretos de diversos países ata que un cambio no goberno do Ecuador (que pasou a estar formado por servís escravos dos EUA) decidiu entregalo ás autoridades británicas.

            Encarcerado e xulgado en numerosas ocasións polos tribunais do Reino Unido, cun cada vez máis deficiente estado de saúde debido ao longo período de illamento na embaixada de Ecuador e nas cárceres inglesas (sen descartar os malos tratos por parte dos servizos secretos e da CIA), Assange está agora pendente do pronunciamento dos tribunais británicos sobre a súa extradición.

            Conscientes do ataque á liberdade de expresión por parte dos tribunais británicos que suporía o acceder á extradición de Julian Assange aos EUA; e conscientes do que a Assange lle podería ocorrer no "país da liberdade", os movementos pola liberdade e as liberdades democráticas estase a mobilizar no Reino Unido contra ese proceso de extradición. Existe un serio perigo de que Assange poida ser condenado á morte; de que os tribunais dos EUA condenen á liberdade de prensa e de información á pena de morte. E iso sen deixar de considerar que entre a súa chegada a os EUA e o seu xuízo non poida sufrir un "accidente conveniente" ou unha agresión doutro "preso descontrolado" que remate coa vida de Assange (lembremos o caso de Oswall, presuto culpable, e Rubi, que disparou mortalmente ao primeiro, no entramado do asasinato de John Kennedy).

            Condenar a Julian Assange non é máis que iso: matar ao mensaxeiro e deixar libres e sen castigo aos verdadeiros culpables das aberracións e os crimes feitos públicos por Wikileaks.

        Así que desde aquí ESIXIMOS LIBERDADE PARA JULIAN ASSANGE. Esiximos o respecto ás liberdades democráticas, aos dereitos humanos e ao dereito de autodeterminación dos pobos, sen tutelas de ningún país imperialista que coarte a súa liberdade e a dos seus cidadáns.

 

Galiza defende a súa sanidade pública das agresións ás que a somete o Partido Popular

         

        O pasado día 4 de febreiro unha gran parte da poboación da Galiza desprazouse cara a Santiago de Compostela e botouse á rúa en defensa dunha sanidade pública que está a ser, esnaquizada e vendida polo Partido Popular en pequenos cachos, ou en grandes lotes, ás grandes compañías que negocian e fan da sanidade e da saúde da poboación (que pode pagala) un obxecto de negocio. Lotes de venda e privatización que levan incluídos todos aqueles servizos precisos para que calquera servizo que teña por centro a prestación de servizos de saúde poida funcionar cuns mínimos aceptables: aparcadoiros, servizos de limpeza, servizos de laboratorio, servizos de ceas e xantares aos doentes ingresados, servizos de ambulancias, etc.

        Contrariamente ao que afirman desde a Consellería de Sanidade e doutras instancias da Xunta de Galicia e do Partido Popular (cuxas consignas son estendidas e repetidas de forma reiterada e insidiosa unha e outra vez polo lixo mediático -a maioría da prensa editada na Galiza, tanto en papel coma en edicións dixitais- , que secunda e anima as políticas seguidas polo mencionado partido) a manifestación é un acto que forme parte de ningunha campaña electoral "da esquerda" pois estaba xa convocada moito antes de de o incompetente que preside a Xunta de Galicia tivera convocado as próximas eleccións do 18 de febreiro.

        Numerosas plataformas cidadáns que velan pola sanidade pública e procedentes dos máis distantes recunchos do país, numerosas asociacións de pacientes, numerosas asociacións e sindicatos médicos e de enfermaría, sindicatos de clase, colectivos representativos de xubilados e das persoas maiores, colectivos de enfermidades determinadas e/ou raras,... É dicir unha ampla representación de toda a cidadanía galega ten participado na mobilización convocada por SOS Sanidade Pública o pasado día 4 de febreiro en Compostela, sen distinción de ideoloxía, con toda a pluralidade que pode darse nun país coma o noso. Dende Ferrol ata Valdeorras, dende Ribadeo ata A Garda, dende o Cabo Ortegal ata Verín, dende a Costa da Morte ata A Mezquita e Navia de Suarna... veciños e plataformas diversas estaban presentes na que resultou ser unha grande mobilización cidadán en contra das políticas de desmantelamento da sanidade pública que está a levar a cabo o Partido Popular.

        Políticas sanitarias da actual Xunta de Galicia de depredación do público, para favorecer ás compañías aseguradoras de saúde, favorecer ás compañías de servizos médicos privados (que supeditan a saúde da poboación á saúde das súas contas de resultados) e favorecer ás multinacionais farmacéuticas, que ven nos sistemas de saúde baseados na atención medicinal sistemática unha fonte de grandes ingresos que un sistema público de saúde baseado na prevención non lles proporcionaría. Unhas políticas que, como noutros eidos da gobernabilidade da Galiza, son produto non só da vontade dos gobernantes senón da aceptación das presións exercidas polas grandes corporacións industriais, fondos de investimento e corporacións bancarias, impulsoras estas últimas de coñecidas aseguradoras de saúde.

