Viva a República!

Hoxe é 14 de abril, día no que se conmemora a data da instauración da Segunda República Española no ano 1931, día que fai referencia ao trunfo da decencia e dos dereitos humanos sobre a barbarie monárquica, a barbarie dos grandes propietarios, a barbarie representada en diferentes aspectos sociais e económicos pola Igrexa Católica, a barbarie do fascismo e dos seus pistoleiros e asasinos agrupados baixo a bandeira dun grupo antisocial denominado Falange Española y de las JONS, a barbarie simulada, subterránea e conspiradora da Confederación Española de Derechas Autónoma (de acrónimo CEDA, partido que representaba os intereses da grande burguesía española de entón e que estivo na sombra de todos os intentos de golpe de Estado militar contra o réxime legalmente constituído).

Unha República, a Segunda, que recibiu o apoio de toda canta organización representante dos dereitos das persoas ou dos dereitos nacionais dos pobos, incluíndo á dereita nacionalista vasca e a gran parte da dereita nacionalista catalá e da inmensa maioría do nacionalismo galego da época. Unha República na que a maioría parlamentaria que representaba realmente os intereses populares foi quen de poñer en marcha os estatutos de autonomía catalán e vasco. Que foi quen de aprobar o Estatuto de autonomía de Galiza redactado, entre outros, por persoas tan insignes e significativas como Alfonso R. Castelao ou Alexandre Bóveda (vil e salvaxemente asasinado polos conspiradores militares e fascistas que apoiaron o golpe de xullo do 36); estatuto que, aínda que aprobado, non se puido por en marcha precisamente debido á sublevación fascista dos asasinos (militares, civís e relixiosos coas súas organizacións e confesións organizadas á fronte) que se levantaron en armas contra a legalidade vixente.

Unha República, que pese a saber de antemán que nas eleccións a celebrar despois da proclamación da mesma as mulleres ían votar de xeito masivo ás opcións monárquicas e de dereitas rancias, impulsaron e puxeron en marcha (contra a vontade da propia dereita) o dereito das mulleres a votar e escoller quen as representara nos parlamentos e nos concellos. E efectivamente así foi; a marcada influencia da Igrexa Católica (sobre todo) e do caciquismo fixo que nas primeiras eleccións estatais republicanas foran as dereitas as beneficiadas polo voto feminino. Tamén foi unha lección aprendida polas mulleres que nos seguintes anos o seu sometemento, por mor das leis dereitosas e a influencia nelas da curia católica, perdurou e foi in crescendo; lección aprendida e que fixo que unha grande parte delas rectificaran o seu voto no mes de febreiro de 1936.

Unha República que lexislou o dereito ao divorcio e o dereito a establecer unha relación matrimonial pola vía civil, sen ter que someterse ás leis que chamaban divinas, da Igrexa Católica, pero que non eran máis que patróns de comportamento dos seus seguidores en beneficio dos negocios da grande burguesía e da propia organización relixiosa.

Unha República que ao través da reforma agraria, volveu produtivas grandes extensións de terras fértiles e cultivables entregando terras a quen nelas traballaban en réxime de servidume para os grandes terratenentes, sometidos a continua explotación e condenados a pasar fame e miseria e favor duns parasitos da nobreza e os seus herdeiros e descendentes (uns grandes de España, outros simplemente herdeiros, pero todos uns grandes fillos de puta). Unha República que quixo rematar cos “foros”[1].

Unha República que dignificou o ensino público e fixo del un dereito para todas as persoas; e que estendeu a cultura ata os máis recónditos lugares da xeografía española.

En fin, fican moitas cousas positivas da IIª República Española no tinteiro; unhas que se me esquecerán e outras que non vou mencionar por non estenderme no artigo.

Actualidade da defensa da Segunda República.

Mais, é contraditorio loar e defender a IIª República Española coa reivindicación dunha República Galega? Eu persoalmente penso que para nada son posicións excluíntes; que a Segunda República representou un avance social e político que todos os demócratas debemos defender, independentemente de que defendamos ou non a consecución dunha República Galega independente. Iso o tiveron moi claro, incluso naqueles tempos, os nosos devanceiros; non todos independentistas pero que si tiñan claro a necesidade de que Galiza tivera políticas propias que posibilitaran o avance social e económico dunha terra explotada e abandonada. 