        Máis estes depredadores do público non están sós. Teñen o apoio de numerosos grupos de comunicación que non dubidan en minimizar, ocultar, retorcer a información ou -nalgún caso- directamente mentir sobre todo aquilo que poida prexudicar dalgún xeito á dereita económica e á dereita política. E, sen medo a errar, podemos afirmar con rotundidade que neste tesitura están a case totalidade das cabeceiras editadas en Galiza que teñen como soporte o papel, así como algunhas emisoras radiofónicas locais (integradas ou non en cadeas estatais). Por suposto que xa non falamos daquelas xeradoras de novas ligadas á RTVG, onde a manipulación diaria das novas en favor do Partido Popular é máis que evidente como denuncian os seus propios traballadores e as súas traballadoras. Mais que unha cadea pública, a RTVG parece unha empresa particular que actúe coma voceira e propagandista do Partido Popular na Galiza.

E que dixeron os principais xornais da Galiza, editados en papel, sobre a mobilización?

        Non hai mellor forma de demostrar a ligazón ideolóxica dun xornal, aliñada ou non co Partido Popular,  así como o respecto que lle teñen ás persoas que mercan o xornal para se informar, que ler o que din nas súas portadas a respecto da grande mobilización social en defensa da sanidade pública acontecida ese 4 de febreiro en Santiago de Compostela. Vexamos o que nos din as portadas dalgúns dos máis importantes medios editados en papel na súa edición do día 5 de febreiro.

(No caso de que as portadas inseridas no texto non se vexan ben, poderemos abrilas en imaxe pulsando sobre o título do xornal)

1. Empezaremos pola portada de La Voz de Galicia. 

    Como podemos observar, este xornal réstalle importancia á mobilización popular en defensa da sanidade pública. Este é un xornal, adscrito a un grupo de comunicación propiedade dun personaxe coruñés coñecido polas súas ideas de dereita extrema, cuxos principais columnistas teñen a mesma adscrición e/ou son propagandistas militantes en favor do Partido Popular.

    Pois ben (e como non podía ser doutro xeito) segue consigna adoitada polos conselleiros e o Presidente da Xunta de Galiza, do Partido Popular,  de atribuír a autoría e convocatoria da manifestación á esquerda e poñéndoa coma un acto de campaña electoral, obviando que nela ten participado un amplo espectro ideolóxico e que foi convocada por SOS Sanidade Pública con bastante anterioridade á convocatoria electoral.

    Pese a ser o máis importante e relevante acto cidadán acontecido ese día na Galiza o espazo que lle asigna é mínimo e no recuncho inferior dereito da portada, cunha pequena foto, na que nin sequera se amosa o motivo da mobilización, e un titular que supón unha clara manipulación da realidade ao ligalo á esquerda política e á campaña electoral (manipulación de libro). Non sei cal sería o contido interior da nova (se é que aparece); pero como xa teño dito en numerosas ocasións eu os xornais os leo e os merco para me informar; e neste caso, por moito que me interesara saber o que dixo, a cousa só podía tela lido ben mercando o xornal ou ben subscribíndome á edición electrónica. E non é cousa de tirar os cartos. Por desgraza unha parte dos meus cartos fan parte das elevadísimas subvencións e pagos por publicidade que este grupo de comunicación recibe da Xunta de Galicia. E, neste intre non sei si tamén ten a Xunta, ou calquera dos organismos dela dependente, subscricións de numerosos exemplares deste xornal que van parar aos lugares máis variados.

2. Seguiremos pola portada do Faro de Vigo.

    Neste xornal do grupo Prensa Ibérica, que pon a nova nunha tira por baixo da cabeceira, con fotos a ambos lados do titular pon un titular irreal e, tamén, coincidente coa mensaxe que en días anteriores e posteriores lanza o Partido Popular: "La sanidad entra en campaña como arma de desgaste". Evidentemente, a sanidade non entrou en campaña; as numerosas e plurais organizacións que conforman SOS Sanidade Pública, convocantes da mobilización, levan anos esixindo unha mellor sanidade pública e opoñéndose ao desmantelamento que o Partido Popular está a realizar con ela en favor da privatización. Notar que é o Faro de Vigo outro dos grandes beneficiados polas subvencións e pagos por publicidade realizados pola Xunta de Galicia e outros organismos dela dependentes.

3. Ímonos agora a Ourense a ver que pasa con La Región.

Neste xornal o máis importante acontecemento social acontecido ese domingo na Galiza nin sequera parece merecer unha simple mención na súa portada.

Pese a ser un xornal que maior lectura ten en toda a provincia, e pese a ser toda a súa poboación afectada de forma negativa polos recortes da sanidade pública, tanto na atención primaria como na hospitalaria, parece que non queren informar aos seus lectores do que ocorre na Galiza. Os tres hospitais públicos da provincia con recortes, desmantelamentos e unhas listas de espera insoportables; a súa atención primaria esnaquizada, con falta de médicos de familia e pediatras; os tempos de espera para consultas insoportables... Pero este xornal non lle conta ás persoas que o len, polo menos na primeira páxina, que milleiros de concidadáns seus galegos se desprazaron a Compostela para esixir un troco nas políticas sanitarias da Xunta de Galicia.

        Certo é que posiblemente este xornal non podería subsistir de non ser polas subvencións, publicidade e subscricións coa que anualmente o rega a Xunta de Galicia que rexenta o Partido Popular.

        Non sei se nas páxinas interiores di algo, máis non me estrañaría que non o fixera; e se o fixo, vaia vostede a saber cal foi o enfoque da nova; aínda que imaxino que estaría arredor da consigna de todos os demais e do Partido Popular. Mentiras.

4. Para ver como se informa á cidadanía lucense que mellor que ver a portada de El Progreso?

    Titular a unha columna en pequeniño, debaixo dunha nova destacada referente ao Consello Xeral do Poder Xudicial e outra referente á unha publicación sobre Umbral.

    Aínda que o gran titular político está referido á campaña electoral e ao debate a realizar na TVG a medida de Alfonso Rueda, a referencia á mobilización á que nos estamos referindo, aínda restándolle importancia á súa magnitude podemos dicir que é, dos analizados ata agora, o máis acaído na súa formulación; simplemente se dedica a dicir en formato inversamente proporcional á magnitude do evento que "miles de personas se concentran para exigir mejoras en la sanidad". (exceptuamos La Región que, como temos visto, silencia a información na súa portada).

5. Que pasa por Santiago? El Correo Gallego.

     Xornal do grupo Prensa Ibérica, como o Faro de Vigo e La Opinión de Coruña, que ten unha grande implantación en toda a comarca da Mahía e na de Arousa. Fonte de información para gran parte da cidadanía deses territorios.  E, amais, un dos grandes beneficiarios da percepción de fondos públicos destinados pola Xunta de Galicia do Partido Popular á prensa por diversos conceptos.

    A este xornal, a diferenza dos seus curmáns de grupo de comunicación,  non lle queda máis remedio que poñer na primeira plana o gran acontecemento social acontecido en Santiago: a marcha en defensa da sanidade pública. E así é como titula con letra de tamaño medio (e debaixo do destaque das serias estupideces atribuídas a Núñez Feijóo, destacadas con letra grande).

        E cando digo que "non lle queda máis remedio" refírome a iso. Que lles parecería aos lectores santiagueses dese xornal se non fixera referencia ao maior acontecemento ocorrido nesa cidade no día anterior? Non o entenderían.

E 6. La Opinión- A Coruña  e Diario de Pontevedra.

        Estes dous xornais editados en papel non teñen tanta relevancia a nivel de lectores e lectoras como os citados con anterioridade, pero si unha certa implantación nas cidades nas que son editados. Para ver as súas portadas do luns 5 de febreiro basta con pulsar sobre o nome de cada un deles.

        O primeiro, La Opinión - A Coruña é outra das cabeceiras propiedade de Prensa Ibérica. E como se pode ver na súa portada so aparece unha pequena referencia (e medio oculta) ao importante acto de defensa da sanidade pública acontecida o día anterior en Santiago, misturada cos grandes titulares das tontalladas de Núñez Feijóo. Pura propaganda do Partido Popular en portada, disfrazada de nova. Vale, estamos nas vésperas do Antroido.

        No que se refire ao Diario de Pontevedra, dicir que se menciona que "miles de personas defienden en la calle la sanidad pública gallega", mais no mesmo nivel e coma nova inicial de portada (supoñemos que coma contraposición da primeira) fala de que "el nuevo hospital de Pontevedra, en el que se han gastado ya caso 90 millones, culmina su fachada". E isto ocorre nun xornal cuxa área de influencia situase na capital da provincia e nunha área de saúde que presenta un dos maiores problemas de atención sanitaria pública de toda Galiza. Ao mellor é que van colgar da fachada do hospital aos pacientes que non caiban nas habitacións ou non teñan atención médica nas súas vilas.

        En fin, este é o panorama informativo que temos nos xornais máis lidos na Galiza e que se editan en papel. E que, evidentemente, están en campaña electoral en favor do Partido Popular. Para estar informados.

Agradecemento da plataforma SOS Sanidade Pública.

        Para rematar, poñer a nota emitida por SOS-Sanidade Pública o pasado 6 de febreiro en agradecemento a todas as persoas e entidades que participaron na gran mobilización en defensa da sanidade pública o pasado domingo 4 de febreiro.