Por iso eu non comprendo que, aínda coincidindo en numerosas arelas con elas, haxa persoas que cando no mes de abril e nos actos republicanos me ven coa insignia republicana na solapa e cando reclamo a lembranza da Segunda República Española me contestan como contraposición “república galega”. Non o entendo, nin sei cal é a filosofía de fondo; pero eu sigo coa miña loa da Segunda República e dicindo que só baixo un réxime republicano é posible acadar a igualdade de dereitos para as persoas e a redistribución máis xusta das rendas. 

Isto non quer dicir que todas as repúblicas respondan a intereses populares; temos exemplos dabondo de que isto non é así. Pero desde o momento no que o xefe dun Estado non pode ser escollido polo conxunto da cidadanía, ese Estado ten unha raíz e unha natureza non democrática, por moito que lle chamen “monarquía parlamentaria”, “monarquía constitucional”, ... ou lle poñan a “monarquía” calquera outro apelido destinado a enmascarar e disfrazar ese réxime insán, autoritario e antidemocrático.

E se o exposto anteriormente é aplicable a todas as monarquías, no caso español a esa monarquía parlamentaria temos que cualificala de ilexítima porque a reinstauración monárquica do rei Juan Carlos foi consecuencia dun golpe de Estado contra a lexislación existente no ano 1936; e o citado rei foi nomeado como tal por un ditador, por un cruel asasino. Iso por moito que no referendo constitucional do 1978 se coara de “estrangis”, e aproveitándose das arelas de respirar liberdade e aire fresco dos españois, ese indesexable réxime.

Por iso, un ano máis, VIVA A REPÚBLICA!

---

[1] En poucas verbas, e para que se entenda sen ter que estenderse moito, os foros consistían o pago en especie abusivo que quen traballaba a terra e vivían en chozas propiedade dos poderosos -a nobreza e a Igrexa Católica- practicamente abandonadas e arruinadas tiñan que facer aos seus propietarios. Terras que por regra xeral foran entregadas á nobreza ou á Igrexa por “vontade real” ou “vontade divina”, que viña a ser o mesmo e consistía en quitarlle a terra a quen a traballaba.

Vivan as mulleres!

Por que “vivan”? Vexamos: a) Vivan: terceira persoa do plural presente de subxuntivo do verbo vivir; b) Vivan: Exaltación de alegría, de entusiasmo, referido a máis dun suxeito ou obxecto.

Podería interpretarse que, dada a situación pola que nos últimos tempos están a pasar as mulleres por mor da violencia machista, como a primeira acepción das sinaladas. Non é que eu non desexe a vida para as mulleres, que non é así (como tampouco lle desexo a morte a ningún ser humano); pero, neste caso, non é así; senón que é unha expresión de alegría dirixida ao colectivo de mulleres polo seu firme propósito de liberarse das cadeas coa que a ideoloxía patriarcal pretende mantelas escravizadas e amordazadas.

Unhas cadeas patriarcais que, despois do éxito mundial da folga de mulleres do oito de marzo do pasado ano, os ideólogos do patriarcado e as súas expresións políticas están a tratar de manter firmes e ben firmes. Se ben o ano pasado partidos coma o Partido Popular ou Ciudadanos, defensores a morte dos principios básicos da sociedade patriarcal, non se puxeron frontalmente en contra a mobilización feminista, incluso falando do tema coma se fora unha “ocorrencia simpática”, este ano o seu discurso xa ten trocado de lugar e ten un denominador común: a condena da folga en si mesma, como corresponde ás expresións políticas dos intereses dos grandes empresarios e dos banqueiros, e unha defensa do papel que tradicionalmente as sociedades machistas atribúen ás mulleres, de subordinadas aos intereses e aos desexos dos varóns e, por ende e sobre todo, do mercado. 

Pero non son unicamente o Partido Popular e Ciudadanos os que están a amosar as súas facianas máis machistas e patriarcais. A estes temos que lles xuntar os partidos nazi-fascistas coma Vox cuxa concepción da muller vai moito máis alá das funcións que lles atribúen as distintas relixións monoteístas (que, dito sexa de paso e sen pararme máis, queren que as mulleres permanezan ancoradas na súa situación de escravas domésticas e de reprodutoras de nenos e nenas, sen dereito a decidir sobre a súa vida e o seu corpo). Estes nazi-fascistas, de forma indirecta, sen especificar claramente (por se as leis) e coas súas retro-reivindicacións explícitas, inclúen entre o papel que atribúen ás mulleres o de vítimas dos malos tratos machistas, o papel de obxecto de desfrute sexual en beneficio exclusivo dos varóns e a negación do dereito a manifestar as propias orientacións sexuais. Ben, na realidade, temos que aseverar que estes neonazis non só son machistas empedernidos contra a muller en todos os seus peores aspectos, senón que son homófobos declarados (aínda que moitos deles e delas na súa privacidade manteñan hábitos incompatíbeis con aquelo que predican, como corresponde ao fascismo dito sexa de paso) e inimigos de todo aquilo que poida suxerir LGTBI, incluíndo a posibilidade de que persoas do mesmo sexo poidan, se así o queren, institucionalizar legalmente a súa situación de parella mediante o matrimonio ou a súa inclusión nos rexistros civís coma parella de feito; e non falemos xa da posibilidade de adoitar ...porque aí si que saltarían chispas.