 

 

Emplasticados

 

Inacción, incompetencia e complicidade

Como adoita ser cotiá a Xunta de Galicia, dominada polo Partido Popular, volveuse a lucir e ficar en evidencia por mor da súa inacción; esta vez por causa dos pellets de plástico chegados ás costas galegas. Cada paso que da, cada declaración que algún dos seus responsables fai, cada problema que aparece no país e que a administración da Xunta de Galicia oculta ou ignora (por incapacidade ou por medo a meter a pata)  móstranos a súa incompetencia, a súa neglixencia e/ou a súa inacción no intre da facer fronte aos problemas ou de afrontar con eficiencia e con eficacia as dificultades coas que a maioría da cidadanía galega se encontra na súa vida cotiá. Sanidade, agricultura e gandería, pesca, medio ambiente, transportes, estradas, montes, ríos, industria... todo deixado “da man de Deus” e a mercé dunhas persoas que mostran ano tras ano, e así desde a creación do Partido Popular e dos seus sucesivos gobernos desde a Xunta de Galicia, a súa desidia, a súa incompetencia e/ou a súa actividade política cómplice exercida desde os cargos públicos para favorecer intereses privados que van en contra dos intereses públicos e da maioría das galegas e dos galegos. Ata a súa política de financiamento está dirixida a primar os intereses do sistema financeiro privado sobre os intereses xerais da cidadanía galega, ao acudir a Xunta ao endebedamento con institucións privadas en lugar de facelo con aqueles organismos de carácter público que ofrecen un financiamento moito máis barato e, polo tanto, máis favorecedor dos intereses xerais da Galiza.

Non sería estraño que alguén puidera pensar que este tipo de actuacións foran dirixidas non só a beneficiar a corporacións alleas aos intereses da maioría da poboación da Galiza, senón que tamén poderían estar enfocadas á forxa dun futuro persoal dentro das empresas favorecidas por esas políticas dos distintos departamentos. Non podemos esquecer que na actualidade hai numerosos casos de antigos cargos políticos ou técnicos de libre designación da Xunta de Galicia e do Partido Popular que ao remate dos seus cargos públicos pasaron a formar parte de órganos directivos de empresas que dalgunha forma resultaron favorecidas coas políticas dos seus departamentos ou doutros conexos. Empresas eólicas, madeireiras, pasteiras, químicas, mineiras... teñen entre os seus dirixentes e persoal de alta dirección a persoas que no pasado exerceron responsabilidades públicas na Xunta de Galicia.

A “crise” dos chamados pellets

A aparición dos chamados pellets de plástico nas praias de moitos concellos da Galiza (a RAG di que o termo válido é “granulado” , mais aquí utilizaremos de forma sistemática pellets, por ser o máis usado na crise das "bolitas")  puxo de manifesto unha vez máis a incapacidade da Xunta de Galicia, dominada polo Partido Popular, para facer fronte dunha forma eficiente, coordinada, con transparecia e publicidade ás posibles crises que poidan afectar ao país que din gobernar. E esta crise así o demostra.

A primeira nova que a cidadanía tivo da aparición dos famosos pellets nas praias da Galiza (se mal non me lembro) foi, nos lugares a onde chegaron as "bolitas", despois do fin de ano, o 2 ou o 3 de xaneiro. E a razón do coñecemento público do problema non foi porque os incompetentes do Partido Popular que gobernan Galiza fixeran pública a aparición de tales cantidades de granulado plástico en numerosas praias, senón porque a cidadanía e os concellos afectados e non gobernados polas hostes  populares denunciaron publicamente a situación e a falla de implicación da Xunta de Galicia na súa contención e/ou limpeza.

Inicialmente, esta contención ou limpeza das autoridades políticas da Galiza non foi máis alá do envío dunha pouca xente, sen material nin outro equipamento, a coller pellets nunha praia de Muros o día 6 de xaneiro durante o tempo estrito e necesario para que a TVG gravara un “flash” para xustificar un labor inexistente por parte da Xunta de Galiza de cara á súa intervención para impedir ou minorar a contaminación do litoral. Así foi denunciado polo Concello de Muros e, tamén, por Ía Lago, alcaldesa da localidade, na súa páxina persoal de Facebook o día 6 de xaneiro:

“Así é como non se fai.

Hoxe volvémonos desprazar á Area Maior, cando estabamos alí apareceron operarios dunha empresa mandada pola Xunta, o responsable dime que veñen a recoller as bolsas do que nós limpamos, aínda que non se puxeron en contacto co concello e non saben onde está acopiado o material. Ante a chegada da TVG, póñense a recoller os pellets. Non traen material pra facelo, recollen un a un, hai 4 operarios. Pasan 10 minutos e marchan as cámaras, inmediatamente despois, recolle a empresa. 10 minutos de reloxo e un titular para abrir os informativos. 

Ata non lles cae a cara de vergoña.”

Esta voz de alarma procedente de organizacións ecoloxistas, concellos afectados gobernados por xente decente, cidadáns particulares e persoas que diante das confusas novas sobre o tema achegáronse ás praias para botar unha man coma voluntariado na recollida dos plásticos, puxo en garda a toda a incompetencia gobernamental e a todo o lixo mediático con base na Galiza (que non é pouco) para tratar de minimizar e desviar responsabilidades sobre a contención dos vertidos, a súa localización e sobre o estado da costa e praias galegas. 

 Incompetencia galopante e "in crecendo"

Os responsables da Xunta de Galiza un día din unha cousa, ao seguinte outra distinta e contraria; habendo incluso algún día no que a mesma persoa declarou unha cousa a primeira hora da mañá, trocando a súa versión polo medio día para volvar declarar pola tarde noite outra versión distinta ou contraria.

Presidente Alfonso Rueda, Conselleira de  Medio Ambiente, Conselleiro de Pesca..., todos eles perdidos e desbordados, facendo declaracións totalmente inverosímiles, amosando publicamente a súa incapacidade e a súa incompetencia, asignando culpabilidades de forma gratuíta, mentindo de forma descarada, pedindo cousas que se escapan a toda lóxica... Simplemente, impresentable. Incluso escoitamos nalgún medio radiofónico declaracións totalmente irresponsables como as realizadas polo Patrón Maior da Confraría de Pescadores de Muxía (supoño que para amosar diante do Conselleiro de Pesca, ao que acompañaba neses intres, a súa submisión incondicional aos desexos do Partido Popular); ou as declaracións altamente escatolóxicas e fora de lugar do responsable de pesca sobre a función dixestiva diante dunha potencial inxestión de pellets ou as instrucións do mesmo señor sobre o que se come e o que non se come dos “pescados”.

E aínda hoxe, cando as evidencias en contra da súa nefasta xestión da crise dos pellets son máis numerosas seguen co conto: a unha hora unha cousa e a outra unha distinta da de antes. E, segundo eles e as insinuacións da súa prensa amiga, a culpabilidade da inacción está no goberno central (cousa que tampouco eu dubido, xa que corresponde ao goberno central –a este e aos anteriores- estabelecer os sistemas de protección das costas galegas contra os posibles vertidos de elementos contaminantes e outros que o inxente tráfico marítimo que usa o corredor atlántico como vía de circulación para o transporte de mercancías poida causar, compromiso realizado polos distintos gobernos centrais despois do ocorrido co Prestige no ano 2002).

Non foi ata o martes 9 de xaneiro o día no que a maioría dos medios de prensa editados en papel empezaron a preocuparse do tema que se estaba a xerar cos pellets nas praias. Mais, sobre todo, coido que o motivo da preocupación non sería tanto a de informar aos seus lectores como a de protexer por unha parte aos seus correlixionarios ideolóxicos e, pola outra, protexer unha das súas formas de financiamento: as cuantiosas subvencións recibidas por diversos motivos (algúns deles incribles) e a numerosa publicidade institucional coa que son regados e as subscricións para os numerosos centros dependentes da Xunta de Galicia. E que para algún deses medios son vitais para a súa pervivencia. É dicir, o Partido Popular non está só no seu labor de embarullar, manipular e terxiversar a información.

Non están sos

 Poderosos protectores controlan a maioría da información que circula pola Galiza e contribúen á falta de difusión de todos aquilo que poida resultar desfavorecedor ás actuacións, ou ás inaccións, que o Partido Popular poida desenvolver no seu labor desde as distintas institucións públicas que controla. E, como xa teño indicado nalgún artigo anterior, cando a realidade contradí ou é desfavorable aos intereses do Partido Popular, só mencionan “á bicha” cando non lles queda máis remedio. A calquera cidadán chocaríalle que un feito grave ou importante que ocorre na súa proximidade non saíra reflexado nas novas do xornal que fala da comarca, polo que estes manipuladores da información so o publican na edición do sitio pero ocúltanno en todas as demais edicións (que é o que está a pasar coas mobilizacións pola sanidade pública, que nos principais medios só se reflexa na edición local ou comarcal o que pasa no lugar, coma se fora algo que só ocorre alí e non é un problema xeralizado a toda Galiza).  