 

Onte, tres de marzo, mentres milleiros de mulleres e homes so botaban á rúa convocadas polas organizacións feministas (na Galiza por Galegas8M, en Lugo, baixo o lema “Por todas as mulleres, por todos os dereitos: revolta feminista”) para rebelarse contra a súa opresión, coma un primeiro paso para a esperemos exitosa folga do próximo 8 de marzo, os tres partidos da dereita extrema en diferentes graos (Partido Popular, Ciudadanos e Vox) participaban en diferentes actos amosando un compoñente declaradamente machista.

Os voceiros de Vox nunha manifestación promovida por asociacións de cazadores e organizacións diversas para protestar polas limitacións á caza impulsadas desde a Xunta de Castela e León (curiosamente do PP). Alí estaban os de Vox baixo a escusa da defensa da “cultura española” de torturar animais en prazas de touros e en cacerías diversas, coma a do zorro na Galiza apoiada pola Xunta de Feijóo, sen control e sen obxectivos que vaian máis alá do pracer a costa do sufrimento dos animais. Nese acto participaban os defensores do gran negocio de armas e disfraces vinculados á caza, así como cidadáns pertencentes a vilas e pobos cun nivel cultural achegado ao terceiromundismo, cidadáns vítimas entre outras cousas da falta de interese dos gobernantes pola potenciación dun ensino de calidade, crítico, ecolóxico, non machista e ligado á cultura e non á incultura do asasinato de animais indefensos.

Noutro lado, coido que na Coruña e para os de La Coru, estaba Pablo Casado y de las JONS cun discurso netamente machista e patriarcal ao referirse á problemática da muller e ao seu papel e funcións na sociedade. Un discurso na liña do máis obtuso dos últimos anos da Sección Femenina da Falange e que parecía sacada daqueles libros deformadores do bacharelato do franquismo correspondentes á materia fascista e obrigatoria para os varóns (as mulleres cursaban a materia de Fogar) que rulaba baixo a nome de Formación del Espíritu Nacional dirixida a ensinar como manter, entre outras moitas cousas nefastas, á muller nunha situación de inferioridade, subordinación, obediencia cega e obxecto de desfrute en favor dos varóns. Iso si, Pablo Casado (y de las JONS) ía convenientemente arroupado pola candidata do PP á alcaldía da Coruña e polo actual presidente da Xunta de Galicia, Núñez Feijóo, que por suposto aplaudiron as súas intervencións.

En relación a Ciudadanos unha “inspirada” Inés Arrimadas glosando un novo termo para referirse ao mantemento da situación de subordinación da muller: o do “feminismo liberal”. Parece que isto consiste en regular a prostitución e en legalizar os ventres de alugueiro. É dicir, falando en prata, legalizar os malos tratos ás mulleres vítimas do comercio sexual, o tráfico e os traficantes de persoas e o labor dos seus proxenetas. Por outra parte, legalizar o comercio do corpo da muller como criadora de fillos alleos no seu ventre, sen responsabilidade para os compradores e a potenciación das mafias que se dedican a montar nos países terceiromundistas granxas onde en lugar de pitas poñedoras, teñen mulleres criadoras de bebés alleos. É dicir, estes elementos do “feminismo liberal” predican manter a situación das mulleres coma obxectos, sobre todo das mulleres con menos recursos que son, como amosan diferentes estudos de ONGs, as principais vítimas do tráfico de persoas e da utilización mercantil das mulleres coma obxecto.

Así que si. Que vivan as mulleres e que a folga do 8M sexa masiva. 

          (E que os explotadores e os seus cómplices de calquera caste rematen na cadea).