E non falo dos espazos “informativos” das cadeas e emisoras da RTVG (que, como denuncian os seus propios traballadores e traballadoras, ocultan, manipulan, deforman a información e son plataformas de propaganda do Partido Popular). Falo daqueles outros que presumindo de ser medios de información independentes non só teñen aos seus columnistas ao servizo da causa da dereita e do Partido Popular, senón que amais fan un tratamento da información de tal forma que está non desfavoreza os intereses da dereita política galega. Estes medios en numerosas ocasións terxiversan de tal forma a información que mesmo parece que un feito certo que é orixe dun feito negativo para o país (e que pon en evidencia a inacción, a incompetencia, as numerosas mentiras e as magnas estupideces expresadas por distintas persoas con responsabilidade política na Xunta de Galicia –mesmo a Presidencia-) é responsabilidade de terceiros.

Un exemplo claro deste tipo de comportamentos informativos é unha nova aparecida nun dos máis importantes diarios galegos, o día 9 de xaneiro, sobre a orixe dos vertidos de pellets coa perda de seis containers polo mercante Toconao nas costas portuguesas o 8 de decembro, que foi comunicado ás autoridades marítimas españolas como é practica cotiá cando os buques perden carga para que se avise ao tráfico das diferentes costas e evitar accidentes marítimos. Dista última particularidade ese xornal non informa, como tampouco informa de que o capitán do Toconao non tiña porque coñecer o tipo de carga que contiñan eses contedores perdidos. Pero tal como estaba redactada a nova parecía que se puidera saber xa que eses recipientes tiñan contidos contaminantes ou os pellets que ían chegar ás nosas costas. E que, polo tanto, a responsabilidade era do goberno do Estado, non dunha Xunta que nada comunica nin actúa –coñecendo a existencia de pellets nas praias- ata ben entrado o mes de xaneiro.

Máis non é o anteriormente citado o único medio protector do Partido Popular. En xeral podemos encadrar neste concepto ás principais cabeceiras provinciais dos distintos xornais editados en papel (amais doutras menores e dalgunhas emisoras de radio locais), que curiosamente son tamén as beneficiarias das maiores subvencións á prensa concedidas de forma discrecional pola Xunta de Galicia.

Para remate

En fin, por moito que se empeñe o Partido Popular e os seus protectores das diferentes esferas e medios de comunicación, os responsables de actuar, para manter limpas as praias en casos como o dos pellets e de informar á cidadanía do que acontece nelas, son as autoridades políticas galegas.  

Esa falla de transparencia só se pode achacar á Xunta de Galicia e aos seus protectores do lixo mediático, que poñen os seus propios intereses ideolóxicos e económicos por riba do dereito dos seus lectores a ser informados dunha forma obxectiva. Porque os que mercamos xornais facémolo para informarnos do que ocorre no país e no mundo fora do noso espazo cotiá, non so do que xa sabemos que ocorre na nosa proximidade. Eses que deben informar de forma veraz e obxectiva aos seus lectores son libres de expresar a súa opinión e a dos seus correlixionarios, pero non de confundir o pensamento coa información, nin de ocultar a información para protexer aos que pensan coma eles ou nos seus propios intereses.

E o único xeito de rematar con isto é impedindo que os que actualmente gobernan na Galiza sigan a facelo; para elo temos unha inmellorable ocasión o próximo 18 de febreiro. E, con relación á prensa, non mercando aqueles xornais ou escoitando novas naquelas emisoras e cadeas de televisión que incumpren coa súa obriga de informar de forma obxectiva sobre o que ocorre na localidade, no país, no Estado e/ou no mundo.

Ola Sr. Rueda.Transporte de balde para maiores na Galiza (?)

As persoas maiores de 65 anos residentes na Galiza temos, desde o día 1º de xaneiro de 2024, o transporte gratuíto nas liñas de autobuses interurbanos, nas liñas regulares de transporte da Ría de Vigo e no tren de ancho métrico da área do Ferrol.

Ou polo menos iso foi o que me contou don Alfonso Rueda (Presidente da Xunta de Galiza, presidente, tamén, do Partido Popular de Galicia e personaxe pontevedrés coñecido polas súas ideas extremas de dereita) nunha carta datada no 23 de novembro de 2023 e que chegou á miña caixa de correo o 29 de decembro pasado. Tamén comentábame o Sr. Rueda, nesa mesma epístola, que podería atopar máis información na web www.bus.gal.

Vello: vaite á internet e busca

Moitos contos. Ou iso foi o que a min me pareceu. A carta nada dicía de como era o asunto co cal o Sr. Rueda pretendía mercar a miña vontade; unha carta que pola súa redacción podería levar a equívocos sobre da realidade das verdadeiras ventaxas do alí anunciado. Un conto o de que ese día na web indicada na carta podería buscar máis información; fun buscar e o certo é que non existía ningunha información sobre ese transporte gratuíto para as persoas maiores de 65 anos. Moita amabilidade e moito boato para ocultar que o que pretendía o presidente do PP de Galicia era mercar a miña vontade e que lle votara nas eleccións de febreiro. Vai fodido!

Como pensa o Sr. Rueda que as persoas maiores van poñerse a ver usando a internet como funcionaría iso que el anunciaba? Acaso non sabe que a meirande parte das persoas maiores de 65 anos da Galiza non están familiarizados coa internet? “Seguro que teñen algún familiar ou coñecido que o manexa”, dirá este xenio das desculpas inverosímiles. Que quer, perpetuar aínda máis a dependencia dese colectivo? E non sabe tamén que unha parte importante das persoas maiores de 65 anos da Galiza viven no medio rural? Un medio despoboado de xoves que se foron debido ao abandono no que as autoridades teñen sumido o rural; e, por riba, cunhas conexións a Internet altamente deficientes; e caras para unhas pensións públicas que son as segundas máis baixas do Estado.

Mentiría Rueda, tamén, cando insinuaba en declaracións públicas reflexadas en múltiples medios de comunicación a principios do mes de decembro pasado que non estaba pensada a data das eleccións galegas? Eu coido que si, que as tiña xa pensadas, de aí esa carta datada no 23 de novembro pasado. Ou será certo que foi o Frijolito quen lle ordenou convocar as eleccións para febreiro, como din os outros? Tampouco me estrañaría tendo en conta a forte personalidade política que decote o ten amosado o noso actual Presidente da Xunta de Galiza. Este vai polo camiño do seu antecesor nos cargos: mentireiro e cínico.

O segundo conto (este escondido e non expreso) é que a carta agachaba, por omisión, o procedemento para ter ese servizo de transporte de balde.

Pero con isto de ir ao internet, do que si da mostra esa carta é do "alto respecto que a Xunta de Galiza e o seu Presidente teñen polas persoas maiores" (é por dicir algo, non porque eu o pense) . E falo da referencia a que se queren información que vaian á páxina web indicada. Seguiremos un pouco co sarcasmo: como sabemos polos medios, e eles tamén deben saber, as persoas maiores levamos anos pelexando porque todos os servizos que se refiran a nós sexan informatizados para que poidamos solicitalos ou resolvelos pola vía telemática só e exclusivamente. Sabedores de que todas as persoas maiores de 65 anos somos uns cracks no manexo da informática e dos procesos telemáticos, que nos encanta acceder aos caixeiros automáticos para todo o relacionado cos procesos bancarios e de carga de moedeiros. Iso é anticiparse aos desexos das persoas maiores, Sr. Rueda, e o resto son contos. Así, con un par.

Menos mal que a carta non foi datada nin chegou o 28 de decembro, senón tal cal pareceríase ao que é: unha inocentada dirixida a un dos sectores da poboación galega máis indefensos do noso país.

Como é na realidade iso do transporte de balde para persoas maiores de 65 anos?

Como na web indicada polo Presidente Que Non Se Decata De Nada non había sobre o transporte dos vellos (e a día de hoxe, 4 de xaneiro de 2024, segue sen haber), pois mandei un correo electrónico, ecrito en galego, a un enderezo indicado na propia web para pedir información. Moi amablemente e nun perfecto español me contestaron esa mesma tarde. Aí vai a resposta textual recibida sobre o procedemento de facerse beneficiario/a da gratuidade electoral, onde vou resaltar o máis significativo:

A tarxeta de transporte público “Tiene que acudir a una oficina de Abanca con el DNI y solicitarla, tiene un coste de gestión de 2 € y se recarga en los cajeros de Abanca con un mínimo de 10 € o múltiplos. Es importante introducir el importe exacto a recargar, ya que el cajero no hace devolución del cambio.

Si usted ya tiene la tarjeta de transporte público no tiene que solicitar otra, es válida la tarjeta que ya tiene de ABanca.

Usted pagara los  billetes del autobús  con la tarjeta, por lo que es necesario que tenga saldo en ella, pero este dinero se le devolverá, los primeros reembolsos serán a partir del 5 y del 20 de febrero.

El sistema de devolución de los viajes en transporte público gestionados por la Xunta de Galicia con la tarjeta será el siguiente:

- Los viajes realizados del 1 al 15 del mes se pagarán a partir del 5 del mes siguiente, y caducan a los 2 meses (ejemplo: del 1 al 15 de enero, del 5 de febrero y caducan a partir del 5 de abril).

- Los viajes del 16 al 30/31 del mes se pagarán a partir del día 20 del mes siguiente, y caducan a los 2 meses (ejemplo: 16 al 31 de enero, a partir del 20 de febrero y caducan a partir del 20 de abril).

Para recuperar los viajes realizados, es necesario acudir a un cajero automático de Abanca, introducir la tarjeta y pulsar en la opción PAGOS PENDIENTES, donde aparecerán los importes correspondientes a las devoluciones a realizar.

Debe ACEPTAR para que se realice el depósito en la tarjeta. Cada recarga es una operación, por lo que deberás introducir y sacar la tarjeta tantas veces como sea necesario, hasta que no queden más recargas. Tienes 2 meses para solicitar estos reembolsos."