10-F: Extrema dereita, borregos, ovellas e pallasos tristes

Ás xentes da extrema dereita española parece gustarlle o mes de febreiro para atacar as conquistas democráticas acadadas con moito traballo pola cidadanía. Xa o fixeron utilizando aos elementos máis fascistas do exército sucesor de Paquito El Terrible y sus Oficiales Guaracheros un 23-F; e parece que volven, esta vez con toda a dereita xunta e sen fisuras, a tentar un golpe de man (esperemos que incruento non só no seu desenvolvemento, senón tamén nos seus resultados) contra a democracia; e o que é peor, contra as ansias de recuperación dos espazos democráticos secuestrados á cidadanía polos últimos gobernos do Estado sustentados polas maiorías parlamentarias da extrema dereita do Partido Popular.

Cando aínda non está case nada recuperado, porque parece que por parte do goberno actual do PSOE tampouco hai moitas ganas facelo, os partidos da extrema dereita convocan para o próximo domingo, 10 de febreiro, unha concentración na praza madrileña de Colón. E digo da extrema dereita porque, como xa teño explicado máis dunha vez, ás persoas e ás organizacións eu adoito cualificalas non polo que din, senón polo que fan. Por iso igualo a Ciudadanos, Partido Popular e Vox como partícipes da mesma ideoloxía.

Non cabe dúbida de que a praza de Colón vai estar repleta de nazi-fascistas e toda caste de xentes de extrema dereita chegadas de todas as partes do Estado, a maior parte chegadas a Madrid en autobuses fretados polos convocantes e os seus apoios financeiros. Mesmo hai quen, como o Presidente da Xunta de Galicia, ven expresamente desde terras americanas para asistir ao citado acto de exaltación fascista. O que non se sabe se neste último caso pagará el o seu transporte ou teremos que pagárllelo a cidadanía da Galiza. Ou si se sabe.

En teoría, esa presencia da "nova mesta" polas rúas madrileñas é para protestar por non se sabe moi ben que relacionado con Cataluña; de feito pregúntasllo a calquera dos que participan, incluído os dirixentes convocantes, e cada un diche unha cousa distinta sobre as motivacións. No único que coinciden é en dicir que “polo bien de España”, un manido e fedorento argumento utilizado por todos os golpistas do mundo cada vez que atacan a democracia dos seus países; iso si, trocando o nome do país e poñendo o correspondente.

Eu comprendo que anden tan desesperados. Acabóuselle o chupeteo vario e diverso. Unha morea de cargos públicos de alto nivel pertencentes ao Partido Popular acusados de diversas fechorías para enriquecerse (agora xustifican que xa os botaron) e para lucro dese partido; organizacións de extrema dereita que se quedan sen chupes diversos naquelas comunidades e concellos nos que xa non goberna o Partido de Casado; o lider de Vox que ficou sen as “mamandurrias” madrileñas que lle proporcionaban FAES e Esperanza Aguirre e agora ten que buscarse a vida, e non vaia a ser que despois de toda unha vida teña que poñerse a traballar; ...e supoño que os outros que faltan tamén queren meter o cazo.

Acabo de ler hai pouco que xa se unen á convocatoria cousas tan variopintas como Hogar Social, Falange Española, España 2000,..., é dicir, todo o lixo nazi-fascista que pulula polo Estado Español vai estar en Madrid .

Imaxino que unha vez en Colón, que o petarán, haberá un palco onde se xuntarán os lideres do Partido Popular, Vox e Ciudadanos para lanzar arengas fascistas contra a democracia, contra as mulleres e contra todo aquelo que cheire a liberdade e igualdade. O que si fica máis que claro (por se alguén non o entendía) é que o entendemento entre Ciudadanos e Vox en Andalucía non foi algo ocasional e provocado polo Partido Popular, senón que foi algo buscado polas tres forzas que agora incluso lle dan responsabilidades ao partido nazi-fascista en temas relativos á recuperación da memoria histórica en Andalucía.

En fin, e resumindo: o próximo domingo a Mesta, esta vez disfrazada e fora de temporada, ocupará unha pequena parte de Madrid. Esta vez os ovelleiros montarán unha especie de cercado virtual na Praza de Colón onde xuntarán a todas as ovellas e a todos os borregos, con algún carneiro e algún lagarto de incógnito no medio,  e instalaranlle un palco desde onde os pallasos tristes tentarán que as ovellas non se aburran, os borregos non choren e os carneiros e os lagartos non se desmadren.

Mentres, outros estaremos en Santiago de Compostela intentando defender a sanidade pública galega dos continuados ataques aos que a someten aqueles extremistas de dereita liderados polo que ven das américas expresamente para participar no acto fascista.