 Como se pode observar, todo un proceso para putear sen piedade ás persoas maiores; e un proceso con un único provedor de saldos e tarxetas (Abanca); e, como xa teño insinuado antes, un procedemento que significa unha total falla de respecto cara ás persoas maiores, sobre todo ás que residen no medio rural; un medio rural sen apenas oficinas bancarias onde realizar as operacións, un medio onde os transportes de bus adoitan ser malos, escasos ou inexistentes agás o taxi, que non está subvencionado.

E outro dato significativo: non se sabe se a duración desta disposición é só e exclusivamente polo ano electoral ou vaise manter de forma indefinida.

O “chocolate do loro”

É claro que esta medida non vai supoñer unha grande carga ás arcas da Comunidade Autónoma. A maioría das persoas maiores tendemos a viaxar máis ben pouco; a maioría das e dos que podemos aproveitamos como grandes as viaxes do IMSERSO coma viaxes de gran esforzo económico; o resto dos nosos desprazamentos adoitan ser para ir ao médico ou ao hospital e, raramente, para visitar a familiares que están lonxe. E, maiormente, vémonos obrigados (agás casos moi puntuais) a acudir ao coche propio ou dalgún veciño ou veciña que poida levarnos cara ao noso destino, cando non a coller un custoso taxi como teñen que facer numerosas persoas do rural. E a razón é que ou ben non hai transporte público que se axuste á nosa necesidade ou que aquel é tan deficiente e malo e cunha ruta interminable que mellor non usalo. (Iso é outra, o do oligopolio das rutas de transporte público na Galiza; pero, de momento, non é este o lugar para falalo).

Por que tanto empeño en querer mercar as nosas vontades con tan pouco esforzo?

Non é que desprecemos esa medida do transporte gratuíto. Benvido sexa para aquelas poucas persoas que se van beneficiar dela (sempre e cando non se deixen a cabeza no sistema de desembolso e reembolso das viaxes ou que saiban como utilizar un caixeiro automático). Pero iso é miseria comparado co que realmente poden facer e non fan. É o “chocolate do loro” co que tentar de mercar votos. Unha medida baseada na escaseza ou falla total de vergoña por parte de quen a impulsa e de quen a artella.

A primeira vista, Sr. Rueda

Así, de pronto e sen pensalo moito, dicirlle ao Sr. Rueda (Presidente da Xunta de Galiza) que nós, as persoas maiores, o que queremos son residencias de maiores e centros de día de titularidade pública e xestionados pola Administración Pública , con prezos asumibles polos importes das nosas pensións. Que os establecementos deste tipo que ten doado o Amancio Ortega non sexan postos nas mans de empresas que especulan coas necesidades básicas das persoas maiores e a prezos non asumibles polas nosas pensións. E iso é o vostedes, os do Partido Popular de Galicia, están a facer cos fondos públicos: vendendo aos maiores para beneficio de fondos de investimento e grupos económicos que teñen máis que demostrado durante a pandemia o mal trato que infrinxen aos seus residentes.

Gustaríanos, tamén, Sr. Rueda, que incrementara as axudas da atención no fogar para as persoas maiores, así como as dotacións para os programas de xantar na casa e outros de similares características. E que iso o fixera con recursos persoais e materiais da propia Administración Pública, sen ánimo de lucro como está a ser na actualidade por estar nas mans de empresas que o que buscan (como empresa que son) o máximo beneficio coas consecuencias que isto pode supoñer para a atención ás persoas e para o benestar das traballadoras e dos traballadores que desempeñan eses traballos.

Outra das cousas que botamos en falla son médicos, tanto nos centros da saúde coma nos consultorios rurais e nos centros de especialidades. Se tiveramos ben atendida e de forma preventiva a nosa saúde básica, con médicos de Atención Primaria suficientes, posiblemente o pouco que gastamos en transporte de bus, barco, coche propio ou taxi tampouco o teriamos que gastar para ir ao especialista ou ao hospital; nin recorrer a un veciño ou veciña que poida levarnos. E tampouco teriamos que esperar máis de 10 días para poder ter unha consulta co noso médico de familia (por moito que o seu conselleiro de sanidade diga que son menos; pero iso de minimizar os problemas reais e magnificar as estupideces parece ser unha característica dos cargos peperos).

E fin haberá máis cousas que a nós, as persoas maiores, úrxenos máis que o transporte pero sei que vostede non vai facerme caso. Que con vostede ou os seu correlixionarios no goberno de Galiza as tomaduras de pelo cara ás persoas maiores van ser constantes, como o foron des que Feijóo accedeu á Presidencia da Xunta ata hoxe (e antes con Fragachet). Por iso no próximo mes de febreiro, se a miña saúde mo permite, eu vou votar para botalo.